Vanavond had ik een kanjer van een schrijfboost, en dat was alweer enkele weken geleden. Het is duidelijk dat een weekend lang het glas rode wijn heffen in het voortdurende gezelschap van een bevallige en hoogst fascinerende schrijfster, je zelf aanzet om weer meer in de pen - of toch minstens het toetsenbord - te kruipen, of te duiken. Zelf heb ik haar de zin voor het schrijven voorlopig ontnomen, maar hopelijk komt die gauw weer terug. Bij mij was dat althans het geval. Vanavond.
De voortgang van 'Verdwenen' kreeg na Athene - dat voor heel wat nieuw materiaal zorgde - nu dus alweer een duwtje in de rug. Het wordt een vuil boek. Vol emotie, politiek geladen, vlijmscherp, onbenullig en betekenisvol tegelijkertijd, een maalstroom aan ideeën, situaties en omstandigheden, hoogdravende gedachten en half verteerde bagger, die als asteroïden in een baan rond het centrale idee - dat er geen is - draaien, op zoek naar hun plekje in de puzzel. Een plekje dat zij en de lezer nooit zullen vinden. En die de schrijver ook niet noodzakelijk moet vinden. Waar Als een Ballon netjes van A tot Z loopt en de plot zich, ondanks het open einde, tussen voor- en achterflap voltrekt, zal Verdwenen een losse verzameling van fragmenten zijn, samengehouden door een vaag idee, een reeks van voorvallen die elkaar in stand houden door een flinterdunne draad van betekenis. Maar het is tussen de lijnen en de vaak absurde - en zelfs gruwelijke - maar ook ontroerende situaties dat de lezer de boodschap zal moeten ontdekken, die er in grote, maar goedverborgen uitroeptekens zal staan.
Ik ben zelf benieuwd naar welke ongekende hoogtes en dieptes het schrijven aan 'Verdwenen', waarvan dit fragment - dat ik een jaar geleden al had gepost - nog maar het tipje van de ijsberg is, me zal brengen. In elk geval heb ik de smaak weer te pakken gekregen en krijgt dit chaotische manuscript enigszins de vorm die ik eraan wil geven.
Bedankt om samen met mij, met ingehouden adem, het resultaat af te wachten!
G.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten