Ballonnenvrees 12 oktober 2018

Ballonnenvrees hield vier maanden een zomerstop. Op 12 oktober waren we terug, met de zestigste editie, en was de zomer er nog steeds. Dat was niet de afspraak. Na zo'n lange pauze zo'n grote opkomst, daar kan ik als organisator alleen maar heel blij van worden. En dan heb ik het nog niet over de kwaliteit van de performers gehad.

Want die was weer torenhoog, en van een diversiteit die je niet zo vaak op andere podia ziet. Bijna letterlijk elke leeftijd die een mens kan hebben stond hier gisterenavond op het podium, van een baby van zeven maanden oud tot dichters die al geruime tijd op tram 7 zitten. Qua stijlen ging het van spoken word over stand-up comedy tot muziektheater en zelfs de term 'autistic metal' passeerde even.

De mede-oprichter van de Indische spoken-wordorganisatie Bullock Cart Poetry mocht de spits afbijten. Het was een eer om de jonge dichteres Priyam Redican in Café Boekowski te mogen ontvangen. Haar baby lag rustig tegen haar aan te soezen terwijl Priyam een ontroerend verhaal vertelde over Mr & Mrs B., een jong gezinnetje uit Mumbay, en een blauw vogeltje met een gebroken vleugel. Haar evocaties van verwoestingen door bulldozers waren sterk, en uiteindelijk bleek het concept 'decivilization' centraal te staan. Huizen afbreken om meer bossen te bouwen.

Evy Van Eynde had al geruime tijd niet meer opgetreden, en ze toonde dat ze dat nog bijlange niet verleerd was. Haar intense gedichten bol van de krachtige beelden werden geschreven "om een patat van een liefdesbreuk te doorworstelen", wat tot een "wispelturig verwerkingsproces" heeft geleid. We kregen onder meer 'Ergens', 'Overlevingsmechanisme: Pantser', 'De Dood Van Een Ster', 'Blijven Drijven', 'Ik Ben Een Sirene Op Sterk Water', 'Huis', 'L'Amour', en als afsluiter het 'stoute' gedicht 'De Hollander', waarbij Evy de wat sensulere tour opging.

Blij dat ik eindelijk Les Moretales, het Gentse dichterscollectief van Anna Perneel en Rinze Lich, in Antwerpen mocht ontvangen. Ze gaan altijd voor het experimentele, de tongue-in-cheek, en het is puur genieten van de lekker absurde dynamiek tussen de twee. Het komische duo hanteerde een heerlijk pathetische stijl in zang en woord, met op de achtergrond deuntjes uit een kinderkeyboard. Lachen geblazen.

Voor de pauze kregen we de Gentse singer-songwriter Jim Cain (een artiestennaam die Michiel door Bill Callahan liet inspireren) over de vloer. Zijn eerste nummer verhaalde over de kracht van boeken - toepasselijk te midden van dit boekenparadijs. Met de single 'For The Road' liet hij heel het café meezingen. Zijn nieuwste album heet It's All Here. Hieruit plukte hij 'What Else Can We Do?', op de piano, een nummer over het desastreuze jaar 2016 en over met Ed Sheeran worden vergeleken, en afsluiter 'It's All Here', waarbij hij de mondharmonika bovenhaalde.

Na de pauze kregen we van Anke Verschueren twee korte teksten die een gevoelige snaar wisten te raken. 'Sneeuw' gaat over wakker liggen van de wereld en dan door het donker gaan dwalen. 'Dolfijnenvlees' is opgedragen aan 'de bomma' en haar volkswijsheden. Wat een mooi eerbetoon. Shari Van Goethem trakteerde ons op enkele gedichten uit haar debuut Een Man Begraaft Een Boom. Het was haast nostalgisch om nog eens over die drie hurkende meisjes, die transistorradio en die vloer vol vrouwen te horen. De nieuwere teksten gingen over de zee en over mensen met pijn. Dat belooft mogelijk weer een straffe bundel te worden.

Veelvraat is een bevreemdende samenwerking tussen elektronicadokter Tom Tiest en poëzieman Gert Vanlerberghe. Hun mariage van knetterende electro en verwarde performance kreeg al snel iets jazzy, haast Lynchiaans. De opener 'Momos' wordt de eerste single, elegant én gestoord, catchy flarden muziek en een alarmerende tekst over overbevolking. Ook de kaasverslaving van de frontman werd erbij gehaald.

En dan de legendarische open mic natuurlijk, met meer inschrijvingen dan ooit. Toon Krijnen had enkele limericken en slimmericken voor ons. Peter Hens bracht steengoede comedy over snoozen en IKEA-stoelen. Femke Verschueren, zus van, verblufte gans het café met haar twee pianoliedjes en prachtige stem: over het goede in de mens (fuck die terroristen) en over hoe nerds elkaar versieren. Bijzonder breekbaar en dan weer erg grappig. Gerrit De Feyter brak een lans voor mensen met mentale moeilijkheden. We kregen onder meer 'By The Sea' van hem. Maike Bretschneider had enkele oude en nieuwe teksten bij, zowel in het Duits als in het Nederlands, hoofdzakelijk over haar verbondenheid met de natuur: haar klassieker 'Zwerfdroom', 'S.O.S.', 'Golven'... Jirosj pakte de Boekowski opnieuw in met een catchy Nederlandstalig nummer op de gitaar en mondharmonika, met zelfs een referentie naar Luc Bomans, of all people.

Dan oldskool homie Tryggve Bauweraerts met eerst 'Go With The Flow' en vervolgens de anti-politiektekst 'Tijd Voor Revolutie'. Deze man komt uit het tijdperk van toen Ballonnenvrees en You On Stage nog in hun kinderschoenen stonden, een welkome blast from the past. Als afsluiter droeg hij het kortste Nederlandstalige gedicht ooit op aan zijn vriendin. Dat zal wel voor vondelvonken gezorgd hebben. Silke Crols had een bloedmooi pianoliedje voor ons. De Turkse dichteres Müesser Yeniay bracht Turkse en Engelse gedichten ten berde, met een uitval naar het patriarchaat. Nour was weer heel Nour met een ijzersterke maar ook erg persoonlijke tekst. Slam op z'n best. Bij Bart Daems ging het over verslaving. Tot slot had Liza Willfrieda een fragment uit een monoloog bij, waarin ze erg geestig speelde met de metafoor van de vis en de haak.

We hebben er nog drie voor dit najaar:

24 oktober, 't Werkhuys, Borgerhout
9 november, bibliotheek, Mechelen
30 november, Hedonismuz, 252cc, Ekeren 

Foto's: Gust Peeters