-En ik zeg dat je met je fikken van mijn lief moet blijven!
-Hou je mond, cassanova! Ik ben haar baas en minnaar, al veel langer dan jullie blijkbaar uitgaan!
-Het feit dat Sarah en ik nog maar net uitgaan, wil zeggen dat ze jou beu was, net zoals ze Bob ook beu was!
-Zwijg, jij bent slechts magazijnier! Ik heb haar veel meer te bieden!
-Ik moet haar al niet meer hebben! Kijk, Sarah, ik weet niet met hoeveel mannen je nog aanhoudt. Maar dit wil ik niet! Het is al erg genoeg je te moeten delen met Bob. Ik hoop dat Bob het snel doorheeft en je op straat zet! Trut!
-Maar… Jeroen… ik… ik zie alleen jou graag!
-En ik dan?! Zet je me zomaar aan de deur? Ik ben wel je baas, hé! Vergeet dat niet, als je me dumpt, dan ontsla ik je op staande voet!
-Dan vertel ik het aan je vrouw! Vind je dat zo leuk? Je vrouw én je dochtertje bedriegen?
-Hou Lientje hier buiten! Dan vertel ik het gewoon aan Bob!
-Die zal je ofwel uitlachen, ofwel in elkaar timmeren!
-Heren, alsjeblieft. Stop deze zinloze ruzie!
-Hou je erbuiten, André. Wat ga je doen? Nu kan niemand ons buitenwippen, want ik ben de buitenwipper!
-Gooi Fons dan buiten, en Sarah ook als je wil! Maar IK WIL RUST IN MIJN CAFE!
-Goed.
Jeroen begint Fons naar de uitgang te duwen, maar Fons plant zijn rechtervuist in Jeroens oog.
-Aaaagghh! Hier zal je voor boeten, klootzak!
Plots komt Iris het café binnen.
-Wat is hier aan de hand?
-Oh nee, ook dat nog.
-Jeroen, gaat het?
Iris, uit bezorgdheid voor haar ex, strijkt een lok haar uit Jeroens gezicht om zijn oog te bekijken. Sarah loopt kwaad op haar af.
-Blijf eens van mijn vriend af! Teef!
-Ik ben alleen maar bezorgd. Jeroen, je moet naar de spoed.
-Er zal hier maar één iemand naar de spoed gaan en dat ben jij als je hier niet oppast!
Met die woorden springt Sarah op Iris en begint haar een regen van klappen uit te delen. Jeroen is ietwat verbluft door deze plotselinge wending maar ook vertederd omdat Iris bezorgd was om hem. Razend duwt hij Sarah uit de weg. Hij buigt zich neer over Iris en begint haar te strelen en te kussen. Iris, bont en blauw geslagen, omhelst haar redder al snikkend. Wat een mooi moment in dit verhaal. Laten we er nog even van genieten. … Oké, genoeg. Fons helpt Sarah recht staan.
-Is het nu duidelijk dat Jeroen je niet meer moet hebben, Sarah? Ik geef je nog één kans. Scheid met Bob en neem mij. Anders ontsla ik je.
-Jij walgelijke schurk!
Sarah grijpt Fons’ gezicht met haar nagels vast en krabt hem overal waar ze maar kan. Schreeuwend van pijn slaat de rood geturfde huisvader zijn belaagster weg. Op dat moment komt Albert het café binnen. Iris kijkt haastig op.
-Jeroen, dat is Albert.
-Ja, ik ken hem wel. Ik heb hem hier daarnet nog buitengegooid.
-Maar weet je dat hij mij heeft aangerand?
-D… dat is niet waar. Ik heb gewoon…
-Jij vulgaire klootzak! Wat heb je met mijn lief gedaan?!
-Je bent z… zijn lief toch n… niet? Dat is Thomas toch?
Met pijn in haar hart denkt Iris aan Thomas, met wie ze net zo gelukkig getrouwd was. Zou ze dat nu opgeven voor haar vorige liefde? Ze kon er niets aan doen, Jeroen was ongelofelijk knap en romantisch, terwijl Thomas tegenwoordig alleen maar aan zijn werk denkt. En Jeroen werkt zo’n ongelofelijke aantrekkingskracht op haar uit. Nog steeds!
-Nu ben IK haar lief! Ze heeft weer voor mij gekozen, lul!
Albert probeert nog naar buiten te vluchten, maar Jeroen heeft hem al beet bij zijn kraag.
-Wat kom je hier eigenlijk nog doen, hondsvod? Je ging toch naar huis? Ruzie gehad met het vrouwtje?
-J… ja, zo… zoiets.
-Wat zal dat vrouwtje van je denken als blijkt dat haar man andere vrouwen lastig valt?
-Maar Jeroen, je w… weet nog eens niet wat ik heb gedaan.
-Dat hoor ik straks wel. Pak aan!
Met zijn andere beersterke arm had hij een barkruk opgetild en nu slaat hij daar keihard mee tegen Alberts gezicht. Deze valt buiten westen op de grond.
-Zo, daar hebben we even geen last meer van.
-Jeroen, dit gaat te ver! Dit moet ophouden. Ik heb trouwens de politie gebeld.
-Maar André, wat zou jij doen als ze aan je vrouw haar borsten zitten?
-Hij heeft niet aan mijn borsten gezeten, maar…
-Zwijg Iris, ik vraag het aan André.
-Ze is je vrouw niet, Jeroen! Ik wil geen ruzie in mijn café, jullie kunnen het straks allemaal op het politiekantoor uitleggen. IK HEB ER GENOEG VAN!
Op dat moment trapt de agent die Thomas begeleidde de deur open. André fronst zijn wenkbrauwen.
-Agent, u hoeft die deur niet open te trappen. Dit is geen western of stomme politiefilm. Ik wil gewoon dat u weer rust brengt in mijn etablissement.
-Etablissement? Marginaal café, ja! Wat is hier nu aan de hand? Wie heeft hem zo toegetakeld?
Hij wijst naar de bewusteloze Albert op de grond. Dan merkt hij Iris op.
-Mevrouw Verstraeten? Wat doet u hier? En hoe ziet u eruit, doet dat pijn?
-Meneer de agent, dat vrouwmens hier heeft me aangevallen. Arresteer haar onmiddellijk.
Sarah springt woedend recht en slingert een bierflesje naar Iris. Deze kan zich nog op tijd bukken en het flesje vliegt tegen de rechterslaap van de agent. Deze valt in zwijm neer. André is hevig geschrokken en is niet meer te houden nu.
-Stomme trut! Wat heb je nu gedaan? Dit zal je duur te staan komen, zomaar een fles naar een officier gooien!
-Ach, hou je kop! Ik heb nu geen zin in zo’n discussie.
-Ah, dus jij wou dat flesje naar mij gooien? Hoe durf je?!
-Jij had je maar niet moeten bukken!
Iris komt nu woedend op Sarah afgestormd, maar Fons duwt haar weg. Iris valt hard tegen de toog aan. Jeroen springt kwaad op Fons af en slaat fel op zijn al bloedende gezicht in. Sarah loopt naar de suffe Iris en trapt met haar hoge hakken in haar gezicht. Deze kan nog net een flesje van de toog nemen en ermee naar Sarah zwieren, die het flesje dan weer net kan ontwijken. Als antwoord slaat ze Iris’ hoofd tegen de toog. Jeroen heeft zich van Fons kunnen ontdoen en loopt nu naar de bar om Iris te helpen. Ondertussen zijn de twee vrouwen in een hevig gevecht verwikkeld. Het is grappig om te zien. De meestal goed gemanierde Iris in een nette blouse, een stijlvol rokje en met een chique coiffure, die zich nu even beestachtig gedraagt als de sowieso al vulgaire, ongemanierde vrouw van Bob die voor haar huwelijk nog in een nachtclub gewerkt heeft en een stevige reputatie had en nog steeds heeft in dit oh zo rustige en idyllische Vlaamse dorpje. Door het gevecht is de blouse van Iris gescheurd, en één van haar borsten is nu zichtbaar[1]. Haar gezicht staat onder de blauwe plekken en schaafwonden en haar neus bloedt hevig. Ook Sarah heeft enkele kneuzingen opgelopen, maar ze schijnt het niet te merken en heeft er maar alle plezier in om Iris’ dure kleren te scheuren. Maar Jeroen, wiens oog nu helemaal paars is geworden, ziet de kans om Sarah, die daarnet nog zijn minnares was, bij de haren te trekken en haar niet onzacht naar Fons te duwen.
-Ik ben dit gevecht beu. Ga nu weg met Fons, voor er meer ongelukken gebeuren. Ik wil niet meer dat jullie vechten, ik zie jullie allebei graag. Maar Sarah, ik denk dat het tijd wordt om tussen Bob en Fons te kiezen.
-Dan ga ik voor Bob! Jeroen, ik ben gek op jou, dat weet je. Maar begrijp nu dat je liever die slet kiest dan mij.
Fons wandelt traag het café buiten. Hij weet dat hij heeft verloren. Het enige wat hem nu nog te doen staat, is naar huis gaan en zorgen dat zijn vrouw dit nooit te weten zou komen. Het is nog steeds vrij licht buiten, hoewel het al bijna tien uur is. Hij wandelt voorbij de combi en ziet dat Thomas daarin zit. Ook Sarah besluit om weg te gaan. Ze kan dat mens wel villen en ze weet dat ze ook veel sterker is dan haar. Ze heeft haar immers daarnet het pak slaag van haar leven gegeven. Maar ze wil Jeroen niet meer teleurstellen. Ze wandelt gewoon naar huis. André helpt Iris recht, en richt zich daarna naar Jeroen.
-Wat nu? Wat doen we met die twee heren? Dit is allemaal jouw schuld, Jeroen. Verdomme toch!
-Dat van Albert is zijn verdiende loon. Hij moest Iris maar niet aanranden. Wat heeft hij nu eigenlijk precies gedaan, schat?
De deur gaat weer open. Nu komen Thomas en Fons binnen. Thomas gelooft zijn ogen niet. Wat hij ziet, is pure chaos. En laat dat nu net het enige zijn waar hij écht een grote hekel aan heeft. Overal in het café liggen gebroken flesjes en glazen. Barkrukken liggen omver, naast… Maar dat is die agent! Wat doet hij op de grond? En één van Iris’ collega’s, Albert. Ze zijn toch niet…? Hij kijkt naar de toog en ziet daar een verbouwereerde barman staan. Daarnaast zitten zijn vrouw en haar ex Jeroen nota bene. Ze houden mekaar vast. Haar blouse is gescheurd en hij kijkt recht naar haar ontblootte borst. Haar gezicht ziet er verschrikkelijk uit. Het bloedt en het is bezaaid met schrammen. Dit is niet te geloven. Fons trekt zijn aandacht.
-Ziet u nu wel?
-I… Iris… w… wat is er gebeurd? Heeft die klootzak dat gedaan?!
-Nee, één van mijn collega’s heeft dat gedaan.
-Jeroen, blijf eens van mijn vrouw af! Ik moet haar verzorgen. Komaan, profiteur!
Thomas stapt op Iris af maar Jeroen houdt hem tegen.
-Wat krijgen we nu?
-Iris heeft weer gevoelens voor mij, dus afbollen zou ik zo zeggen.
-Dat zal wel zijn. Is dat waar wat hij zegt, schat?
-Wel… euh…
-Natuurlijk is dat waar. Anders zou ze mij dit toch niet laten doen?
-Jeroen, stop daar nu mee![2] Durf niet aan mijn vrouw haar borst te komen! Durf het verdomme niet!
Jeroen luistert niet en streelt zachtjes over haar borst. Iris, die eerst zwaar twijfelde, is zwaar onder de indruk van dit gebaar, waarvan de romantiek, althans in deze bizarre context, volkomen aan de schrijver voorbij gaat. Of moet ik verteller zeggen? Ach ja… Iris had verwacht dat Jeroen haar borst stevig zou vastgrijpen en ermee voor Thomas’ ogen zou zwaaien als een ongelikte beer. Zo van: Kijk eens, dit is nu van mij. Maar dat deed hij dus niet. Ze kust Jeroen hevig en streelt over de borst van haar held. Thomas gelooft niet wat hij ziet en springt op Jeroen af. Hij slaat hem één keer. Twee keer. Een derde keer. Jeroen, amper bekomen van de plotse aanval die hij zelf heeft uitgelokt, slaat terug, maar Thomas kan zich bukken. Totaal verrast laat Jeroen zich nu door Fons overrompelen, die twee tanden uit zijn mond slaat. Jeroen, volledig murw geslagen, probeert zich uit alle macht te verdedigen, maar zijn twee belagers zijn te sterk. André weet dat hij iets moet doen, vooraleer ze zijn buitenwipper in het ziekenhuis slaan, maar hij is nog steeds kwaad op Jeroen om wat er vanavond is gebeurd en eigenlijk vindt hij dat Thomas wel gelijk heeft. Maar hij reageert veel te fel, en daarin zag Fons natuurlijk zijn kans schoon om zijn blauwtje bij Sarah te wreken. Iris durft ook niet in te grijpen. Ze vindt het vreselijk hoe haar minnaar en redder wordt afgetuigd, maar ze kan moeilijk ingrijpen omdat ze noch haar man noch haar geliefde wil bezeren. Dus kijkt ze lijdzaam toe. Ze is trouwens volledig in de war nu. Het lijkt wel of hoe meer meppen Thomas Jeroen uitdeelt, en dat zijn er ondertussen véél, hoe meer bewondering ze weer voor Thomas krijgt. Hoe vreemd. Zou ze echt zo’n type vrouw zijn die altijd de sterkste man wil hebben? Zoals bij mannetjesherten die om een wijfje vechten? En Jeroen had haar net beresterk geleken, maar nu wordt hij in de pan gehakt. Ze weet heel goed dat dit is omdat hij twee tegenstanders heeft, het is gewoon niet eerlijk verdeeld, maar toch verandert dat niets aan het feit dat ze, had ze de keuze – en dat heeft ze – nu dan weer voor Thomas zou kiezen. André lijkt een beslissing te hebben genomen en loopt snel naar Fons toe. Hij wringt zijn arm rond zijn hals en trekt hem naar achter, in de richting van de deur, weg van de vechtpartij. Vervolgens probeert hij hem naar buiten te duwen, maar ze struikelen beiden over het lichaam van de agent en vallen naar buiten. Op dat moment komt Steven het café binnen, maar ligt een seconde later alweer op de stoep wanneer Fons en André tegen de vlakte gaan.
-Wat is dat hier, zeg?
-Steven, kom eens mee naar binnen. We hebben je nodig om Thomas in bedwang te houden.
-Thomas? Is die dan op vrije voeten? Met alle plezier!
Het drietal gaat het café weer binnen, waar ze zien dat het nu Jeroen is die Thomas er flink van langs geeft, aangemoedigd door Iris. Steven kijkt André ongelovig aan.
-Weet je zeker dat dat wel nodig is?
-Jeroen! Jeroen! Hou ermee op!
-Mag ik, André?
-Zucht… ja, Fons, doe maar.
Blij loopt Fons op Jeroen af en trapt hem in zijn rug. Totaal verrast draait Jeroen zich om. Wat doet die dronkenlap daar? Was die ook niet naar huis?
-André, die Steven is er weer. Moet ik hem buiten werken?
-Idioot, je bent geen buitenwipper meer, begrepen?! Die ‘dronkenlap’ wou je eerst nog helpen, maar als het zo zit, oké. Ik ben het hier nu wel beu! Thomas, Fons, Steven, en als je eindelijk eens kunt beslissen, Iris, werk hem hier buiten!
-Maar, André, beste vriend, doe dit toch niet! Dit kan je toch niet menen?
-Genoeg geweest! Ik heb je daarnet al gewaarschuwd maar nu heb ik er genoeg van. Grijp hem.
Jeroen geeft alle weerstand op en laat zich naar buiten voeren. Nog één keer kijkt hij naar Iris. Hij ziet zijn grote liefde daar zitten. Hij heeft zwaar overdreven. En daardoor is hij haar nu misschien kwijt. Waarom kwam die eikel van een Thomas ook aandraven? Maar het kan hem even niets meer schelen wat André en de anderen nu zouden doen. Hij moet Iris nog één keer kussen. Hij rukt zich los en neemt haar stevig vast, waarop ze hartstochtelijk kussen. Iris brengt haar lippen naar Jeroens oor. Ze fluistert.
-Jeroen, onze relatie was geweldig en ik ben die nog lang niet vergeten. Maar ik ben gelukkig met Thomas. Hij mag dan wel veel aan zijn werk denken, maar ik heb het toch zo fijn met hem. Dit was slechts een bevlieging. Ik hoop dat je dat begrijpt, hoe fantastisch ik je ook vind, het is beter dat we elkaar niet meer zien. Ik heb voor Thomas gekozen.
Jeroen zucht diep. Verslagen.
-Als dat is wat je wilt. Ik respecteer je keuze. Ik weet ook niet wat mij plots bezielde. Zo maar ineens van Sarah naar jou gaan… Ik weet alleen dat die passie er plots weer was, vanaf het moment dat ik je zag.
-Goedenavond, Jeroen.
Eindelijk is de ziekenwagen gearriveerd waar André tien minuten geleden om had gebeld. Drie verplegers komen het café binnen en bekijken de situatie.
-Wat is er hier toch gebeurd? Waar is de rest van de politie? Is er geen versterking gekomen? Wie heeft dat gedaan?
André probeert hem gerust te stellen.
-Ik heb ook een tweede keer de politie opgebeld. Doe jij je werk maar en help deze twee heren.
-En de anderen? Die zien er ook niet al te best uit.
-Die zullen eerst het één en ander uit moeten leggen op het politiebureau, denk ik.
Niet veel later parkeert er een tweede combi vlak voor Café André. Jeroen, Thomas, Fons en Iris worden hardhandig meegenomen en geboeid. Steven en André moeten de volgende ochtend klaar staan voor een ondervraging.
-Rijdt die politiewagen nu niet de verkeerde kant op, André?
-Nee, ik heb hen de situatie uitgelegd en blijkbaar geloven ze me voorlopig om mijn woord. Ze rijden nog langs Bobs huis om Sarah op te pikken. Tussen die twee zal het dus ook niet lang meer duren, hoewel Sarah voor Bob heeft gekozen.
-En Thomas en Iris?
-Zeg, ik ben geen waarzegger, hé! En dit is geen soap, dus opgehoepeld alsjeblieft, ik ben het beu! Ik wil slapen.
-Maar het is nog maar kwart voor elf.
-Wees blij dat ze jou niet hebben meegenomen, verdorie!
-Waarom?
-Omdat ik ze ook had kunnen vertellen dat je de broer van Albert een mep hebt verkocht.
-Maar dat heeft toch helemaal niets met deze zaak te maken?
-Nee, maar ik ben je aanwezigheid hier meer dan zat! Bekijk mijn café nou toch eens. Wie gaat dat betalen? Wie gaat dat opruimen?
-Ik ga dan maar eens.
-Wacht.
-Maar je zei dat ik naar huis moest gaan.
-Als je op café gaat, blijf je normaal gezien langer dan een half uur of drie kwartier. Je vrouw zal het vreemd vinden dat je nu al terug bent.
-Ik leg het haar gewoon uit.
-Dat kan morgen ook. Als je niet mee opruimt, vertel ik de politie morgen wat je gedaan hebt op het werk. En je wil toch geen boete of strafblad, neem ik aan? Vort! Opruimen.
-Jawohl!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten