Ballonnenvrees 4 oktober 2017

Gisterenavond was weer zo'n oerdegelijke, gezellige, hilarische editie van Ballonnenvrees. Eentje voor bij de 'classics', zoveel is duidelijk. De uitgelaten en ongedwongen sfeer, hoge kwaliteit en grote opkomst maken me een meer dan tevreden organisator. Al 4,5 jaar biedt 't Werkhuys Ballonnenvrees onderdak, en ook deze avond kan alleen als meer dan geslaagd worden bestempeld. Kiels slam poet Olivia-Fay Stuyven beet de spits af met sociaal geëngageerde teksten over politici, racisme, het verplicht dragen van kleedjes (deze in het Engels), en haar 'klassieker', een superstrakke tekst over de diversiteit van het Kiel, haar hometown. Lieselot Ooms gebruikt niet graag moeilijk woorden, zoals 'erwt', en vindt dat poëzie vaak tot een wenkbrauwendans leidt in het publiek. Haar hilarische performance kwam wat random over, maar dat maakte het heel spontaan, met haar grofgebekte en volstrekt politiek incorrecte teksten over Tinder, espadrils en erotische huwelijksaanzoeken.

Hans Depelchin is zowat het boegbeeld voor het nieuwe seizoen van txt-on-stagewedstrijd Naft Voor Woord en verzorgt de vox bij het experimentele project Boonyi. Zijn twee kortverhalen waren bijzonder knap geschreven, met oog voor details en beelden. Rotterdamse podiumheld Joz Knoop is de uitvinder van de dichtvorm het jozzonet, waar hij er ook enkele van bracht. Hij schreef ook gedichten gebaseerd op 'Blackstar' van David Bowie en het oeuvre van de Canadese band Bloemfontein. Op zijn eigen tekst 'Ik Ben een Sterke Zender' schreef hij een antwoord: 'De Luisteraar'. Weer een andere tekst ging over een alomtegenwoordige wolk. Sterke performance van een rasdichter.

Dit moet ongeveer de meest polyglotte editie van Ballonnenvrees zijn geweest, zo bewees onder meer Gents slamster Laure-Anne Vermaercke na de eerste pauze, met een Italiaanse tekst over de film La Grande Bellezza. Ook zette ze een ijzersterke performance neer van een tekst waarin ze oproept: Let it happen! Dichteres/organisatrice Miksi rochelde haar scherpzinnige en hilarische beat-achtige teksten in het publiek en liet ons allemaal verstomd achter. Halverwege haar show haalde ze er Wilma Dragonetti bij en vuurden ze een tekst over Theo Francken en illegalen op ons af, in zoveel verschillende talen dat je op den duur de tel kwijt bent. Erg uitbundig en experimenteel allemaal. Miksi sloot af met gedichten over Parijs en Marseille.

Jitse Verschueren had zijn gitaar bij en wilde er een jingle op spelen, maar de gitaar stond zo vals dat hij die snel achterwege liet. De catchy jingle (en zijn hele act) had voornamelijk een niet zo alledaagse fellattio als thema, met in de hoofdrol de Orkachtige Bert, een parel in Gods ogen zowaar. Al vergat Jitse op het laatste een belangrijk stuk van zijn tekst, wij rolden al lang over de grond van het lachen. Die trent werd doorgezet bij de stand-up comedy van Sergej Lopouchanski, die ultrazelfbewust het podium besteeg en in de eerste minuten alles beschreef wat er gebeurde en wat hij deed. Zijn science fiction story over Kut de Tibetaanse mijnslaaf liet hij al gauw vallen om een foto met zijn smartphone te maken van het publiek, dat moest doen alsof het strijk ging omwille van zijn grappen en zich amuseerde. Naar het einde van de set toe ging het eigenlijk vooral nog over gestoorde vrouwen. Meer lachen gieren brullen met zijn comedy collega Alyssa Gonzalez, die lachte met haar smetvrees op de toneelschool, dierenonvriendelijke verse muntthee, rail catering op Nederlandse treinen en agressieve spechten.

Ook de open mic was niet minder dan legendarisch. Het werd steeds later (en misschien ook meer aangeschoten), maar de poëzie werd er allesbehalve slechter op, al moesten zowel de dichters als het publiek opboksen tegen het erg storende geroezemoes van een groepje mensen op de achtergrond. Ook was antikapitalisme en communisme een rode (pun intended) draad doorheen de open mic. Bart Daems bracht teksten over een ex en over 1 september in de stijl van de beats. Nils Geylen had het over Poetin en Das Kapital, in een hoogst originele tekst over het communisme en Maarten Inghels' poëzieroute van het stadspark naar de hel.

O'tentic Tim kwam helemaal uit Rotterdam om, volledig gekleed in het blauw, inclusief fez, enkele van zijn meest hilarische gedichten op ons af te vuren: van hele slechte tips over (weeral) het communisme tot zijn heeeeele traaaaage slaaaaakkengaaaanggedicht, het spelplezier droop ervan af en wij kwamen niet meer bij van het lachen. MariAnders (u weet wel, Marjan De Ridder) knutselde van enkele sleutelwoorden een gedicht in elkaar, hekelde het kapitalisme en toonde dat je ook al hinkend een gedicht kunt brengen. We kregen nog eens Wilma Dragonetti, deze keer met grappige klachten over het Nederlands. Oervrezer Gust Peeters kon het niet laten om de kakelende dames en heren achterin 't Werkhuys op een puntgedicht te trakteren. Ook zijn gedicht 'Bunny Room', over een kamer in Den Haag, is uiteraard onweerstaanbaar.

25 oktober en 1 november zijn de twee volgende edities van Ballonnenvrees, allebei in De Kleine Hedonist. Kom langs want als we niet oppassen, worden ook deze avonden onvergetelijk!

Foto's: Gust Peeters