Ik draai een kleine revolutie de nek om,
druk kiemen de kop in met hielen die branden.
Stalin had vast ook ooit een droom
en toen gingen heel veel mensen dood.
De wereld is aan de dialeugen en de diplooimatie,
dat begreep ik eeuwen te laat ook wel.
De nieuwe punk heeft een probleem,
men legt zoveel aan banden, net een systeem.
Vermom fascisme als fatsoen en zie
morele waarden dalen en vrienden verminderen,
dus staak het schandpaaldansen,
krijg wat voeling met nuance.
Ik wil een draagvlak voor meer raakvlak,
fulmineersessies met als zoenoffer wat wederzijdse likes,
en als niet vind-ik-leuk, tenminste kan-ik-inkomen,
als-je-de-dingen-vanuit-die-hoek-bekijkt-begrijp-ik-jouw-standpunt-ook.
Zet radicale empathie nog eens op het politieke programma,
niets mooier dan doordrammers met oog voor wat anders.
Bruggen branden lange dagen door,
vuurbakens in het donker, efficiënter dan kiezelsteentjes
voor bij wie het geheugen hapert.
Is het kiezen of delen, laat ons kiezen te delen.
Een aberrante mening bijvoorbeeld.
Of een luisterend oor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten