Bart Daems dichtte over wiccastenen en het boze oog, want waarom eigenlijk niet? Ook hij kwakte het thema masturbatie al vrij snel in onze gezichten - wij hadden Thierry's verboden kwakjes nog maar net weggeveegd. De schuldige was een zekere Leontine Ceulemans, aldus Bart. We kregen vlagen van de Duitse en Franse taal, en een gedicht dat beïnvloed was door Kopland. We genoten van 'Onuitgesproken Woorden' en het door Sylvia Plath geïnspireerde 'De Eeuwige Rust'. Barts teksten zijn kruipgangen voor melancholie die ons vanavond wel kon smaken. Met Gust Peeters is het wel eens opgepast voor vuilgebekte (maar altijd goed geschreven) gedichten, en lap, het was al van dat. We kregen ook ernstigere teksten, zoals 'Zen', 'Hartslag' en zijn beklijvende klassieker 'De Vondeling', verder enkele kwatrijnen, en als kers op de taart zijn ultrasnelle gedicht, dat we omwille van zijn opsomming al gauw postmodern zullen noemen.
Vlak voor de pauze kreeg 't Werkhuys, omdat we nu toch bezig waren, wéér een man op het podium. Nour had een nagelnieuwe spoken-wordtekst bij en die was zo in your face en er zo bonk op dat we na afloop enkele seconden naar adem moesten happen. Dat hij sommige stukken moest aflezen, stoorde allerminst. Mocht iedereen zijn boodschappen ter harte nemen en hun intellect gebruiken om meer respect te tonen, de wereld zou zo slecht nog niet zijn. Nour bewierrookte in zijn gebruikelijke stijl de emancipatie van deze nieuwe generatie en liet de door eindrijm gestuwde passie afwisselen met teksten over dreiging en depressie. Altijd prijs met Nour.
Tijd voor twee straffe dichteressen, het zal nog niet zijn. De nog erg jonge Rosie Guillaume brengt binnenkort al haar tweede dichtbundel uit, maar plukte teksten uit beide. Zo kregen we verdriet als achtergrondmuziekje en gingen we zelfs even met poëzie naar bed. Haar speelse teksten namen het publiek mee in de beklijvende wereld van haar creativiteit. Lindah Nyirenda kwam helemaal uit Gent en zette een verbluffende set neer van spoken-wordteksten in drie verschillende talen, doorspekt met stukjes zang. In een van de teksten werd het louter fictieve karakter van de Vlaamse Leeuw gehekeld en een ander gedicht was gesponnen uit weefsel van wiskundige metaforen. Als afsluiter van een vooral sociaal geëngageerde performance was er een hoopgevende tekst met een slagzin van Homeros als refrein. Na afloop waren we er allemaal van overtuigd: de nacht brengt troost.
Tom Spoelders timmert al jaren lang aan zijn muzikale pad en eindelijk is hij er, het debuutalbum Al Wat Goed Is van De Spoel. De Schotenaar had zijn violist Whitney Huybrechts bij, die ook de xylofoon te lijf ging. We kregen weemoedige dan weer vrolijke kleinkunstpareltjes uit de nieuwe plaat, enkele covers (zo kwam Zita Swoon eens langs) en het ontroerende 'Troostwals', van op de ep van enkele jaren oud. Vooral de nummers 'Op een Briefke', 'In 't Zwart' en 'Niemand Zijn Schuld' zijn meer dan het beluisteren waard en kwamen live sterk over. En koop dat album.
Kijk, Werkhuys, fuck ja, merci, jullie waren grandioos. En tot op 11 april in De Kleine Hedonist! 5 jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten