Maak het je gemakkelijk
in mijn tot rampgebied
verklaarde puinhoop.
Doe alsof je thuis bent.
Water staat aan kinnen,
reactors op springen,
en de zombies eisen stemrecht.
Niemand knelt me beter dan jij.
Ik loop voorlopig nog naast schoenen.
Ik hoef niet te doen alsof.
Doen alsof is vragen om een
drama wanneer het
doek en maskers vallen.
Maar geen rat die bij een
tweede kans dezelfde piste kiest.
Verslaafd aan volt en slechte keuzes.
Niemand knelt me beter dan jij.
Ik loop voorlopig nog naast schoenen.
Niemand knelt me beter dan jij.
De rode draad, die rafelt weer.
Begraaf en verlaat mij
als je moet, prinses.
Ik heb de nooduitgang
bewegwijzerd.
Mijn vernielzucht en ik,
een match als kersentaart en koffie.
En ik aanvaard ook credit cards.
Niemand knelt me beter dan jij.
Ik loop voorlopig nog naast schoenen.
Niemand knelt me beter dan jij.
De rode draad, die rafelt weer.
Of nestel je in
mijn trage tumor.
Een cosy corner voor
wie strafschoppen ontweek.
De wolkenkrabber brandt:
zeg, kan je je verwarmen?
Koop nog een polis, overleef.
Niemand knelt me beter dan jij.
Ik loop voorlopig nog naast schoenen.
Niemand knelt me beter dan jij.
De rode draad, die rafelt weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten