Tijdens de twee jaar van de pandemie waren er weliswaar sporadisch live edities van Ballonnenvrees, maar wat verjaardagsedities betreft, konden we in 2020 (7 jaar) en 2021 (8 jaar) op onze kin kloppen. Eindelijk was er dus nog eens een echt verjaardagsfeestje van Ballonnenvrees. Onze 9 kaarsjes bliezen we uit in Café Boekowski, met een schitterende line-up, gezellige open mic en volle kroeg.
Eerst was er Annika Cannaerts, die over haar klas dichtte en insecten als metafoor gebruikte om tinnitus te beschrijven. Een hele mooie: de melkweg is een grammofoonplaat, dus zijn we genoodzaakt rondjes te blijven maken. Haar gedicht 'Het Kan Altijd Nog Erger' bevatte echo's van Charles Bukowski, en over het algemeen schrijft Annika gedichten waarin je wil blijven rondwandelen. Joanna Madclone beschreef allerhande relaties, zoals die met je ex. We kregen gedichten met of zonder nasmaak van olijven, verder 'On the Run' en 'Let's Go Dutch', en het pakkende 'Familieportret' en 'Zonder Titel' (wij hapten naar adem). Het gedicht 'Antwerpen' was geschreven in Kaapstad. Uit Leuven kregen we muzikaal bezoek van Trubadur. Het credo van Vince Schaempaard, apolitiek als de pest, is dat we allemaal in dezelfde schuit zitten, uiteindelijk willen we, links en rechts, allemaal hetzelfde. Dat vertolkte hij met vrolijk venijnige nummers die onze avond, en bij uitbreiding de wereld, een klein beetje mooier maakten. Apolitiek? Zijn geladen gitaar was voortdurend op polariserende politici gericht. De sfeer zat er goed in, we lustten wel pap van zijn opzwepende kleinpunk: 'Zelfde Schuit', 'De Winter Komt Ons Halen', 'Als Ik een Pessimist Was', 'Business As Usual'... Na een welverdiende pauze was er Emma Acke, uit Gent, en een pornoparodie die tot de verbeelding sprak: de groenten vlogen ons rond de oren, en prille bergjes ontloken in vormende jaren. Van haar krachtige teksten kregen we alvast geen genoeg. Vervolgens Emilie Pariel, met kwamtumfysica en sinaasappels, en een verhaal dat als een mozaïek op tafel lag. Hoe mooi dat ook de niets-plekken van Jonathan Safran Foer aan bod kwamen, in een verhaal dat ons, net als de angstbal zelf, helemaal opslokte. Van Janan Daniëls kregen we een rondje gymnastiek, waarna ze een ode aan haar Borgerhout bracht, met de Koerdische pizza's, bakfietsmama's, Hart Boven Hard-stickers, gesluierde vrouwen in het wassalon - gans de vreemde schoonheid die Borgerhout eigenlijk is. In haar afsluitende tekst ging het over verborgen littekens. Muisstil werd het in Café Boekowski. Meer dan twintig jaar lang zong Steven Boers het Antwerpse levenslied bij de legendarische band Katastroof. Nog voor hij die vorig jaar met spijt in het hart verliet, sleutelde hij al aan zijn soloproject Stef & De Tong. Toch stak hij van wal met een nummer van Katastroof. In 'Tzuid' werd de hele omhooggevallen wijk vakkundig gefileerd. Belachelijk herkenbaar voor elke Antwerpenaar en gans het café lag dan ook in een deuk. Met zijn tweede song waande Steven zich de Antwerpse Lou Reed, en het ging hem nog af ook. Volgde zijn bloedmooie anti-oorlogslied 'Mijnen Oorlog'. Kippenvel. Machtige mannetjes voeren oorlog maar het is altijd de gewone mens die sneuvelt. Met 'Dada' kreeg hij Cabaret Voltaire in het vizier, hij maakte hier voor een online editie al een leuk filmpje voor. En ja, het kan altijd nog absurder. Vlak voor de tweede pauze ontaardde een parodie op Ennio Morricone in een heerlijke westernkakafonie, toen heel het publiek mocht meefluiten en hinniken & whatnot. Tijd om na De Tong ook De Kelen te smeren. Tot slot de open mic. Gert Vanlerberghe stak van wal met 'Het Meurt Al Maanden In Mijn Hoofd', 'Faaldwang' en 'Agorafobie'. Peter Mmm Verreth las hoofdstuk 5 uit zijn roman Max Max Relax, waarin twee jongens geilen op een blonde vrouw in blonde bikini in een seksmagazine en het zaad bijna op ons mooie podium gutste. Van Alec Lamberts kregen we gepantserde woorden uit Steendorp, met onder meer 'Oorlogsbreinen', en CreAnimal verbaasde ons met zijn rapskills in 'Aansteker'. Vervolgens, met de Duvel in de hand, stadsdichter en Proza-k-apitein Kibi Puati Nelen en zijn kolonisatiegedicht 'De Kongo Is Van Ons' en een natuurgedicht waarmee hij zich als een moderne Gezelle manifesteerde. Gert-Jan Luyckx had zijn twijfelachtige ode aan de motor weer bij, en had speciaal voor 9 jaar Ballonnenvrees een epistel in elkaar gebokst dat bol stond van de verwijzingen naar al die edities, al die projecten, al die locaties. De beste tekst die wie dan ook over Ballonnenvrees had kunnen schrijven. 'Hebban olla vogala getwitterd', zo vroeg Pierrette COffrée zich af. Er was een clusterbom op haar volière gevallen en nu waren alle vogels gaan vliegen. Toon Hermans zou het niet beter hebben gedaan. Als afsluiter was er het nachtlied van Warhoofd. Toch wel een beetje sprakeloos na zo'n fantastische verjaardagseditie. Jullie zijn allemaal schatten en ik hoop jullie snel weer terug te zien, bijvoorbeeld op de allereerste editie van Ballonnenvrees in Boechout, op zondag 29 mei op 't Waait in 't Park, in het George Van Raemdonckpark.
Foto's: Vince Schaempaard, Jan Cuypers en Gert Vanlerberghe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten