Dichter en muzikant Gert-Jan Luyckx schreef voor de gelegenheid van 9 jaar Ballonnenvrees het gedicht 'Al negen jaar vrezen wij ballonnen', dat hij vrijdagavond op de open mic van Café Boekowski bracht. Een mooier en beter gedicht over Ballonnenvrees had niemand kunnen schrijven. Het staat bol van de verwijzingen naar edities, projecten, locaties en zoveel meer. Geniet ervan! En dikke merci Gert-Jan!
Al negen jaar vrezen wij ballonnen
Trotseren wij ogen als fluwelen bommen
gebubblewrapte granaten in de blikken van Boekowski-cliënteel
Terwijl Lucas ons bacchanaalpalmares bijhoudt op een kartonnetje van tien
op tien
Betaal voor ge dubbel begint te zien
Al negen jaar vrezen wij ballonnen
met, allerhande alliteraties
Beginnen wij met klinkerrijm
Soms rijmt van twee verzen telkens het laatste woord
zoals ge hoort
Al negen jaar vrezen wij ballonnen
Delen wij lasten en lusten
Verraadt ons vlees vunzige verlangens
Want ‘s nachts trekken we nog ergens heen
Ploegen wij door duisternis op zoek naar ons lief
om te verdwalen in ogen, te likken tussen benen, te rusten in handen
te zoeken naar troostende akkoorden voor ons donkerblauw humeur
(We vinden ze in Re mineur)
Al negen jaar vrezen wij ballonnen
Durven wij elkaar te belagen met levensvragen
Gefrituurd in een korstje van rijm en metrum
Zijn er bij wijlen zinnen die moeilijker worden verteerd
Een stadsdichter die het microfoonstatief saboteert
Want we willen weten waarom we weer woelige woorden wierpen
naar ons lief
Of is het nog wel ons lief?
Op die negen jaar zijn we twee ex-vriendinnen rijker
Al negen jaar vrezen wij ballonnen
Bulderen wij bruikbaar kabaal door de PA
Promoten wij MET bravoure en ZONDER schaamte dieren
als Koala’s, Veelvraten, Ninjahtigers
Wij gingen van twee naar drie Hersencellen
Eén drummer spande onze trommelvliezen over zijn drumvellen
Een andere zegt ge-beseft-toch-dat-wij-niet-kunnen-optreden-in-de-Chatleroi-vanavond?
Al negen jaar vrezen wij ballonnen
Glijden wij van krabbels op papier
naar oraal vertier
Soms een triomf dan weer een Katastroof
Zijn we telkens blij dat we voor de open mic zijn gebleven
En kijk, uw gastheer heeft weer een roman geschreven!
Al negen jaar vrezen wij Ballonnen
Verkopen wij halve waarheden en hele aura’s aan de toog
Smeden wij plannen aan het urinoir-waar-waar-waar-waar-waar-waar-WAAR-WAAR-WAAR?
HIER!
Hier brandt de lamp
Poëtische motten, duik ons tegemoet!
Giet uw ziel uit voor onze voeten
We zetten er samen een teiltje onder
Laat de geheimen van uw lippen druppen
We leggen er samen onze tong onder (en slikken meteen door!)
Leg uw hart hier, naast de piano
We zullen het samen masseren
Een happy end wil niemand garanderen
Al negen jaar vrezen wij ballonnen
Gooien wij handen oprecht op elkaar
roezemoezen wij ondertussen in elkaars schelpen
over de sappige zinsnedes (fuck-dat-ik-daar-zelf-niet-op-ben-gekomen)
over de stuitende lichamen (zoiets-kan-mijn-linkerknie-niet-meer-aan-hoor)
Al negen jaar vrezen wij ballonnen
Leiden wij tweedehands levens dankzij elkaar
Voeden wij ons met wat luie lippen langzaam loslaten
Op de planken staat een mens, vreemd en nieuw en
herkenbaar
Vanuit het publiek gluren wij onszelf gezond
Knabbelen wij onszelf rond
aan elkaars dromen voordat ze koud worden
Er hangen nog kruimels aan onze mond
Al negen jaar vrezen wij ballonnen
Spreken wij onszelf onsterfelijk
Plakken wij ongegeneerd tussen versregels en regels breken
Zij aan zij aan zij aan zij aan zij aan zij aan zij aan zij aan zij aan zij AAN
ZIJ
We plakken er nog eens negen jaar bij
Foto: Vince Schaempaard
