Stand-Up Tragedy on the Rocks

Omwille van verschillende kwalijke redenen moet het bekende Antwerpse rock- en metalcafé De Rots volgende week haar deuren sluiten. Jarenlang heb ik hier een zeer fijne tijd beleefd, en met mij ontelbare andere mensen, jong en oud. Zo zag ik er de oude rocker Blaze Bailey, ex-zanger van Iron Maiden, de Belgische heavy metallers van Fireforce, Alex Agnew's band Diablo Blvd, skalegende Mark Foggo, de piepjonge en nog volledig onbekende Xander De Rijcke, en nog tal van geweldige coverbands, waarvan Strange as Angels, een coverband van The Cure, me het best bij blijft.

Met mijn eigen bands Anale Bezem en Copro vs VRV heb ik er - uiteraard - nooit mogen optreden, maar dinsdagavond stond ik dan toch nog, in de allerlaatste week, op het podium van De Rots. Dit natuurlijk met Vitalski's Stand-Up Tragedy formule, deze keer met extra veel muziek. Zo bracht Vitalski samen met zijn Living Tornados extra veel rocksongs, die ondertussen echte meezingers zijn geworden. Vooral het recentere "De Hertog van Alva" was een zeer geslaagde uitvoering. Ook "De Rumfles" mocht er niet aan ontbreken. Dat Vitalski en zijn muzikanten de juiste rockattitude hebben op het podium, is ook meer dan duidelijk. Zo tilde Vitalski Geert De Bever op zijn schouders, kapte hij zijn flesje Jupiler over zijn eigen hoofd, en gaf Bert Lezy hem een veeg van zijn verfkwast, die Vitalski vervolgens aan de benen van een dame in het publiek afkuiste. Rock'n'roll!

Qua stand-up tragedy kwam er maar weinig aan bod. Wie een monoloog deed, deed dat tijdens snoeiharde gitaarriffs en soms gewoon tijdens een volwaardig nummer. Dit gaf vaak een verrassend knap effect, vooral toen Ernst Löw zijn bloedstollend gedicht voorlas. Ook Ann Kenis, Martinus Wolf, Lisa D'Hondt, Alain Huber (die achteraf nog werken van Serge Baeken en Bert Lezy veilde), De Dansende Panda, Cranky & The Law en ikzelf kwamen aan bod.

Mumiroth, de band van Vitalski en enkele van zijn Circus Bulderdrang kameraden, sloot de avond officieel af met hun hilarische rocksongs en hun griezelige maskers. Dit nét tot tien uur, want vanaf dan moest het muisstil zijn. Maar Vitalski en de zijnen waren het nog lang niet beu. En hetzelfde kan gezegd worden over het publiek. Irène Vervliet en haar achtergrondzangers en -zangeressen brachten nog enkele Vlaamse meezingers, waaronder de smartlap "Witte Rozen". Het is dan ook een hele eer om samen met deze wonderlijke dame een smartlap in een metalcafé te komen brengen. Het publiek was in elk geval goed mee, vooral met "Het Loze Vissertje", een onvolprezen classic, uiteraard!

Na afloop kocht ik nog een echte Serge Baeken, een soort van dinosaurus die klaagt dat de rumfles altijd leeg is!