maandag 23 juli 2018

Luminous Dash reviews

Enkele maanden later heb ik alweer heel wat recensies bij elkaar geschreven voor Luminous Dash. Die wil ik (samen met het object van de recensie) hieronder nog eens in de spotlight zetten, vluchtig als het internet durft zijn.

Marcel Vanthilt - Cash Cash (single)
"Het nummer dreunt en trilt en knarst langs alle kanten van woede, terwijl de zang best vrolijk blijft, wat Cash Cash hoofdzakelijk een ludieke song maakt, zij het met lichte afkeer van pakweg het kapitalisme."

Oproer - Dolores (single)
"Het korte Dolores komt als een goederentrein uw woonkamer binnen – that’s right, zonder kloppen. Eens bekomen laten we ons met plezier meedrijven op een relatief rustig ritme, zonder dat er echter wordt getalmd."
 
Sohn + Goss, AB (concert)
"Met de hits Hard Liquor, Artifice en Conrad, en hun uitbundige refreinen, pompten opbeurende beats door onze bloedwegen. Welke geluidsproblemen…? Sohn is een pittig drankje dat ondanks het toegevoegde water niets inboette aan waarde. We werden net zo dronken."

Ty Segall & White Fence - Joy (album)
"In Grin Without Smile wordt beatleske zang bijgestaan door een demonisch samenspel van drum en gitaar. Bij het urgente Other Way krijgen we de hellehond dan weer op bezoek en laten Tim en Ty zich volledig gaan in een boschiaans orgie van razendsnelle en snoeiharde garagepunk. Voor wie de keel schor schreeuwend zijn woonkamer de vernieling in wil trappen."

Butsenzeller - Half a Century (ep)
"Deze knetterende punksong in industrial modus is een samenwerking met Gerry Vergult, die vlijmscherpe gitaar en pulserende bas voor zijn rekening neemt, terwijl Bootsies nageslacht Melvin en Nena mee aan de zang gaat. De titel is een woest mantra om live luidkeels mee te brullen. Een behoorlijk opwindende song."
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten