zondag 27 januari 2013

Verlies


Beste blog-, en wie weet ook wel roman-, lezer

Het zijn opwindende tijden voor een schrijver 'in bijberoep'. Nu m'n roman Als een Ballon alweer drie maanden geleden is gepubliceerd en ik toch alweer bijna anderhalf jaar geleden aan de opvolger ben begonnen, begint het verhaal - dat er op een ander niveau dan ook weer geen is - eindelijk vorm te krijgen. Waar ik naartoe wil met de roman, ligt - in tegenstelling tot Als een Ballon - al twee jaar vast, hoewel ik vaak wou opgeven omdat de invulling maar niet kwam. Maar eindelijk is daar verandering in gekomen.

Het is duidelijk, en al meteen vanaf de titel. Ook Verdwenen zal over verlies gaan, evenzeer het hoofdthema in Als een Ballon, waarin zowel Steven als Sam met een verlies moeten kampen dat zo zwaar op hun maag ligt dat het hen volledig opslorpt en dat ze zich erin dreigen te verliezen. Felix moet zelfs met twee moeilijke gevallen van verlies omgaan. Zijn poging om de ideeën rond zijn geplande roman Als een Ballon in tekst te gieten, mislukt grandioos, en alles lijkt nu nog van een banale drink af te hangen die hij voor de andere inwoners van de Meereigen en enkele van zijn vrienden heeft georganiseerd. Alle drie de verhaallijnen draaien rond verlies en de drie personages zitten verankerd in hun eigen verleden en interpreteren hun toekomst - als ze daar al in geloven - in het teken van dat verleden en van dat verlies. In Verdwenen (eigenlijk nog maar een werktitel, al klinkt het wel goed) zal er een hele stoet aan mogelijke vormen van verlies verschijnen, van de meest banale tot de meest ingrijpende. Hoewel verlies zelfs in de titel zit - terwijl de ballon in m'n eerste roman symbool staat voor zowel euforie als verlies - worden de grootste thema's nog zwaarder. Politiek zal een groot deel van mijn volgende roman in beslag nemen. Het zijn woelige tijden en die dienen in een roman weerspiegeld te worden. Net als in mijn kortverhaal 'Béatrice' heeft de hedendaagse politiek een treffende invloed op de hoofdpersonages van een verhaal.

Waar Als een Ballon zich op één dag (een zondag in de tweede helft van januari 2009) en één plaats (Antwerpen, en in het verlengde Ekeren en Merksem) afspeelde, zal Verdwenen over een periode van enkele jaren gaan. Een dialoog met een verleden van midden jaren negentig (met New York als setting) is er niet meer, maar wel zullen er enkele personages uit Als een Ballon in m'n volgende roman komen aandraven.

Veel heb ik nog niet geschreven, en aangezien ik alle tijd heb en tegelijk niet genoeg tijd om te schrijven, zal het boek ten vroegste in 2014 kunnen verschijnen. Voor die lezers die met volle teugen van Als een Ballon hebben genoten, of zullen genieten, is Verdwenen absoluut iets om naar uit te kijken! Zelf ben ik ook erg benieuwd naar hoe mijn hersenkronkels de woorden zullen rangschikken. Ik hou jullie op de hoogte.

Nogmaals bedankt aan iedereen die ondertussen mijn boek heeft gekocht. Het gaat om inmiddels meer dan veertig exemplaren, wat ik al heel wat vind. Enkele van die exemplaren staan binnenkort in een boekenkast in Venezuela en in Oostenrijk. Dat alleen al vind ik ongelofelijk. Een dikke merci, nogmaals, voor de steun!

Zondagavondgroeten

Gert

Nabil Khazzaka's 'The Moorlough Shore'

De vorige twee clips van de Brusselse artiest Nabil Khazzaka, die vorig jaar zijn zeer aangename eclectische plaat It's Hot! It's Hot! It's Hot! uitbracht, waren al een streling voor het oog. Vooral die voor zijn vorige single 'This Is Where Your Story Ends', dat het sprookje van Roodkapje een nogal gruwelijke twist gaf, zonder dat de videoclip - en het nummer - iets van hun magie en weemoed verloren.
Voor de derde single uit zijn album, het oude Ierse volkslied 'The Moorlough Shore' geserveerd met een pikant dubstep-sausje, maken we een grote tijdsprong naar het Ierland van een niet nader bepaalde toekomst, in een hypermoderne bar waar enkel groene Guinness wordt geserveerd. Het oeroude liefdesverhaal in een futuristisch jasje, zeg maar. Iedereen draagt enkel zwart, en aangezien de Ierse cultuur nog steeds hoog in het vaandel wordt gedragen, prijkt er op elk pak een Keltische rune. Er is duidelijk over deze clip nagedacht!
Net als in Nabils twee vorige videoclips doet de Brusselse actrice Magali Genicq ook deze keer mee. Ikzelf zat weer in de figuratie - deze keer als barman - en het ziet ernaar uit dat ook deze videoclip weer een knap staaltje verbeeldingskracht zal tentoonstellen. Aangezien de clip vandaag is opgenomen, zal het nog enkele dagen duren vooraleer die online te bewonderen is. Hieronder vind je wel al enkele foto's om je al even zoet te houden.


Most pictures by Charlotte Pieters


maandag 21 januari 2013

Literaire middag Droomstof: Zwarte Romantiek en Romantiek

Op 20 januari presenteerde de Meppelse schrijver Gerrit Barbé een literaire middag in het Drukkerijmuseum in het pittoreske, landelijke Meppel, een typisch Nederlands provinciestadje dat meer op een dorp lijkt maar toch alle ingrediënten bezit: kerktoren, molen, grachten, gezellige pleintjes, historische huisjes. Het Drukkerijmuseum zelf is ook zeer de moeite waard, en wanneer daarin een gezonde dosis literatuur en muziek wordt geïnjecteerd, krijgen we een onvergetelijke setting.
Het thema van de eerste editie van het literaire tijdschrift Droomstof is 'Zwarte Romantiek en Romantiek'. De gedichten en de proza die erin verschijnen zitten het boekje als gegoten. Puik werk, Gerrit en alle schrijvers die erin gepubliceerd zijn: Paulina Raas, Jonathan Van Limbergen, Merel Feenstra, Henk van Huisstede, Kate Schlingemann, Ruben van Riel, Ria Westerhuis, Lore Vanhoutte, Joost Oomen, Gerrit Barbé en Gert Vanlerberghe.
Het is 19 januari en na een lange treinreis langs Roosendaal, Rotterdam, Utrecht, Arnhem en Zwolle, beland ik in Groningen, een van de mooiste steden van Nederland, met twee indrukwekkende kerken: d'Olle Grieze ofwel Martinustoren - op één na hoogste kerktoren van het land - en de geel gestreepte Der Aa-kerk, enkele zeer gezellige pleintjes en tuintjes, een neoclassistisch stadhuis, een stijlvolle Korenbeurs en het Goudhuis als kers op de taart. Al aan het station word ik verwelkomd door het architecturaal bijzonder interessante Groninger Museum, dat op de oever van de singel staat. Langs de singel wandelen is trouwens een mooie ervaring, maar in deze koude toch niet helemaal aan te raden. Wat me wel pas na een halfuur opvalt, is dat hier helemaal geen sneeuw ligt. Tot Arnhem lag het land onder de sneeuw, net zoals buurland België, maar hier in het noorden, in de provincie Groningen, geen sneeuw te zien. Ik laat me bedienen door de charmante serveuses van het gigantische restaurantcomplex De Drie Zusters en eet er smakelijk.
Vervolgens neem ik de trein naar Meppel, waar Gerrit me opwacht. Hij had me al verwelkomd in Utrecht en reisde met me mee tot Zwolle, vanwaar hij naar Meppel trok. Het is avond, heel koud, maar er valt geen sneeuw. Nochtans kondigt de NS hevige sneeuwval aan.
De volgende dag maak ik samen met Gerrit de Houwinkzaal van het museum een ware literaire tempel. Het duurt niet lang voor de fotograaf en de eerste artiesten komen binnenvallen. Daarna de eerste gasten. In totaal komt er zo'n vijftig man naar ons kijken! Dat is zeker meer dan we hadden verwacht.
De presentatie neemt de Drenthse dichteres Ria Westerhuis, bekend van Minne Zinne, voor haar rekening en dat doet ze op voortreffelijke wijze, maar niet vooraleer Gerrit Barbé de literaire middag voor geopend verklaart met zijn aangrijpende gedicht 'Droomstof'. Johan Sportels, Joke Kruid en Astrid Voerman brengen parels van gedichten voor, die van nu af aan voor altijd aan het weelderige halssnoer Droomstof zullen pronken. Ook de presentatrice vuurt enkele dijken van gedichten op ons af, in haar eigen dialect. Vooral het satirische gedicht 'Tachtig Tinten Rood' valt erg in de smaak. 
Ook ik lees enkele tekstjes voor: 'Lost Trace' en 'Valley of Shame'. Er volgt ook een voordracht uit m'n roman. Aangezien de passage waarin John de cipier van zijn gevangenis en diens dochter een loer draait, in Eindhoven veel succes had, lees ik het ook in Meppel voor. Ook hier wordt fragment uit Als een Ballon op gelach en positieve feedback onthaald. Voor het eerst lees ik ook mijn oude kortverhaal 'Het Woud' voor een publiek.
Er is ook muziek! Berjan de Ruiter, vergezeld van zijn gitaar, zijn mondharmonica en zijn prachtige stem, brengt enkele covers van Bruce Springsteen, The Bee Gees, Boudewijn De Groot en Neil Young. Hier en daar wordt er zachtjes meegezongen. Grote klasse.
We krijgen ook enkele liedjes van Gerrit Barbé zelf, die vroeger bij SubZero speelde. Met Hester Bouwmeester en Jeroen van Huissstede speelt hij twee mooie nummers: één Engels- en één Nederlandstalig.
Tegen de avond begint de eerste sneeuw te vallen. Veel later dan in de rest van het land, waar nu een centimeters dik tapijt ligt, dat heel het spoorwegverkeer overhoop gooit. Vanavond nog thuis geraken is onmogelijk en ook voor morgen ziet het er twijfelachtig uit. Gelukkig vangen Ria en Frits me heel gastvrij op in hun woonst in De Wijk en zo wordt ook deze avond zeer gezellig.
De dag nadien heb ik geluk. Ik heb meteen een trein die uitzonderlijk helemaal naar het zuiden van het land rijdt. Vier uur lang brengt de Intercity trein me langs een betoverend wit landschap, vier uur lang rolt Nederland langs mijn raam voorbij: Drenthe en zijn ooievaars, de knappe stations van Lelystad en Almere, door de witte toendra van Flevoland, met haar wilde paarden, runderen en herten, voorbij historische pronkjuweeltjes Leiden, Delft, Dordrecht, het erfgoed en de bevroren grachten van de hoofdstad, over de IJssel, over het Hollandsch Diep, helemaal naar Roosendaal.



De literaire middag in Meppel was een succes! Ik heb er van het begin tot het einde van genoten en erg lieve en interessante mensen ontmoet. Tegen de avond

Foto's van de Literaire Dag zelf door Marlon Te Vrede
Foto's van Groningen, Meppel en Amsterdam door mezelf

maandag 14 januari 2013

Literaire middag Droomstof

Dit weekend reis ik af naar het verre noorden om voor te lezen uit m'n roman Als een Ballon en m'n kortverhaal Het Woud te presenteren. Bestemming Meppel, een pittoresk Nederlands stadje in de provincie Drenthe, tegen Groningen. De eerste literaire middag van het kersverse tijdschrift Droomstof gaat door in het Drukkerijmuseum. Het belooft een boeiende namiddag te worden!

Literaire middag Droomstof
Drukkerijmuseum Meppel
Kleine Oever 11 Meppel

20 januari 2013
14:30-18:00

met poëzie, proza, muziek van:

Gerrit Barbé
Ria Westerhuis
Astrid Voerman
Hester Bouwmeester
Joke Kruid
Gert Vanlerberghe
Berjan de Ruiter

Jonathan Van Limbergen heeft helaas afgezegd.


20 januari belooft nu al een prachtige middag te worden!

Met optredens van dichters als Joke Kruid, Ria Westerhuis en Astrid Voerman.

De schrijver Gert Vanlerberghe laat u kennismaken met zijn diepzinnige proza waar hij bekend om staat. Ook heeft hij sinds kort zijn eerste boek op de markt 'Als een ballon'.

Berjan de Ruiter, Hester Bouwmeester, Jeroen van Huisstede en ik zelf zullen de middag muzikaal aankleden:

Berjan de Ruiter zal covers ten gehore brengen van artiesten als Bruce Springsteen, Neil Young en anderen.

Hester Bouwmeester, Jeroen van Huisstede en ik zelf zullen enkele eigen liederen ten gehore brengen.

Ik hoop u allemaal te kunnen verwelkomen zondag 20 januari, want een betere lancering van mijn tijdschrift (beter gezegd 'ons' tijdschrift, want zonder jullie inbreng ben ik nergens) kan ik mij niet wensen.

Gerrit Barbé (Droomstof)

zondag 13 januari 2013

Lost trace

I forgot the taste of every kiss
That moved my lips in parabolic bliss
That sent out a message of happiness
Straight to my heart, now an aching cyst
How can it be that after years of pain
No memory lingers, it's all in vain
To try to retrieve lost traces of sanity
Some hint of the poetry that used to rule over me
Time has erased all residues of life in me
Replaced it with sadness and boredom and misery
As bitter tears make their way down my face again
I can't help noticing I'm not yearning for that kiss
But for a very small bit of its memory

written in a train somewhere between Ottawa and Toronto - G.

woensdag 9 januari 2013

Agenda voorjaar 2013

Het jaar is nog maar net begonnen en ik heb al enkele optredens gepland. Check ze hieronder.
Januari

10 januari 2013 – Muzeval, Den Hopsack, Antwerpen

20 januari 2013 – Literaire Dag Droomstof, Meppel (NL) - met Gerrit Barbé (NL), Ria Westerhuis (NL), Joke Kruid (NL), Astrid Voerman (NL), Berjan de Ruiter (NL) etc.

24 januari 2013 – Vitalski’s Stand-Up Tragedy, Zurenborg, Antwerpen

26 januari 2013 – Drink My Puke op Instant Death Fest, De Moeve, Lier – met Incinerate, Decross en Goreforce 5
Februari

4 februari 2013, 20u30 - You On Stage, Kavka, Antwerpen - met Micromarco Macrobiotic, Dimis Verdellis, HIGGS, D-Will, Kfresh, Arnold QuartjeNeger, Amanda Malinka, Nabil Khazzaka etc.

23 februari 2013, 20u30 – Literair huiskamerconcert, Turnhout - met Collectief Dichterbij (Wim Paeshuyse, Meer Van Peer, Charlotte Van den Broeck, Liesbeth Aerts etc.)


Maart

4 maart 2013, 20u30 - You On Stage, Kavka, Antwerpen - op het vrij podium na Vincent Van den Branden, Kleo Klapholz, Marie Ghoos etc.

10 maart 2013, 14u - Common Café 2, Elcker-Ik Centrum, Antwerpen - met Dogs of Cibola, Kobalt, De Auteur, René Broels en Mieke de Loof

17 maart 2013, 18u - Drink My Puke, Chaos Bar, Leuven - met Merciless Precision (UK) en Meatpacker (UK)

30 maart 2013, 19u - Anale Bezem op Grind Core Night, Vort'n Vis, Ieper - met Sickening Entertainment en Kaasschaaf (NL)

April

1 april 2013, 20u30 - You On Stage, Kavka, Antwerpen - op het vrij podium na Tom Driesen, Bruno Bittoun, An Kenis etc.

4 april 2013, 19u – Drink My Puke en Anale Bezem op Crapfest, JH Bouckenborgh, Merksem – met Rotten Hond, Kiekenstront en Scumbagsaurus


10 april 2013, 19u30 - Ballonnenvrees, 't Werkhuys, Borgerhout - met Nabil Khazzaka, Alain Huber, Julie Cafmeyer, Von Solo (NL), Rotterdamse Keet (NL), Charlotte Van den Broeck, Nikos Van Tichelen, Jonathan Van Limbergen, Hanan Smaisim (NL) en Vincent van Meerbeeck

25 april 2013, 18u - openingsavond KuVaLe, Kartuizerklooster, Leuven - met Maaike Everaerts, Lysander Fockaert, Philip Rabaey en Kristien De Schepper

Mei

1 mei 2013, 15u - Feest van den Boom, 't Werkhuys, Borgerhout - met Société Anonyme, Kroket, Creatief Schrijven etc. 

6 mei 2013 - Drink My Puke op Grind/Speedcore Evening, Music City, Antwerpen - met Pressterror (DE), Yudlugar (UK) en Discokiller vs. VRV


Juni

 26 juni 2013, 19u30 - Ballonnenvrees, 't Werkhuys, Borgerhout - met Ann Kenis, Derrel Niemeijer (NL), Daan Taks (NL), Antistresspoweet, Tryggve Bauweraerts, Het Bochelprincipe, Runa Svetlikova, Sven De Swerts, Tom Driesen en Charlotte Van den Broeck

27 juni 2013, 18u - Fenix Festival, Provinciehuis, Antwerpen - met Yannick Moyson, Arnold Quartjeneger, Soe, Tom Du Four, Skinny Dynamite, Ann Kenis, Zino Moons, Tom Driesen, Tryggve Bauweraerts, Het Bochelprincipe, Dogs of Cibola, The Deer Friends etc.



Juli

1 juli 2013, 19u30 - You On Stage, De Kleine Hedonist, Antwerpen - op het vrij podium na Arnold Quartjeneger, Tryggve Bauweraerts, Het Bochelprincipe, Frank Mathijs, Latif Ait, Caroline Smet etc.

21 juli 2013, 18u00 - Dichters in't Raam!, Lotte's Leescafé, Gentse Feesten - met Antistresspoweet, Derrel Niemeijer (NL), Sven De Swerts, Inge Braeckman, Christophe Vekeman, Ann Slabbinck, Lerr, Runa Svetlikova, Letterfretter Mike, Arjan Onderdenwijngaard (NL), Bart Van Looy, Karma Suckt, Flo, Frank Aesaert, René Van Densen (NL), Anton Voloshin, Het Vindingrijk Genootschap etc.

27 juli 2013, 12u00 - Kerkstraat Plage, voor het Troubleyntheater, Antwerpen - met Meer van Peer, Julie Beirens, The Orthodox, Jens Lestage, The Jamming YOS Crew, Gert Vanlerberghe en De Kleine Fampjes



Meer Ballonnenvrees:

27 september 2013, Turnhout

9 oktober 2013, 't Werkhuys
30 oktober 2013, De Kleine Hedonist

Like Ballonnenvrees op Facebook!


zondag 6 januari 2013

Monthly singles chart

Mono still at the number one position!


  1. Mono - Nostalgia
  2. M83 - Wait
  3. Röyksopp feat Susanne Sundfør - Running To the Sea
  4. Mono - Legend
  5. Biffy Clyro - Black Chandelier
  6. Line & Circle - Roman Ruins
  7. Deftones - Tempest
  8. Yeasayer - Reagan's Skeleton
  9. Creature With the Atom Brain feat Mark Lanegan & Alain Johannes - Black Rider Run
  10. AmenRa - Boden-Spijt
  11. Animal Collective - Applesauce
  12. Villagers - The Waves
  13. Metz - Wet Blanket
  14. Rhye - The Fall
  15. Foals - Inhaler
  16. The Soft Moon - Die Life
  17. Kasabian - Let's Roll Just Like We Used To
  18. Montevideo feat Lara Chedraoui - Fate & Glory
  19. Dogs of Cibola - Riding Hood
  20. ...And You Will Know Us By the Trail of Dead - Up To Infinity
  21. Josh Homme and David Sardy - Nobody To Love
  22. Paul Banks - The Base
  23. Atoms For Peace - Default
  24. ...And You Will Know Us By the Trail of Dead - Catatonic
  25. The Datsuns - Gold Halo
  26. Alice In Chains - Hollow
  27. Nick Cave & the Bad Seeds - We No Who U R
  28. Balthazar - Do Not Claim Them Anymore
  29. Lord Huron - Time To Run
  30. Beach House - Wild


Literaire tip: The New York Trilogy

Tijd om een van m'n favoriete schrijvers nog eens onder de loep te nemen. Vandaag heb ik de twee eerste hoofdstukken van Mr Vertigo gelezen en al van in het begin geraakte ik weer in de ban van de Auster-magie. Ondertussen heb ik al heel wat van zijn romans gelezen. Zo kan ik Invisible, The Brooklyn Follies en Man in the Dark aanraden, al blijft zijn debuut, The New York Trilogy, de beste eerste kennismaking met zijn werk. Mijn favoriet is en blijft Leviathan, het tweede boek dat ik van hem las. Met Travels In the Scriptorium zou ik toch wachten tot je al enkele romans erdoor hebt gejaagd, en dan zeker Leviathan, het is namelijk een werkje met heel wat verwijzingen naar zijn andere romans.

Austers romans volgen vaak een interessant patroon over een jongeman die naar de grote stad trekt - meestal is dat New York - met een droom of een ambitie, maar al gauw leert dat het leven een bikkelharde strijd is, en dat er heel wat externe factoren zijn die die droom kunnen tegenwerken. En maar al te vaak blijkt de belangrijkste factor de overheid te zijn. Austers hoofdpersonages zijn dan ook figuren met een hoek af, wier grootste verlangen niet strookt met wat door de samenleving als normaal wordt gepercipieerd, of die in het verleden een grote fout hebben gemaakt, waar ze nog lang voor moeten boeten. Ook ontmoeten zijn ietwat naïeve protagonisten even excentrieke figuren, die hun leven voorgoed veranderen. Zo ontmoet de gekwelde student Adam Walker de geheimzinnige professor Rudolf Born, en wordt Walter Rawley als kind van de straat geplukt door de Hongaarse man in black Master Yehudi. Peter Aarons beste vriend Benjamin Sachs begint zo'n turbulent leven te leiden dat het zijne volledig in het teken van Sachs' rebellie tegen de overheid komt te staan. Marco Fogg was bijna dood wanneer zijn vriend Zimmer en Kitty Wu, de liefde van zijn leven, hem van zijn zwerversleven in Central Park redt. Hij begint te werken voor Thomas Effing, een zonderlinge man met een ongelofelijk verleden... En wanneer Miles Heller in een kraakpand in Sunset Park belandt en de inwoners leert kennen, gaan ook voor hem de poppen aan het dansen. Niet centraal maar wel steeds aanwezig in het werk van Auster is baseball, een grote passie voor deze schrijver uit Brooklyn.

Omdat ik in enkele jaren tijd een grote fan van hem ben geworden, heb ik een top gemaakt van mijn favoriete romans van Paul Auster. Mr Vertigo voor het gemak op de laatste plaats, maar iets zegt me dat ook deze roman een favorietje zal worden!

1.       Paul Auster – Leviathan (1992)
2.       Paul Auster – Invisible (2009)
3.       Paul Auster – Moon Palace (1989)
4.       Paul Auster – Man in the Dark (2008)
5.       Paul Auster – The Brooklyn Follies (2005)
6.       Paul Auster – Sunset Park (2010)
7.       Paul Auster – The New York Trilogy (1987)
8.       Paul Auster – Travels In the Scriptorium (2006)
9.       Paul Auster – Timbuktu (1999)
10.    Paul Auster - Mr Vertigo (1994)

The New York Trilogy (1987) bestaat uit drie korte verhalen, respectievelijk City of Glass, Ghosts en The Locked Room.
City of Glass wordt wel eens de perfecte anti-detective genoemd. Wat op het eerste gezicht een interessant detectiveverhaal is, wordt een complex meta-tekstueel verhaal - met verschillende lagen van identiteit: personage/verteller/auteur in een soort van mise-en-abyme, een eerder ingewikkeld maar speels kluwen dat een loopje neemt met het traditionele detectiveverhaal - een meta-mysterie, als het ware, dus het mysterie van een mysterie. Daniel Quinn is eigenlijk een detectiveschrijver, maar wanneer hij met de detective Paul Auster wordt verwisseld en een mysterieus telefoontje krijgt om een zekere Peter Stillman te schaduwen, die een bedreiging vormt voor zijn zoon, die ook Peter Stillman heet, besluit hij de identiteit van deze Paul Auster aan te nemen. Peter Stillman wil zijn zoon namelijk de 'mensentaal' afleren om hem zo een soort van superieure taal aan te leren. Dat ook taal centraal staat in een roman, is eveneens een interessant post-modernistisch trekje. Stilaan valt Daniels wereld uit elkaar, aangezien het steeds kleiner wordt, alsof beetje bij beetje het hele decor naar de coulisse wordt gesleept. En dan is er nog de vette knipoog naar Don Quixote, wanneer Daniel Quinn een bezoekje brengt aan Paul Auster - het personage Paul Auster welteverstaan - die hem het relaas doet van de wankele identiteit van de schrijver van dit middeleeuwse meesterwerk.

De opzet van Ghosts lijkt op het eerste gezicht eenvoudiger. Het telt slechts enkele personages, die bijna allegorisch overkomen, aangezien ze naar kleuren vernoemd zijn. Detective Blue werd door Brown getraind en moet zich nu in een appartement in Orange Street verschalken om in opdracht van White een zekere Black te bespioneren. Al gauw wordt duidelijk dat het niet enkel Blue is die White bespioneert, en dat alles veel ingewikkelder is dan het lijkt. De afwezigheid van en mysterie rond White en het monotone in de gaten houden van Black, zorgen ervoor dat Blue stilaan de pedalen begint te verliezen. Wat is er in godsnaam aan de hand?



Het meest ontroerende van de drie verhalen is The Locked Room, waarin het hoofdpersonage het leven van zijn vriend Fanshawe, die is overleden, overneemt en diens fictie publiceert. Hij trouwt met zijn vrouw en ze worden heel gelukkig, en hij steekt al zijn energie in het werk van Fanshawe, dat zo briljant is, dat Fanshawe op slag een literaire ster wordt. Wanneer blijkt dat Fanshawe nog leeft en het hele complot uit noodzaak heeft bedacht, voelt de verteller zich een speeltje in de handen van zijn dood gewaande vriend en besluit hij hem, tegen beter weten in, op te zoeken.

In deze drie novellen draaien rond identiteit en het verlies ervan, en gebruikt Auster het genre 'detective' om er iets heel interessants mee te fabriceren, namelijk drie pareltjes van Amerikaanse postmodernistische fictie, in het bijzonder meta-tekstuele fictie, iets waar Paul Auster nog vaak mee zal experimenteren in zijn latere werk.

Lees ook mijn stukjes over Leviathan en Sunset Park.

woensdag 2 januari 2013

Literaire tip: El coronel no tiene quien le escriba

Het weergaloze einde van James Joyces The Dead ligt nog vers in het geheugen, maar vanavond begin ik alweer in een andere roman: Het Gevaar van onze eigenste Jos Vandeloo. Ik ben benieuwd naar deze klassieker over de gevaren van kernenergie.

Na het lezen van al die kortverhalen en met mijn vorige literaire tip - ook een novelle - in het achterhoofd, heb ik ook deze keer voor een eerder beknopt verhaal gekozen. De eerste literaire tip van het jaar komt uit Colombia. De novelle El coronel no tiene quien le escriba (1961) van Nobelprijswinnaar Gabriel García Márquez heet in het Nederlands De Kolonel Krijgt Nooit Post en gaat over een oorlogsveteraan die met zijn zieke vrouw teruggetrokken leeft in een Colombiaans gehucht. De oorlog heeft het leven van de arme man serieus overhoop gehaald en hij koestert nog steeds hoop op het ontvangen van zijn pensioengeld, dat een einde zou moeten maken aan hun armoede. Elke vrijdag wacht hij op de postbode, maar elke keer krijgt hij het deksel op zijn neus. De kolonel krijgt nooit post.

Na vijftien jaar is er nog steeds geen nieuws van zijn pensioen en het wordt moeilijk om te overleven. Met tegenzin probeert de kolonel om het enige dat hem herinnert aan zijn zoon, die is doodgeschoten, te verkopen: een vechthaan die hem ooit rijk zou moeten maken. De vogel maakt veel kans om te winnen, maar al het voedsel dat naar de haan gaat, belandt niet op het bord van de kolonel en zijn vrouw. In een discussie over hoe het nu verder moet, beschuldigt die laatste haar man ervan dat hij meer rekening houdt met een haan dat met zijn eigen vrouw. De kolonel belooft haar dat de haan zal winnen, maar dan moeten ze nu even doorbijten. Wanneer ze daarop vraagt wat ze dan al die tijd moeten eten, komt de man tot een vreemd besluit. "Stront!"

De novelle heeft enkele thema's die niet mals zijn: eenzaamheid, wanhoop, corruptie, onrecht, verzet, stagnatie, censuur, wreedheid... Het is een van zijn weinige werken waar bijzonder weinig magisch realisme - zijn handelsmerk - aan te pas komt. Wel zit er een gezonde, maar noodzakelijke, dosis humor in de tekst, want erg vrolijk worden we niet van dit bittere, zij het lichtjes absurde, realisme.

Er zijn trouwens best wel wat overeenkomsten tussen de kortverhalen van James Joyce die ik net heb gelezen en dit Zuid-Amerikaanse verhaal. Waar Joyce voor een nog meer realistische, bijna naturalistische stijl gaat, kiest Márquez eerder voor het karikaturale, zonder daarbij te overdrijven. Allebei beschrijven ze armoede en wanhoop, al zijn die bij Márquez toch veel scherper. Ook stagnatie is een belangrijk thema. In Dubliners wordt er heel wat gewacht en worden heel wat kansen niet gegrepen. De Kolonel Krijgt Nooit Post is ook een echte 'wachtroman', waar het Beckettiaanse wachten op iets dat niet komt misschien wel het belangrijkste thema is. En ook de epiphany (de plotselinge innerlijke openbaring of inkeer op het einde van elk kortverhaal in Dubliners) op het einde van Márquez' werk mag er wezen.