dan spreek ik met spreeuwen, zie goddeloze valken bidden
en glooi wanneer de wereld even niet goed oplet.
Het is een mooie dag om de stad te verloochenen,
de kat te ontgoochelen en alles door een horizonnebril
gade te slaan. Even m'n kamp opslaan
en hier nog doodtevreden blijven hangen,
tot de grom van een schaduw me bevuilt.
De stad belt maar ik neem niet op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten