Ballonnenvrees 24 oktober 2018

Herfstig weer dus streek Ballonnenvrees neer in de gezellige sfeer van 't Werkhuys. Op het programma stonden minder bekende namen - dat mag ook eens - die ons wisten te verbazen met hun talig talent. Na een onstuimige versie van de tekst 'Momos' door presentator Gert Vanlerberghe besteeg de jonge schrijver Matthias Vangenechten het podium. De sfeer werd al gauw hyper-meta, met onderwerpen zoals nummerplaten oplijsten, de Duitse influencer Adolf Hitler, en de kwelling van het in onmin leven met je eigen verzonnen personage. Dat laatste is een beproeving die elke schrijver vast herkent. Uit Breda was er Louis van Londen, ook hij organisator, en wel van De Groene Fee. Zijn puike gedichten hadden verschillende thema's, en met name 'Was Ik Maar Je Kat' is ons bijgebleven.

Verder met Geert Simonis, 'de favoriete dichter van uw moeder', en zijn specifieke absurdistische stijl die het midden houdt tussen spoken word en comedy. Hij wond zich op over mensen die de albums van Kuifje in de verkeerde chronologische volgorde oplijsten, suggereerde dat de Ark des Verbonds vastgebonden in zijn kelder ligt, uitte zijn misnoegen over Pieter Embrechts' evocatie van De Jeugd Van Tegenwoordig, en vertelde hoe hij dankzij zijn Nokia nog in het verleden leeft, meer bepaald in 2010. Dan was er nog zijn 'gevonden gedicht' over elektriciteit' en de legendarische top 10 van zijn grootste angsten. In zijn slamtekst leefde Notorious B.I.G. nog en werkte deze in een bekende hamburgerketen. Het eerste deel werd afgesloten door de ontroerende poëzie van Karen Goethals, over stilte, over het strand, over sensuele handelingen. In plaats van bindteksten hielden puntdichten haar voordracht bij elkaar. Die was van een schijnbare eenvoud en breekbare schoonheid.

Na de pauze toonde de jonge dichteres Doreen Hendrikx haar kunnen. We onthouden vooral de lichtgevende metaforen, het bezwerende refrein "Pluk de bliksem uit de wolken...", en haar kleurrijke en rake tekst over vreten en niet mogen vreten. Haar slamteksten bestonden uit een mozaïek van boeiend binnen-, eind- en klankrijm, met een frisse en sterke voordracht als resultaat. Julius Spin kwam helemaal uit Zwolle gereisd voor een broeierig setje tot de verbeelding sprekende slam, rijk aan alliteraties. In zijn heerlijk 'brutale' stijl en een gedreven performance bulderde hij de nacht aan stukken. Thema's? Wat dacht je van Japanse cultfilms, artificial intelligence, hyperbolisch realisme en de nerdcode 1337.

Tijd voor meer prachtige poetry slam, deze keer op een bedje van zielsverheffende mondharmonika en besprenkeld met een positieve boodschap. Ebe Meynckens besteeg het podium als de piepjonge priester van het woord die hij is. Zijn optreden kreeg een haast spirituele dimensie. Tijdens zijn laatste tekst was heel 't Werkhuys zo goed als in trance. Je kon een speld horen vallen. Zijn muzikant Robbe Moortgat schrijft zelf ook en sloot hun duoset af met een tekst over een vervroegde midlifecrisis als 19-jarige en alles waar hij kwaad van wordt. Wij zijn onder de indruk van deze jonge artiesten.

Een tjokvolle open mic. Hier gaan we. Gert en zijn ceylonkroonaap warmden het publiek op met 'Aladdinges' en - jawel - publieksparticipatie. Kristien Van Hee sprak tegen haar handpoptherapeut over al haar persoonlijkheisstoornissen, erg geestig. Vanessa Daniëls was mogelijk de ontdekking van de avond, met haar laat-op-straatavonturen in sterke door nicotine vergeelde beatgedichten en overtuigende voordracht. Ze verklaarde de sanseveria als de hipste onder de planten (denk De Helaasheid Der Dingen) en stelde voor om Gerts apenpop 'Sanseveria' te noemen. Dan was er Nour, altijd ijzersterk. Sheila Rombouts stond voor het eerst op het podium, met persoonlijke Engelstalige teksten.

Johan Meesters, Zeeuws dichter, had de beklijvende tekst 'Het Ware Leven' bij, en verscheurde op het podium een gedicht van Louis van Londen. Sven de Swerts had sterke nieuwe teksten bij en zong na afloop 'Brand In Mokum' in kanon, samen met Gert. Het publiek moest uiteraard meedoen en dat liep geniaal fout af. Ruben had een geestig kortverhaal bij. Leo Bonjean bracht haiku's ten berde. Alec Lamberts hekelde de kaalvreters. Van William kregen we een amusante tekst op basis van een cartoon van Gary Larson. Baalmond vertaalde Mike Oldfield. Omdat het kan. Hij had ook een bijzonder woeste tekst bij. Akim A.J. Willems had zijn cyclus 'Spraakgebrek' bij.

U was geweldig, Borgerhout. Op 6 februari keert Ballonnenvrees terug naar 't Werkhuys. Eerst zijn er nog Mechelen (9 november) en Hedonismuz in 252cc, het cultureel centrum van Ekeren (30 november). Op dit heuse festival van Ballonnenvrees kan je onder meer Fortress, Oaktree, Zool. en Dean Bowen aan het werk zien. Doén!