een waakvlam in de winter.
Haar grauwe steegjes komen me
verwelkomen, maar niet van harte.
Plassen in de straten, langgerekt
als een geeuw, lege bars in vakwerk,
en af en toe een reiziger
verdwaald in treurig duister.
Attention! Travaux!
In opengebroken straten
valt geen poëzie te rapen.
Maar voor het rood licht hoor ik
ze al vol vuur uit een autoradio,
en van achter het stuur zingt een uitgelaten
koppel mee vol trots uit volle borst.
Je vous parle d'un temps...
Dat contrast, dat daar bombastisch
uit dat open raam weerklinkt,
daarin schuilt zowaar zomaar
la sacrée poésie ardente.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten