zondag 28 augustus 2016

Cultuurmarkt Vlaanderen: Het 'Stadsgedicht'

Er werd werkelijk vanalles uitgestoken op de jaarlijkse Cultuurmarkt Vlaanderen vandaag in Antwerpen, maar wist u ook dat de binnenplaats van de Oude Beurs een broeihaard was van de poëzie? Onder de Pagaddertoren maakte ik samen met heel wat al dan niet toevallige voorbijgangers een 'stadsgedicht', die ik op het einde van de dag rangschikte en op één grote rol plakte. De meest uiteenlopende woorden, verzen, indrukken, flarden inspiratie of zelfs heelder gedichten werden daar geschreven, af en toe onder het genot van een zangkoor. In totaal werkten meer dan dertig passanten mee aan het gedicht. En dit is het resultaat:


Bedankt Fameus, Cultuurmarkt Vlaanderen en iedereen die heeft meegeschreven aan dit epische lappendekken van een gedicht!

vrijdag 26 augustus 2016

Flavours of the month

The new list is a very interesting one indeed, with lots of fairly unknown bands to discover. Car Seat Headrest is definitely one of them, with two excellent songs in the list. Quite surprisingly, Metallica is back with a brand new single, and even Green Day releases an exciting new single. A list with a great deal of blasts from the past (new Feeder, new Bon Iver, new My Morning Jacket, new TOY), as well as very pleasant discoveries (Francobollo, Is Bliss, Human In Bloom). Enjoy!

  1.  Car Seat Headrest - Drunk Drivers/Killer Whales
  2. Iron Maiden - Empire Of the Clouds
  3. Woodkid - Land Of All
  4. Francobollo - Kinky Lola
  5. Holy Holy - Darwinism
  6. Biffy Clyro - Animal Style
  7. TOY - Fast Silver
  8. Is Bliss - Ocean Blue
  9. Car Seat Headrest - Vincent
  10. Radar Men From the Moon - Rapture
  11. Feeder - Universe Of Life
  12. Zimmerman - Hard To Pretend
  13. The Faint - Young & Realistic
  14. Jesse Mac Cormack - Never Enough
  15. The Strokes - Oblivius
  16. Green Day - Bang Bang
  17. Metallica - Hardwired
  18. Underworld - Nylon Strung
  19. Michael Kiwanuka - Love & Hate
  20. Zip-Tie Handcuffs - City Sewers
  21. American Wrestlers - Give Up
  22. My Morning Jacket - Magic Bullet
  23. Red Hot Chili Peppers - Go Robot
  24. American Football - I've Been Lost For So Long
  25. The Tallest Man On Earth -Rivers
  26. Frøwst - Laura
  27. You Me At Six - Night People
  28. Pixies - Talent
  29. Bon Iver - 10deathbreast
  30. Human In Bloom - Late Ol' Night

woensdag 24 augustus 2016

Bredene

Bredene, strand van vlees,
fijngesneden of grote hompen,
vel over been, uitgemergeld, uitgebeend.
Carnale parade van steaks,
loshangend vel, loslopend wild,
kippenborsten, hammen,
worstjes, frikadellen,
ballen als bovisten.
Afzakkingen, vervlakkingen,
buiken eroderen als duinen.
Zelfs de meeuwen dragen
hier meer kleren.
Onze naakte lijven
krijgen de volle lading
van de vlaag van fatsoen
die van Engeland komt waaien.
Een strand bezaaid
met tepels en met schelpen;
je kan ze tellen.
De zee flesgroen, de lucht zeeblauw,
de andere kleuren zijn pladijzen in het zand,
vijftig tinten blank.

zondag 21 augustus 2016

Stille kreten

Hier houdt zelfs de angst haar adem in.
De straten geplaveid met hun eigen sterftecijfers.
De stad schaamt zich een vooroorlogs gehucht.
Geen levende ziel hier tussen muren die krimpen.
Niemand lijkt thuis, ook niet op straat.
Een afwezigheid met de geldingsdrang van een bonzend hart,
de contouren van waar net nog een lijk lag.
Pendeldienst naar het kerkhof, waar kraaien
krijtlijntjes in onze ziel krassen. Adem stokt empathisch,
solidair met het magnetisch veld van afgesneden
praatjes onder onze voeten. Al die open eindes,
daar waar het leven zich er rap vanaf heeft gemaakt.
Half afgewerkte verhalen liggen hier voor het opgraven.
Propjes van levens die nooit nog gladgestreken
maar prominent een plek in de prullenmand innemen.
Ronde stenen van betekenis die langzaam eroderen.
Zolang wij ze vergeten zal dit fenomeen enkel toenemen.
Gekiste stille kreten.

vrijdag 19 augustus 2016

Festivalverslag Pukkelpop 18 augustus 2016

Het was twee jaar geleden dat ik nog eens een dagje Pukkelpop had gedaan. Hoog tijd om daar verandering in te brengen dus. Dit jaar is het festival alleen nog maar gegroeid, met twee nieuwe podia. Donderdag was het warm en zonnig weer, en samen met het erg mooie muzikale aanbod die dag was dat dus puur genieten. De Limburgers van Whispering Sons, HUMO's Rock Rally winnaars en nieuwe helden voor new wave fanaten, mochten de Wablief?! openen. Ik had ze al enkele keren live gezien dit jaar en vorig jaar en kan alleen maar concluderen dat ze enorm sterk in hun performance zijn gegroeid. De frontvrouw gaf zich volledig. De hele tent vulde zich met een aura zwarter dan de nacht en zo was het perfect. We gaven ons volledig over aan deze oerdegelijke new wave. Sleepers' Reign volgde in dezelfde tent. Deze heren had ik na hun optreden op TrixTrax, kort nadat ze zilver haalden op enkele HUMO's Rock Rally's geleden, niet meer live gezien, en ze zijn er alleen maar veel professioneler op geworden. Hun berekende elektronica is een smulpartij voor de meerwaardezoeker, met vaak verrassende uithalen, van upbeat naar down-tempo en alles daartussen. De charismatische zanger gooide tussen de nummers door zonnebloemen in het publiek.
In de Club was de jonge Amerikaan Ezra Furman aan zijn set begonnen. Deze als vrouw verkleedde entertainer noemde zijn begeleidingsband The Boyfriends de beste band op heel Pukkelpop. Grappige lyrics en erg leuke muziek aangedreven door een saxofoon. Van de Canadese indie van Half Moon Run, die in de Marquee speelde, had ik meer verwacht. De boxen braakten veel te luide bassen, vooral tijdens 'She Wants To Know', een pracht van een song die een hoogtepunt had moeten worden. Verder zorgt twee en een half drumstel voor erg ritmische muziek en is je gitaar met je tanden bespelen altijd indrukwekkend. Erg leuk, maar nu The Maccabees ermee stoppen, mag het live toch nog iets straffer voor we hen tot hun opvolgers kunnen kronen.

Warhaus is het muzikale liefdesspel tussen Maarten Devoldere van Balthazar enerzijds en Sylvie Kreusch van Soldier's Heart anderzijds. Hun concert in de Club kwam maar traag op gang, maar vanaf het hitje 'The Good Lie' kregen we waarvoor we kwamen: erudiete popsongs gelardeerd met sixties-invloeden, de dreigende bombast van Nick Cave en heel veel lust. Op de Main Stage speelde Good Charlotte hun laatste nummers. Zelfs een band die je veertien jaar geleden al bagger vond, blijft nostalgie. De van kop tot teen getatoeëerde punkrockers lieten ons meebrullen met hits als 'I Just Wanna Live' en 'Lifestyles Of the Rich & Famous', en dat was leuk, maar laat ons ook gewoon toegeven dat er bijzonder weinig in deze muziek valt te ontdekken. Platte, maar nostalgische kak die we met iets van meer gestalte moeten doorspoelen. Robbing Millions bijvoorbeeld, dat is altijd een feestje! Hun dromerige poprock is puur genieten. Hun optreden in de Wablief?! was zeer degelijk, dat wel, maar ik ben iets meer ambiance van hen gewoon. Al ligt zoiets meestal bij het publiek.
Pukkelpop is een heel smakelijk buffet vol lastige keuzes. Af en toe moet je van je muzikale hart een steen maken en resoluut voor één band gaan. Maar 50/50 is ook niet altijd een slechte keuze. Bij Tom Odell op de Main Stage bleven we iets te lang staan, want deze blonde jongen en zijn band konden nogal verbazen. De ene hit na de andere galmde door de piano, versterkt door achtergrondzangeressen. Een heel brede sound, op het commerciële af, maar dan ook echt wel AF. Songs als 'Wrong Crowd' en 'Can't Pretend' horen tot het beste wat de commerciële radio's te bieden hebben. We bleven dus iets te lang staan en kwamen veel te laat de Club binnengewandeld, waar RY X zijn laatste nummer inzette. Deze bebaarde singer-songwriter maakt liedjes waar je heel stil van wordt. De toevoeging van de cello is bloedmooi. Meer oorgasmes in de Marquee, waar Kristian Mattson, beter bekend als The Tallest Man On Earth, zo maar eventjes een magistraal concert neerpoot. Zijn prachtige nummers werden versterkt door zijn begeleidingsband, maar 'Love Is All' bracht hij helemaal solo. En dat was kippenvel...
Pukkelpop 2016 telde best wat nostalgische tripjes voor de dertiger. De Australische rockers van Wolfmother maakten van de Main Stage een tijdmachine, terug naar pakweg 2006. De eerste nummers waren allemaal meezingers van formaat: 'Dimension', 'New Moon Rising', 'Woman', ze waren er allemaal. Met de geschifte bouncer 'Joker & the Thief' ging de wei compleet uit haar dak. Dit hadden we nodig! In de Wablief?! begon een heuse hoogmis voor de fans van het populaire televisieprogramma De Ideale Wereld. Ik pikte het momentje van Sociaal Incapabele Michiel mee, die ons live liet hakken over de sloot. Ambiance! Ondertussen was de Main Stage klaargezet voor Jesse Hughes en zijn kornuiten, de redneck rockers van Eagles Of Death Metal, die ons trakteerden op een heuse rockshow met hitjes als 'Cherry Cola' en 'Complexity'. Niet de meest boeiende muziek en eerlijk gezegd ook niet de meest sympathieke frontman, maar gelukkig was er weinig plaats voor politiek in de set.
The Kills is zo'n band die ik al meer dan tien jaar lang eens live wil zien, en dan breekt dat moment aan en is er een overlapping met een band die ik nog liever wil zien. Gelukkig komen ze in november nog eens terug naar ons land. VV en Hotel zijn een gedroomd garage rock duo, die vaag aan The Velvet Underground doen denken. Donker en charismatisch, gemengd met een stevige scheut motorolie. Ze gaan al heel lang mee en hadden dus een groot repertoire om uit te kiezen. Ik heb niet heel de show kunnen zien maar het ingetogen 'Black Balloon' zorgde voor kippenvel, en het recente 'Doing It To Death' is een dijk van een song die ook live erg goed werkt. Tot in het najaar, charmante Alison Mosshart!
Tijd voor lust, bombast en rock'n'roll. Alex Turner en Miles Kane hebben elkaar werkelijk gevonden, en de nieuwe plaat van The Last Shadow Puppets deed dan ook het beste vermoeden voor dit optreden. Deze twee geboren entertainers stoeiden met elkaar en het publiek dat het geen naam had, met vaak botergeile grijnzen op hun gezicht. De dandy's werden bijgestaan door een straffe liveband en heel wat strijkers, die de groteske muziek sterk aandikten zonder daarin te overdrijven. Het werd een prachtige performance, met als hoogtepunten 'The Age Of the Understatement', het aangrijpende 'Aviation', een innemende cover van The Fall, het energetische 'Bad Habits' en natuurlijk het flamboyante 'Sweet Dreams, TN'. IJzersterk optreden en een stevige dosis entertainment dus.
In de Wablief?! kon ik nog enkele nummers van onze nationale helden van Flying Horseman meepikken. Duizelingwekkende muziek van een klasseband van formaat. De op zich al voortdurend in zwarte rook gehulde Shelter werd nog zwarter toen de Amerikanen van Neurosis de muziekinstrumenten opraapten om aan hun bezwerende set te beginnen. De koningen van de doom brengen al dertig jaar trage, haast deprimerende metal met frequente woedeuitbarstingen. Fascinerend en indrukwekkend.
Van de Shelter naar de Marquee, dat is maar enkele stappen, maar een wereld van verschil wat muziek betreft. Bloc Party heeft de afgelopen jaren wat bandleden moeten omruilen, en erg positief kon je de kritiek op hun jongste plaat en hun bijbehorende concerten niet noemen. Het leek wel alsof men deze band unaniem had afgeschreven. Tien jaar geleden was het heel anders. Toen was Bloc Party gewoon dé band, en elke nieuwe single die ze op de wereld loslieten, dat was een hele gebeurtenis, iets om heel enthousiast over te worden. De heren hebben de post-punk dan ook heruitgevonden, met hun tegelijkertijd hyperenergetische en melancholische stijl. Kele Okereke bracht een stomende set op Pukkelpop, en het gretige publiek werd krankzinnig. En of bommetjes als 'Hunting For Witches', 'Song For Clay', 'Banquet' en 'Helicopter' werkten. Als een rode lap op een stier! De Marquee barstte bijna uit haar voegen bij de dansplaten 'One More Chance' en 'Flux', die altijd wat op het foute af zijn geweest maar blijven werken. Ook nieuwer werk zoals 'The Love Within' deed het niet slecht, en het weinig subtiele 'Ratchet' sloot een zeer geslaagd concert af.
Achttien bands op één dag, dat is niet slecht. Afsluiten deed ik in de Shelter, waar de mannen die willen te kap'ren varen van Mastodon voor een potje stevige progressive metal zorgden. Sympathieke knakkers met een zwak voor het stevigere werk. De meesters van de moderne metal zeg maar. Een geniale afsluiter van een hoogdag voor de muziek. Als Pukkelpop zulke affiches blijft voortbrengen, zullen ze me nog vaak terugzien.

Hoogtepunten: Whispering Sons, Sleepers' Reign, The Tallest Man On Earth, Wolfmother, The Kills, The Last Shadow Puppets, Bloc Party, Mastodon.

dinsdag 16 augustus 2016

Karikatuur

Spul in de snuit,
niet jong, wel hetero.
Lood pompt door aders
als zo'n gek in de metro.
Lijf strak als stijfsel,
doe eens normaal.
Doffe ellende,
doe je verhaal.
Brandstof voor nachten,
input nasaal,
output resulteert
in een proces-verbaal.
Introvert wordt loslippig,
voedt je vertrouwen,
leert je de taal van
het spreken met vrouwen,
leert je de taal van
het spelen voor God.
Maar in hun ogen:
gevaarlijke zot.
Scheut in de neus,
snuif je onsterfelijk.
Geen goed gezelschap
en zelfs sfeerverderfelijk.
Elke vrouw wil je,
ze roepen in koor.
Willen ze niet,
zorgt de speed daar wel voor.

maandag 15 augustus 2016

Lijnen

Laat ons dichten
over lege kamers
en dingen die kringelen,
ons een houding herinneren,
schrijven in uitgepuurde stijl
over niets in het bijzonder,
over... dingen.
Laat ons meisjes zijn
met kleine borsten
en korte rokjes,
of stoere jongens
die knielen voor dogma's.
Laat ons klanken spuwen,
eindrijm schuwen,
kleuren tussen lijnen
die Verhelst al heeft gebeiteld.
Laat ons prijzen winnen,
garant staan voor kwaliteit
voor altijd.
We zijn onze eigen poortwachters,
lopen met onze hoofden
tegen de binnenkant
van onze ivoren muur.

zondag 14 augustus 2016

Ballonnenvrees 13 augustus 2016

Voor een derde een laatste keer deze zomer kaapte Ballonnenvrees het podium van Den Tuin, de gezellige ecologische tuin in hartje Borgerhout die binnenkort helaas moet verdwijnen. Na een stevige portie echte Hongaarse goulash bestegen we de stage. Turnhouts dichteres Lynn Van Hoof opende met ontroerende gedichten over liefde, zelfliefde en de de dood, gevolgd door Rotterdams spoken word artiest Massimiliano Pintus, voor wie zijn teksten deel uitmaken van een verwerkingsproces. Hij sloeg ons met assonanties en inzichten rond de oren.
Dan was er Els Dejonghe, uiteraard niet voor het eerst op ons podium. Met haar typische stijl spreekt ze vaak het publiek, wat niet zelden tot een interessant effect leidt. Vers Geweld slamster Emke Goijens vergeleek de banksector met een circus, in een duizelingwekkende aanklacht. Nu weten we ook weer wat NINJA-leningen zijn.
Na een pauze met meer wijn en meer goulash droeg Gert Vanlerberghe zijn gedicht 'Boedapest Boedapest Boedapest' op aan de Hongaarse koks. Hierna was het aan Irene Siekman, ondertussen befaamd organisatrice, vooral van de succesformule Poëziebus. Na een weeklang naar de busdichters luisteren was het nu haar moment. Vooral haar tweede en laatste tekst 'Watermerk' kwam binnen.
Indra De Bruyn is actrice bij theatergezelschap Compagnie de Kolifokkers, waar ze onlangs een tafelmonoloog voor bracht. Voor Ballonnenvrees had ze een intense, zorgvuldig gesponnen brief voor ons in petto. Smaed, het alterego van Sam Daemen, toonde tot slot aan dat hij het ook zonder gitaar kan. Hij bracht nieuwe teksten ten berde, over hersenloze dope en platte praat, en ook een soort van ode aan Sociaal Incapabele Michiel.
Na enkele edities zonder deden we nu opnieuw een open mic, en het was er één om in te lijsten. Kris Pauwels opende met ontwapende gedichtjes, onder meer over een bijzondere ontmoeting. Rafa Grinfeld is bezieler van De Andere Pen. Hij had een tekst over de Brexit, één over ecologie en één over activaties, en nog een andere tekst stond bol van de woordspelingen over persoonlijkheden in de Tweede Wereldoorlog. Heel leuk gevonden! Gert Vanlerberghe gooide er nog een gloednieuwe tekst tussen, en Vincent Van Meerbeeck las zijn oude tekst 'Dromen' voor. Hij had al jaren niet meer met poëzie op een podium gestaan.
Vaste waarde Lies Vandenhende trakteerde ons op een tekst over oordopjes en eentje die ze op de Poëziebus schreef. Dan was er de Antwerpse podiumheld Steven Grietens met marsmannetjespoëzie, een robotgedicht en een tekst in de taal van de Vogon, de aliens uit Douglas Adams' roman. Afsluiter was een onvergetelijke samenwerking tussen Steven Grietens en Smaed. Steven beatboxte terwijl Smaed het ijzersterke 'Symbiose' door de boxen spitte. En zo sloten we een alweer erg gezellige Ballonnenvrees af, voor het laatst dus in Den Tuin. Maar op 14 september zijn we er weer, als vanouds in 't Werkhuys. Graag tot dan!

donderdag 11 augustus 2016

Redding

Ik weet dat het oneerlijk,
ik geloof je.
Er zijn regels, er zijn wetten
en die roven
heel veel tijd en energie,
ik weet niet of ik het einde zie
van deze puinhoop, deze berg stront.
Ik beloof je...
wat?...
dat er ooit een eind aan komt?
dat na regen nu de zon?
En dat terwijl het leed
genetisch gemanipuleerd?
Wordt het dan weer beter?

Je bent een verouderde pc
die haar virus zelf genereert,
een Achillespees met een ingebouwde speer,
een boemerangkomeet,
een masochist zonder weet.
Je schopt keet, je gaat te keer
en je sleept iedereen weer mee.
Je kiest je vijanden zorgvuldig,
self-fulfilling onheilsprofeet.
En het wordt je te heet
aan het eind van de meet,
maar je voeten vastgekleefd
met van die wondertape.

Het is om zeep.
Tenzij je hier in open zee
de reddingsboei een kans wil geven.
Zou jij je redding een kans willen geven?

dinsdag 9 augustus 2016

You must die

"Have you thought of Allāt and al-'Uzzā and Manāt the third, the other; These are the exalted Gharaniq, whose intercession is hoped for."

En we vallen.
Wrakstukken met heel veel verleden
en nog luttele seconden op de teller.
Ledematen, schoenen, stoelen, verpakkingen
als asteroïden op koers naar de aarde.
Een roze teddybeer maakt een
frisse duik in een zwembad.
Een motorkap verbrijzeld door een torso.
We tuimelen, buitelen, duiken, storten neer.
Onze maskers vallen mee (maar nog niet af).
Celestiale verschoppelingen.
Getalenteerde stumperds zonder vleugels.
Hulpeloos herboren in bevroren zand.
Een ironisch aureool.
Een stigma stinkend naar zwavel.
We kruipen, leren lopen,
zijn ons geloof voorgoed verloren.

Van God los in een ommezwaai,
I tell you, I tell you,
rise 'n' shine, tot in den draai,
I tell you, you must die.
Afgescheurd van vaderland,
van subcontinent naar eiland,
van veel god naar geen god.
Nul dat is te weinig en drie zijn er te veel.
Er is er één één één
Stad van zand, doof voor de Profeet.


Visioenen van Hastings, griffioenen en manticores.
Een klikspaan en agenten op het strand.
Het geïsoleerde huis. Ze komen je halen.
Een rat in de val, als een olifantman.
Geschopt en beschimpt, de politie uw vriend.
Gemuteerd in een geit, je eigen gevoeg als ontbijt.
Een haan die drie keer kraait.
De struisvogel rent de eenzaamheid voorbij.
Argentijnse herinneringen als aangestampte sneeuw.
Unfinished business, maar de jaren halen haar in.
En ik verdwijn geruisloos in de nacht, als een minnaar.
Jij ontsnapt met je lotgenoten,
L.O.N.D.O.N.
en samen zullen we je geliefde stad bestormen,
L.O.N.D.O.N.
maar Spoono, arme duivel, wie slaapt er met je vrouw?

I tell you, I tell you,
wie kwam en nam je leven en je huis?
I tell you, you must die.
To be born again... He is alive!
No survivors.
En toch sta je in hun woonkamer.
En toch sta je in jouw woonkamer.
Beëlzebub de hoorndrager
staat in zijn eigen woonkamer.
En ik naar mijn bergbeklimster.
Gods gezicht op het dak van de wereld.
Ik ben God niet, ik ben er vele.

Er is er één één één
En ik zijn zelfmoordsoldaat,
met knikkende knieën
in de strijd tegen Al-Lat.
Zij smijt kometen in mijn kruis,
ik bliksem vuur in haar gelaat.
Water is liefde, wijn is haat,
de tijd een godslasterlijk kwaad.
The Imam vs. The Empress:
FIGHT!
The Imam wins!
Fatality!
I tell you, you must die.
Er is er één één één
Water wins! Untime wins!
En wat voor religie hebben wij ons op de hals gehaald?
En ja, ik praat in mijn slaap,
maar maakt dat van mij een aartsengel?
Wie stuurt mijn woorden?
Wie souffleert ze, wie schrijft ze op?
Wie praat van tijd en van haat,
van kanker en bedevaart?
Wie leidt de weg naar Mekka?
"Is er een God?", vraagt de clown aan zijn os.
Het dier blijft het antwoord schuldig.

Pleased to meet you,
hope you guess my name!
Een gedroomde comeback.
De nieuwe film. Over spijtige twijfels. 
Er is er één één één 
No survivors. I took another plane.
Een gespleten universum.
Een gespleten geheugen.
Eén helft moet eeuwen dragen,
tot aan het begin van de dagen. 
Zevenslaper. Zeven dagen slapen
in een kamer met de allures van de Himalaya.
Want vergeten lukt haar niet. Everest in haar systeem.
Visioenen van ijsbergen, Everest aan de Theems.
Een ijsberg is water dat land probeert te worden.
Everest is land in een groteske poging tot verdamping.
Water. Land. Lucht. Gods gezicht. Geen tweede keer.
Ik ben God niet, ik ben er vele.
Ze vond me in de sneeuw, droeg me naar binnen.
Onze liefde zo broos. Met overal barsten
van het vallen, van het klimmen.
Ik de engel die niet viel. Ik de aartsengel Djibriel.
Tijd om wat Britten te bekeren, 
een complete transformatie van
L.O.N.D.O.N., stad van zonde-rlingen,
en jij de droomduivel op zolder,
baart een hype populairder dan Pokemon. 
Pleased to meet you,
hope you guess my name!
The Goat. The Bad. The Ugly.
Geitman, de nieuwe zwarte superheld.
De bange blanke man voert een nieuwe heksenjacht,
gotta catch 'em all. Zwart is zonde.
Jij bent geen engel, je behoorde tot de djinn,
keerde je tegen het bevel van de Heer.
Onze mutaties voeden de platte commerce,
verruil je aureool voor hoorns,
van een slechte ruil gesproken.  
Maar er groeit iets op zolder. Wraak.
En je wordt wakker in een nachtclub
als je naakte menselijke zelf. Herboren.
And all the sinners saints.

De Openbaring in een notendop:
de engel die regels regent,
de klerk die ze vervalst
en de Profeet die het niet weet. 
Stad van zand in verval,
de stadspoorten wijd open
voor de terugkeer van de Profeet.
Onderwerping. Bekeer en heers. 
Zuiver de stad van alle afgodinnen.
Er is er één één één
Een nieuwe godsdienst, een stortbui aan verboden,
alle vrouwen achter slot, een zwarte markt van varkensvlees, dissidente spotprenten bij de vleet.
Wat vervelend als niet iedereen je god graag heeft.
Prostituees verkleed als de vrouwen van de Profeet:
bijzonder winstgevend.
De dichter zijn profane versie.
Een heilig huishouden weerspiegeld in een bordeel.
Spot en verzet in de kiem gesmoord door het zwaard.
Hoeren en dichters. Dichters en hoeren.
Wat is het verschil?
En het licht dooft in de ogen van de Profeet,
met een dankwoord aan Al-Lat op de lippen.

To be born again, first you have to die.
Je haalt je oude leven uit de kast,
past het als een oud knellend pak.
L.O.N.D.O.N. And so we meet again.
Een Dickensiaans drama. Winnaar en verliezer.
Geen kans op vergiffenis, je ogen spuwen vuur.
Wraak is een gerecht dat koud wordt opgediend. 
De waanzin als de bliksem ingeslagen,
pillen tegen schizofrenie, pillen tegen paranoia,
een zelfdestructieve liefde verteert ons.
Red ons of wacht geduldig af.
Stemmen in mijn hoofd, stemmen aan de telefoon.
Duivels die fluisteren, boodschappen voor Cone.
Ze knagen en vreten en hakken en beuken.
Wraak koud opgediend. Geen vezel nog heel.
Niet van haar bergketen op zakformaat. Niet van ons.
Black lives matter. Massaprotest. Oorlog in de straten.
Een rechtszaak die de gemoederen verhit.
Ik heb mijn gouden trompet. Ik blaas het einde van de mens.
So we meet again. Confrontatie in een brandend huis.
Een regen van vuur. Verkoolde geliefden.
Hier komt alles samen. Hier brandt alles af.
Hier splitst de vuurzee in twee en
lopen wij samen naar buiten.
Vergiffenis.

1 2 3 4 5 6 7 zo gaat het goed, zo gaat het beter,
alweer een kilometer van spirituele waanzin.
En we gaan nog niet naar huis, want niemand is daar thuis.
Alle gelovigen te voet, enkel ketters nemen de Mercedes-Benz.
Dodentocht naar Mekka.
Wandelen op voeten die geen voeten meer zijn.
Maanlandschappen van blaren en bloeduitstortingen.
Maar wij gaan nog naar huis. Bijlange niet.
Een kudde geïntimideerd door gieren en twijfels.
Wie is de volgende die valt en niet meer opstaat?
Toch brengen vlinders gevleugelde hoop.
En ik droom onrustig voort.
Een baby door stenen vermoord.
Geloof heeft geen zwak voor diplomatie.
Geloof is alles of niets.
Geloof heeft geen bewijs nodig.
En daar is de zee, de zee, de zee.
Geloof verzet spreekwoordelijke bergen,
maar de zee wil niet echt mee.
Het water wordt hun graf. Hier is geen plaats voor mirakels.
Schrap wat niet past: 
De zee wordt geopend./De zee blijft gesloten.
Einde van de bedevaart. Mekka wacht.
 
Een vader op sterven.
Terug naar het geboorteland dat je wilde vergeten.
Nu heb je een heden om te vergeten.
Je toekomst zit geklemd in een wonderlamp,
wrijf drie keer en ze verschijnt.
De sporen die een overleden geliefde
achterlaat doen nog het meeste pijn.
Je neemt ze waar en je begrijpt.   
En ik maak me klaar voor alweer
een tragedie op de schaal van Shakespeare.
Van hier gaat het enkel naar beneden.
Gods gezicht op het dak van de wereld.
Ik ben God niet, ik ben er vele.
Gevallen engel.
No survivors.
To be born again, you must die.