vrijdag 30 oktober 2015

'Het Manifest van de Verdoemenis' en andere revolutionaire (on)wijsheden

Koetjesrepen vreten tot we erbij neervallen. Joints paffen tot we vergaan. Er is een Liga van Anders Content, misnoegd door de vloed van bruinvesten waar ons Vlaanderenlandje mee wordt overspoeld. Begroet een nazihoer, Marine Le Pen bonjour! en geef haar vijftig cent, kwestie van een fractie van politieke moed. Onze centen draaien ze in de soep, of in de worst, even kankerverwekkend als de wekker op zeven en voluit inhaleren op de Grotesteenweg. Vervuilende roestbakken als paradepaardjes van onze nieuwe regering.

Wees nu eerlijk, wij zijn ledig. En als de wever een beetje integer, geeft hij óns vijftig cent, of al zijn spaarcenten, het is al om het even. Blijven leven, met een aangebrande energiefactuur, moeder alleen met vier jengelende kinderen aan haar been, blijven overleven, drie banen, langer werken, en op het einde rest haar enkel spleen. Beter het hoofd laten hangen, maar dat gunnen we hen niet. Nog beter ons aan de nek ophangen maar dat gunnen we hen evenmin. Daarom de kinderen in bed en de tafel gedekt en koetjesrepen en marihuana om te vergeten en een fles Martini van de Aldi en een halve kiwi en kartonnen meubilair en artikels uit de Flair en een halfbevroren éclair en de wekker steeds weer op zeven.

Na al die turteltreiterij en freyagefrunnik en gepezewever is de burger kwaad maar snel vergeten. Eén vinger in de richting van de ongewassen vluchteling is dan voldoende. Help, een n____. Want ze komen naar hier om van ons te profiteren, meneer.  En ze zullen hun cultuur aan ons opdringen, mevrouw. Ach, het zijn moslims, juffrouw. Een gevaar voor onze Westerse waarden. Alsof onze eigen politici dat al niet lang voor ons betekenen, net zoals de rijken naar wiens pijpen ze dansen en die ze pijpen naar hartelust, steeds opnieuw, want de beloofde premie ziet er weer mooi uit, deze keer, meneer, mooi genoeg om elke zin voor ethiek en menselijkheid zonder ook maar de minste schroom te laten varen. Er zijn verhofstedelingen die half Griekenland kunnen onderhouden met hun monsterloon. Maar laten we daar maar over zwijgen. Ook rijmt bankier nog steeds op vampier, maar laten we ook daar maar onze mond niet over openbreken, die koevoet gebruiken we immers al voor hun bankkluizen. Het is tenslotte ons geld. Laat ons het terughalen.


Dus, beste medemens, misnoegde burger, het is weer geoorloofd, het 'kan' weer, haal de guillotine nog maar eens boven. De eeuwen hebben deze ondergestopt onder een laagje stof, omdat we even waren ingedommeld, vergeef het ons. Gesust en gepaaid door de consumptiemaatschappij, vergiftigd door opgekalifaterde leugens, van de islamythologie, nee van het katholicynisme, nee het neokolonizionazisme, de stront in onze ogen gesmeerd en dode doeleinden als konijnenkarkassen aan een lijn voor onze gecastreerde kijkers en benevelde blikken bengelend, tantalustaferelen bijna binnen bereik. Een eigen huis. Een gezinswagen. Een gezin. Een carrière. Een Amerikaans happy end van je happily en van je ever after en daarna een ijzeren hek errond, en beton, en prikkeldraad, en sissy tv, arme broekschijters aller landen die we zijn.


En aan de grote centen durven we niet eens te raken. Dan gaan ze lopen, meneer en/of mevrouw. We moeten ze soigneren, de superrijken en de hyperrijken en de megasuperdeluxerijken. Mijn oplossing, nogmaals: de guillotine!!!!!! ontstoft en ontbloed en onteeuwd en klaar voor de nieuwe strijd, want een beetje spreekwoordelijk bloed is goed en er is nood aan meer rood en zonder hun mottige kop kunnen ze niet meer gaan lopen laat staan naar het buitenland alhoewel onthoofde kippen vaak nog ettelijke en verschillende en verscheidene seconden rondlopen als een kip zonder kop alvorens ze finaal en reutelend neerstuiken, doodsoorzaak: de bloedtoevoer van het hoofd naar het hart werd abrupt afgesneden door het verwijderen van eerstgenoemde en het laatstgenoemde orgaan hadden ze toch al niet. Een beetje politieke moed is goed en er is nood aan meer rood en laat je niet kisten door lobbyisten en pegidaracisten en sociale media-fascisten lo pe gi da so ra ci
 GO! De toekomst is aan wie al deze godverdomse stront en schijt overstijgt, transcendentie tot en met. 1 2 3 4 guillotine van papier.

Smeed plannen tussen pot en pint en joint en in café's overal ten lande en zuip en smoor en snuif u niet te pletter maar schrijf uw manifest, gij letterzetter, vrees niet maar vreet de letters, gij letterfretter, alfabetter, alfabest, neem pen en doop het in asbest en bevlek het papier alhier en herinventeer de toekomst, meneer. Zet de straten van Brasschaat blank met inkt en doorbreek hek en dam en poort en draad en wees niet mild voor ze maar laat ze zien wat echte angst is misschien, gooi eens een alternatieve krant binnen, menig invasie in gated communities, de burgerwacht niet opgewassen tegen onze bolwassing. De Revolutie is vies en mag zelfs een beetje stinken. Zeker in Brasschaat. En we zullen dezelfde fouten maken, want de geschiedenis is één lange inventaris van steeds overnieuw dezelfde fouten maken, maar zo heel erg is dat niet, want alles is verdoemenis en verdoemd en verdomd zijn we allemaal zonder uitzondering en morgen koop ik toch gewoon een nieuw pak koetjesrepen.
 *


* En al deze revolutionaire (on)wijsheden komen tot mij om twee uur 's nachts op een smerig toilet in een nogal vreemdsoortige nachtclub. Terwijl ik andermans kotsbrokjes waarmee de vloer is bedekt van tussen mijn tenen peuter, vervloek ik mijn nogal willekeurige beslissing eerder deze avond om op sandalen te gaan feesten, maar zo gaat dat in het leven.
En ik weet als geen ander dat ik morgenmiddag weer een rampzalige hoeveelheid kopjes Zestpresso achterover zal moeten kappen om dit alcoholinferno te compenseren en normaal te functioneren. Iemand van op school vroeger had het ooit eens over 'alcoholocaust'. Na me heel de nacht te staan murw zuipen met veel te dure Martini en Ricard en wodka Redbull en whisky-weet-ik-wat-allemaal, op een propvolle, bezwete dansvloer, of aan de baldadige bar, is er niets zo zalvend en ontarmend als een warm tasje gourmetkoffie of vijf, zes, zeven. Dat goedkope spul vertrouw ik niet, dat is bocht voor kansarmen en dat ben ik hoegenaamd niet.
Maar er zijn er wel steeds meer in dit land en ze stinken en hun tanden vallen uit hun mond zoals de bladeren van de bomen en soms wonen ze in Merksem maar evengoed in Boom en dan gaan ze naar de Wibra met die vlooienbal van een hond die ze aan een roze les meeslepen en vastbinden voor ze de winkel binnengaan en stiekem hopen dat het mormel er niet meer is wanneer ze weer naar buiten gaan en met hun leefloon en kopen ze allerhande brol die een normaal mens nooit van zijn leven zou gebruiken.
Vooroordelen zijn hardnekkig, hanteer ze met mate, ook al staan ze weer afgeprijsd deze week in die vodden van gazetten maar evenzeer op televisie, waar mannen en vrouwen en halve zolen die wij politici plegen te noemen naar hartelust kankeren en ouwehoeren over het belang van de burger of het gezin of het land of wat dan ook maar juist geen kloten aanvangen om het hier voor ons maar een beetje beter te maken. Een mens vraagt zich af waarom hij, telkens hij de plee zit onder te schijten, aan politici moet peinzen, en of dat pavloviaans of freudiaans of voor mijn part cartesiaans is. Een mens vraagt zich heel wat af om twee uur in de nacht terwijl hij prevelt en een preek afsteekt tegen de satéresten tussen tenen en op de tegels.
Er lopen hier rare kwieten rond in de nachtclub. Zo is er iemand die ervan overtuigd is dat, als hij maar aan genoeg mensen vraagt of ze met hem van schoenen willen ruilen, iemand uiteindelijk zal toehappen en hij niet op zijn versleten sneakers naar huis moet. Er zijn er die pillen met de laatste emoticons van Skype erop verkopen. Wie ze koopt, is een halfuur later zo zot als het achterhuis, vandaar dat er hier zoveel rare kwieten rondlopen, tiens. Mer-deuh! En ik weet dat ik hier stilaan te oud voor word en dat ik op dit uur beter thuis zit, achter de laptop, en kwade statussen op Facebook post. Ik heb daarnet al een roman kunnen verkopen aan een dronken punker en ook één aan een vrouw in een wit zomerjurkje en de laatste goede deal die ik sluit vannacht, is met misschien wel de raarste kwiet die hier rondloopt en zo slenter ik twee minuten later op ietwat knellende sneakers door de Begijnenstraat naar huis.


Foto: Out Of the Books

woensdag 21 oktober 2015

As

Ik smoor het leven zonder filter, 
zo krijg je veel meer binnen.
Ik rol u op als de assen uit uw haar.

Gij verkommert tussen gusten en franken,
maar kom en glijd mijn longen binnen.
Van mij moogt gij lelijk zijn, als ge
maar in de juiste vorm opbrandt.

Een pracht als de nacht dwaalt met
een radeloze kracht, ge huist, wreed
vernederd, in veder- en klederdracht.

Als wij nu eens niet vrienden blijven
en uw vel bekladden als een canvas.
Waart er een wolf tussen uw dijen,
ontspriet er verdriet uit uw akkers.

Laat mij u oogsten als fantasmen,
u deel per deel aaneen mummificeren.

Ik composeer u, puzzel uit fragmenten
van kadavers, blaas u het leven in
door al uw lichaamsholten.

Ik dichtte u een toekomst, gij gaf me verdriet,
ik bracht u superkrachten, gij bleef Kryptoniet.

En hier huivert gij aaneen, ongeleerd
en ongerept. Ik ben een druppel
water, maar gij gewoon gemeen.

En met uw stijve been en met uw drang alleen,
ik gaf u vorm maar gij zijt niets met gestalte.

Nu zijn wij uitgedoofd en veretterd,
knuffel mij dood als kanker.
Sterf mij af.

Sven de Swerts & Gert Vanlerberghe

Govert Kreuk Photography

Elk huis

Elk huis draagt zijn kruis, dus alle vensters huilen. Of is het afvalwater dat alle huisvrouwen in deze straat op exact hetzelfde moment uit het raam gieten, hun klok gelijk gezet op de tijd die ik erover doe om de volgende huizenblok te bereiken. Ik word nat van de miserie die hier samenhokt.

Maar het zet al meteen de toon, schept een sfeer van tristesse, hoe dan ook. Bij zonnig weer zijn zulke tekens onontbeerlijk. Alsof de hemel declameert dat er ook regen achter gevels. Zij sluiten vensterluiken, en wij onze ogen. Als die van een vrouw een tint meer blauw, is dat niet van tegen deuren te lopen...

Een zonnebril maskeert het leed, conventie dempt elke kreet. Hoeveel decibels geschreeuw zou deze steeg beleven, als we zomaar onbelemmerd onze normen overstegen? Een maatschappelijke laag van make-up moet de groeven camoufleren, maar al metst ze heel het potje leeg, haar angst staat af te lezen.

Instinctief mijdt ze glazen deuren. Ze mijdt trappen. Ook die naar een beter leven. Want de handen die haar vroeger streelden, staan haar naar het leven. Ze geeft de planten water, haar laatste tijdverdrijf van waarde. Hij paste alle technieken toe, ook die van de verschroeide aarde.

Hij kocht van die combat boots, om zo haar pijn wat op te voeren. Ook zijn karatelessen komen van pas. Hij is een man van daden. Smoesjes moet ze zelf maar bedenken. Ieder zijn talenten.

Maar de buren weten. Haar ouders weten. Zijn ouders weten. En toch stond hier nooit een combi voor de deur! De muren zijn hier van karton, een spektakel voor velen. De audio van zo'n hoge kwaliteit dat het lijkt of ze zelf in de klappen delen. 'Alsof je er zelf bij bent!'

We kregen duimen om drie cijfers te kiezen, een stem om te beschrijven, maar we blijven primitieve apen: horen, zien en zwijgen! Nochtans ligt noodgevallen delen in onze macht, zo maken we 't verschil. Vermenigvuldig haar kans op redding, is dan de logische optelsom.

Hoeveel angsthazen zwijgen om het niet op de spits te drijven, is alsnog onderbelicht. Maar uit angst niet bougeren voor de goede 'vrede', dat noemen ze: medeplichtig! Dat het je plicht is. Luid de klokken. Laat het stoppen.

Het regent niet eens. Maar de huizen huilen. We negeren het fervent, maar het perfecte isolement van vier muren, houdt geen rekening met gluurders.

Schreeuw het uit. Laat het stoppen.

zondag 18 oktober 2015

Ballonnenvrees 16 oktober 2015

Op de vooravond van de BK Slam finale was er de 26e editie van Ballonnenvrees, nog eens in Café Ami, en die werd geopend door de stadsdichter van Harderwijk Geert Zomer, die met zijn polyfoon gedicht het hele café de verzen liet mee fluisteren en brullen. Ook uit Nederland is er Martin M. Aart De Jong, wereldberoemd in Leiden, en bekend van het collectief Hongerlief. Hij trakteerde ons op enkele op smaak gebrachte gedichten, waaronder een ode aan zijn favoriete etablissement in Leiden, Snackbar Sjaloom. Antwerps aanstormend talent daarna, met Lies Vandenhende, die het had over een roadtrip naar Wenen. Er was ook muziek, met Stane, een Limburgse singer-songwriter met donkere akkoorden en een machtige stem.
Na een welverdiende pauze was het de beurt aan Steven Grietens, ooit nog bij het legendarische Circus Bulderdrang, waarmee hij op 28 november een reünie plant, op de Nacht van Pafke in DE Studio. Steven, nu vooral te zien als bijna vaste gast op De Sprekende Ezels, presenteerde zich als De Geweldige Man en opende met een flauwe mop over ballonnen. Een ballon zonder vrees leeft inderdaad niet lang. Zijn absurde liefdesgedichten waren een exemplarisch staaltje van zijn hilarische, rijke dichtstijl.
Martijn Nelen, van het Gentse Slambacht, kwam oefenen voor de finale, en gaf ons een salvo van kopstoten, punchline na punchline na punchline, en allemaal waren ze raak. Het publiek hing aan zijn lippen bij zijn met woordspelletjes opgespoten teksten waarin vorm en inhoud elkaar naar de kroon staken in het paaien van het publiek. Het oorverdovend applaus na afloop was meer dan terecht, zo ook in Muntpunt de dag nadien, waar hij in de finale op het nippertje verloor van Simon Raket, Belgisch Slampioen 2015. Blij de misschien wel beste en meest politiek geëngageerde slammer van het moment voor de tweede keer alweer over de vloer te hebben gehad.
 Voor de laatste pauze was er nog Julie Mughunda, begeleid door een saxofonist. Julie is zeer goed bezig tegenwoordig, zowel in binnen- als buitenland, en ondertussen maakt ze deel uit van de vaste crew van dat andere fijne podium in Antwerpen: You On Stage. Ze is een poet warrior en dichtte over de kracht van verandering zoals zij die ziet, en dat alles in combinatie met de saxofoon, klonk ons als muziek in de oren. Na de pauze las Gert Vanlerberghe wat proza voor uit Nachtprater, nieuw werk in wording, en sloot het dichtersduo Ellen Lanckman en Hubert Samson af met een voorsmaakje van hun poëzieshow Per-Vers. Deze twee leden van het kersverse Schouderhaarcollectief prikkelden onze zintuigen en lichaamsopeningen met knappe, lichtjes erotische poëzie om duimen, vingers en andere uitsteeksels bij af te likken. Zeer geslaagd.

 Op de open mic trad Kevin Amse aan, ook hij finalist op de BK Slam. Zijn tekst rond het thema boeken laat altijd een diepe indruk na. Vaste waarde Gust Peeters hekelde de literaire tijdschriften en hun nogal krampachtige en soms arbitraire manier van met poëzie om te gaan. Marc Tiefenthal, uit Temse, heeft net alle teksten voor de BK Slam finale vertaald en zijn deadline gehaald, en kwam nu dus uitblazen op Ballonnenvrees, en dus voor vijf minuten ook op het podium. De Spaanse podiumdichter Nestor, ofwel De Andere Buitenlander, had muzikante Sandra bij, een mooie samenwerking tussen woord en dwarsfluit. Altijd leuk als er ook totale onbekenden op de open mic verschijnen. Zo bracht Geert Michiels een aangrijpende  ode aan Herman de Coninck. Al heel de avond klonk er vanuit de richting van de toog gemompel en geroep van een vrouw die zich duidelijk voortdurend in de belangstelling wilde plaatsen. Die kans kreeg ze bij de laatste open mic'er, Sven de Swerts, die haar op het podium riep, wat leidde tot een hoogst surrealistische performance waarbij 'lachen uit medelijden' mogelijk de meest gepaste reactie was.

Mooie avond boordevol talent, zoals steeds op Ballonnenvrees. Het plan is nu om er enkele maanden tussenuit te gaan, wegens andere drukke activiteiten, maar je weet nooit. We zijn ten laatste terug in januari in 't Werkhuys, maar hou de blog en de Facebook pagina in de gaten!

vrijdag 16 oktober 2015

Ballonnenvrees 2013, 2014, 2015


     


Ballonnenvrees bestaat zo'n 2,5 jaar en is aan zijn 26e editie gekomen, vanavond in Café Ami. We zijn trots op zoveel mooie momenten en kwalitatieve en gezellige namiddagen en avonden in Café Ami, 't Werkhuys, De Kleine Hedonist, Bar Nadar, Cartoon's, JH Bouckenborgh en op het Fringe Festival. Onder de vele straffe binnen- en buitenlandse namen die we op een podium plaatsten: Stoomboot, Vitalski, Julie Cafmeyer, Esther Porcelijn, Charlotte Van den Broeck, Peter Holvoet-Hansen, Maud Vanhauwaert, Iris Penning, Didi de Paris, Steven Grietens, Ann Kenis, Runa Svetlikova, Leen Pil, Mon, Droge Piet, Lize Spit, Martin Beversluis, Aafke Bruining, Xavier Roelens, Tegen Beter Weten In, Tom Driesen, Steven H, Mara Koomson, Geert Briers, Akim A.J. Willems, en zo kunnen we eigenlijk nog heel lang doorgaan.

Vanavond is het de laatste editie van 2015, met onder meer Stane, Julie Mughunda, Steven Grietens en Ellen Lanckman. Wees welkom in Café Ami, vanaf 19u! 

Bedankt iedereen voor al deze bijzondere edities! 

Alle affiches door Anke Verret, behalve die van oktober 2014 en januari 2015, die zijn van de hand van Ligia Fernandes.
Foto door Sara Van Dyck. 

donderdag 1 oktober 2015

Monthly singles chart

We have a brand new list of singles, with this summer's revelation Algiers at the top position. El Vy have released their second single and it sounds amazing. Dave Gahan has a brand new song ready with Soulsavers. And Killing Joke is back!
  1. Algiers - Irony. Utility. Pretext.
  2. Mercury Rev - The Queen Of Swans
  3. El Vy - I'm the Man To Be
  4. Youth Lagoon - The Knower
  5. Dave Gahan & Soulsavers - All Of This and Nothing
  6. C Duncan - Garden
  7. The Maccabees - Spit It Out
  8. Killing Joke - I Am the Virus
  9. Go March - Rise
  10. Kurt Vile - Pretty Pimpin'
  11. Aloric - Who?
  12. HEALTH - Stonefist
  13. The Black Heart Rebellion - Near To Fire For Bricks
  14. Low - No Comprende
  15. Butsenzeller - According To Plan
  16. Beach House - Sparks
  17. !!! - All U Writers
  18. Keep Razors Sharp - 9th
  19. STUFF. - Event Horizon
  20. Foals - Mountain At My Gates
  21. Wilco - Taste the Ceiling
  22. Tindersticks - We Are Dreamers!
  23. El Vy - Return To the Moon
  24. Deerhunter - Snakeskin
  25. Ought - Beautiful Blue Sky
  26. Deerhunter - Breaker
  27. Broken Bells - It's That Talk Again
  28. Editors - Life Is a Fear
  29. Sexwitch - Helelyos
  30. The Dead Weather - I Feel Love