Occupons Montréal!

5 en 6 juni 2012: Occupons Montréal!

 
Al meer dan honderd dagen protesteren jong en oud in de straten van Québec tegen de veel te hoge studiekosten en de asociale nieuwe wetten en maatregelen van Jean Charest. Ik heb twee zulke manifestaties van dichtbij mogen meemaken, en het was een onvergetelijke belevenis.
 
5 juni
7:15 pm: De eerste regen valt na een ongelofelijk warme en zonnige dag. Ik kom net terug in het Quartier Latin na een bezoek aan de Tour Montréal en stap een willekeurige faculteit van de UQAM binnen, de Franstalige universiteit.
7:30 pm: De regen is een stevige bui geworden. Ik kuier in een hal waarvan de muren vol met spreuken van onder meer Castro en Marx zijn geschilderd. Leuzes en citaten schreeuwen het uit: gedaan met de onderdrukking, wij buigen niet voor wet 78. In de centrale hal staat in het groot te lezen: OCCUPONS NOS QUARTIERS.
7:50 pm: Ik verlaat het gebouw. Wat een regen weer. Alsof God de betoging niet wil. Maar God is een totalitaire zak die uiteraard niet veel sympathie heeft voor opstand, lees er het Oude Testament maar op na.
7:52 pm: Ik neem Rue Saint-Denis, dan Boulevard de Maisonneuve en bereik de Place Emilie-Gamelin, waar de betogingen beginnen.
8 pm: Ik schuil nog even in het metrostation en eet een stuk brood tussen de zwervers.
8:10 pm: Ik steek de straak over naar het plein. Tientallen mensen staan er al, 'gewapend' met hun 'casserolles'. Steeds meer mensen voegen zich bij de groep, en ik begin enthousiast mee te drummen. Er zijn spandoeken, verschillende instrumenten, V for Vendetta-maskers, noem maar op. Montréal is er weer klaar voor.
8:30 pm: Een jongedame met V-masker op kleedt zich volledig uit, behalve haar baskets dan, en paradeert uitdagend langs de zijkant van het plein. De politie laat haar de metro in duiken, maar niet voordat ze een lange dikke trui heeft aangetrokken. Anonymous heeft maar één gezicht, maar vele lichamen.
8:40 pm: De politie spreekt ons toe en waarschuwt in de twee talen dat deze betoging onwettig is. Maar door het toenemende lawaai is dit amper verstaanbaar. We trekken snel de straten in, maar worden al na enkele meters, aan het kruispunt Rue Berri en Rue Sainte-Catherine tegengehouden door agenten op fietsen. Een blokkade die zijn effect niet mist, maar wij slaan rap een andere straat in, waardoor de fietsers zich moeten haasten om ons weer voor te zijn en ons even verder weer te blokkeren. Een tiental politiewagens rijden wat onhandig in het rond. We laten de fietsende agenten een paar keer zweten. Eerst draaien we Rue Berri in, vervolgens Rue Saint-Denis, waar langs beide kanten van de straat het uitgaansvolk ons luid toejuicht. Wanneer we na een tiental minuten op een blokkade van politiewagen stuiten, draaien we gauw de Rue Ontario in, die naar de binnenstad leidt. Het is een kat- en muisspel waarbij de kat steeds moeite moet doen om de sluwe muizen voor te zijn.
8:50 pm: We bereiken Place des Arts, waar een veertigtal agenten oprukken, matrak in de aanslag. Sommige activisten gaan de dialoog aan, maar de politie zwijgt in alle talen. Ik en enkele andere studenten geven hen het V-teken. Iets verder vertraag ik mijn pas en laat ik de betoging voorbij gaan, richting de zakenwijk. Als staart volgen er tientallen politiewagens, wat vrij hallucinant is om te zien. Wat er verder gebeurt, weet ik niet, maar wellicht was het een betoging zonder incidenten. De dagen van traangas en rubberen kogels zijn al enkele dagen voorbij, en maar goed ook.
9 pm: Ik verlaat de betoging.
9:10 pm: De politieagenten keren terug naar het hoofdkwartier op de Place des Arts. Wat een ongelofelijke ervaring! Het volk in opstand. Gewapend enkel met vredesboodschappen, zin voor verandering en de ijzersterke drang naar een betere toekomst.
 
6 juni
Impulsief beslis ik om ook vandaag mee te lopen in de 'stoet'. Omdat het zo'n mooi weer is, is er veel meer volk op het Place Emilie-Gamelin dan gisterenavond. Honderden mensen maken lawaai met alles wat ze maar in handen krijgen, maar er zijn ook echte instrumenten aanwezig, zoals een gitaar en een accordeon. De politie komt de betoging net zoals elke avond illegaal verklaren, en de hele groep zet zich weer in beweging, luid aangemoedigd door voorbijgangers en andere studenten in de Rue Saint-Denis, waar we als helden worden toegejuicht. Het lawaai is oorverdovend. Wat een belevenis! Overal zie je mensen met maskers opduiken, of met pandaknuffels, uit protest tegen het maskerverbod en als steun aan de Anarchopanda, die de problematiek sterk in de verf zet door helemaal verkleed als panda door de straten te lopen. Als ik me niet vergis, is hij enkele dagen geleden gearresteerd. Bij het kruispunt met Rue de Mont-Royal, ontmoet UMAQ de Engelstalige universiteit McGill. Het is een ontroerend maar vooral oorverdovend weerzien, waarbij het kruispunt volledig wordt ingepalmd en er geen enkele bus of auto doorkan. Dit duurt nog minstens een halfuur lang, en de studenten en andere activisten zijn nog lang niet van zin om op te hoepelen wanneer ik dat wel doe en voor de laatste keer de metro naar Alvaro's appartement neem, voor mijn laatste nacht in deze complexe, fascinerende mierenheuvel met de klinkende naam... Montréal.

* * *

 

Klik voor meer foto's!