Literaire middag Droomstof: Zwarte Romantiek en Romantiek

Op 20 januari presenteerde de Meppelse schrijver Gerrit Barbé een literaire middag in het Drukkerijmuseum in het pittoreske, landelijke Meppel, een typisch Nederlands provinciestadje dat meer op een dorp lijkt maar toch alle ingrediënten bezit: kerktoren, molen, grachten, gezellige pleintjes, historische huisjes. Het Drukkerijmuseum zelf is ook zeer de moeite waard, en wanneer daarin een gezonde dosis literatuur en muziek wordt geïnjecteerd, krijgen we een onvergetelijke setting.

Het thema van de eerste editie van het literaire tijdschrift Droomstof is 'Zwarte Romantiek en Romantiek'. De gedichten en de proza die erin verschijnen zitten het boekje als gegoten. Puik werk, Gerrit en alle schrijvers die erin gepubliceerd zijn: Paulina Raas, Jonathan Van Limbergen, Merel Feenstra, Henk van Huisstede, Kate Schlingemann, Ruben van Riel, Ria Westerhuis, Lore Vanhoutte, Joost Oomen, Gerrit Barbé en Gert Vanlerberghe.

Het is 19 januari en na een lange treinreis langs Roosendaal, Rotterdam, Utrecht, Arnhem en Zwolle, beland ik in Groningen, een van de mooiste steden van Nederland, met twee indrukwekkende kerken: d'Olle Grieze ofwel Martinustoren - op één na hoogste kerktoren van het land - en de geel gestreepte Der Aa-kerk, enkele zeer gezellige pleintjes en tuintjes, een neoclassistisch stadhuis, een stijlvolle Korenbeurs en het Goudhuis als kers op de taart. Al aan het station word ik verwelkomd door het architecturaal bijzonder interessante Groninger Museum, dat op de oever van de singel staat. Langs de singel wandelen is trouwens een mooie ervaring, maar in deze koude toch niet helemaal aan te raden. Wat me wel pas na een halfuur opvalt, is dat hier helemaal geen sneeuw ligt. Tot Arnhem lag het land onder de sneeuw, net zoals buurland België, maar hier in het noorden, in de provincie Groningen, geen sneeuw te zien. Ik laat me bedienen door de charmante serveuses van het gigantische restaurantcomplex De Drie Zusters en eet er smakelijk.

Vervolgens neem ik de trein naar Meppel, waar Gerrit me opwacht. Hij had me al verwelkomd in Utrecht en reisde met me mee tot Zwolle, vanwaar hij naar Meppel trok. Het is avond, heel koud, maar er valt geen sneeuw. Nochtans kondigt de NS hevige sneeuwval aan.

De volgende dag maak ik samen met Gerrit de Houwinkzaal van het museum een ware literaire tempel. Het duurt niet lang voor de fotograaf en de eerste artiesten komen binnenvallen. Daarna de eerste gasten. In totaal komt er zo'n vijftig man naar ons kijken! Dat is zeker meer dan we hadden verwacht.

De presentatie neemt de Drenthse dichteres Ria Westerhuis, bekend van Minne Zinne, voor haar rekening en dat doet ze op voortreffelijke wijze, maar niet vooraleer Gerrit Barbé de literaire middag voor geopend verklaart met zijn aangrijpende gedicht 'Droomstof'. Johan Sportels, Joke Kruid en Astrid Voerman brengen parels van gedichten voor, die van nu af aan voor altijd aan het weelderige halssnoer Droomstof zullen pronken. Ook de presentatrice vuurt enkele dijken van gedichten op ons af, in haar eigen dialect. Vooral het satirische gedicht 'Tachtig Tinten Rood' valt erg in de smaak. 

Ook ik lees enkele tekstjes voor: 'Lost Trace' en 'Valley of Shame'. Er volgt ook een voordracht uit m'n roman. Aangezien de passage waarin John de cipier van zijn gevangenis en diens dochter een loer draait, in Eindhoven veel succes had, lees ik het ook in Meppel voor. Ook hier wordt fragment uit Als een Ballon op gelach en positieve feedback onthaald. Voor het eerst lees ik ook mijn oude kortverhaal 'Het Woud' voor een publiek.

Er is ook muziek! Berjan de Ruiter, vergezeld van zijn gitaar, zijn mondharmonica en zijn prachtige stem, brengt enkele covers van Bruce Springsteen, The Bee Gees, Boudewijn De Groot en Neil Young. Hier en daar wordt er zachtjes meegezongen. Grote klasse.

We krijgen ook enkele liedjes van Gerrit Barbé zelf, die vroeger bij SubZero speelde. Met Hester Bouwmeester en Jeroen van Huissstede speelt hij twee mooie nummers: één Engels- en één Nederlandstalig.

Tegen de avond begint de eerste sneeuw te vallen. Veel later dan in de rest van het land, waar nu een centimeters dik tapijt ligt, dat heel het spoorwegverkeer overhoop gooit. Vanavond nog thuis geraken is onmogelijk en ook voor morgen ziet het er twijfelachtig uit. Gelukkig vangen Ria en Frits me heel gastvrij op in hun woonst in De Wijk en zo wordt ook deze avond zeer gezellig.

De dag nadien heb ik geluk. Ik heb meteen een trein die uitzonderlijk helemaal naar het zuiden van het land rijdt. Vier uur lang brengt de Intercity trein me langs een betoverend wit landschap, vier uur lang rolt Nederland langs mijn raam voorbij: Drenthe en zijn ooievaars, de knappe stations van Lelystad en Almere, door de witte toendra van Flevoland, met haar wilde paarden, runderen en herten, voorbij historische pronkjuweeltjes Leiden, Delft, Dordrecht, het erfgoed en de bevroren grachten van de hoofdstad, over de IJssel, over het Hollandsch Diep, helemaal naar Roosendaal.

De literaire middag in Meppel was een succes! Ik heb er van het begin tot het einde van genoten en erg lieve en interessante mensen ontmoet. Tegen de avond

Foto's van de Literaire Dag zelf door Marlon Te Vrede
Foto's van Groningen, Meppel en Amsterdam door mezelf