Ballonnenvrees 9 maart 2024

Het zijn drukke tijden voor Ballonnenvrees. Op één maand tijd zijn er maar liefst vier edities, in Mechelen, Antwerpen, Hoboken en Ekeren. Zo vieren we 11 jaar Ballonnenvrees met een veelheid aan poëzie en muziek. Na Mechelen was het de beurt aan Antwerpen, in het vertrouwde Café Boekowski. Het werd een bijzonder muzikale editie. Dichteres Marzena Lesińska trapte de avond op gang met gedichten over de drank en de dood (petite et grande), over zwaartekracht en zwarte gaten. We smulden van haar 'Getting Drunk With Charles Bukowski' en 'In Bed With a Surrealist'. Voor haar laatste tekst had ze kaartjes bij met allerlei woorden waarin de X, de underdog onder de letters, voorkomt. Speels, spitsvondig en diepgaand. Wij zijn fan. Al meteen gooiden we er enkele open mic'ers achteraan. Zo bejubelde Maike Bretschneider de regen, en kregen we van Tim Albus de gebruikelijke met absurde humor besprenkelde mini-gedichten uit zijn iconische mini-boekjes, al schuwde hij ook de ernstige thema's niet. Tot slot impriseerde hij met een kassabonnetje van de apotheek. Bootsman Marco Van Dyck bracht nog eens, met luide stem, zijn bevlogen, pamflettaire 'Wie durft', waarin hij de wereldleiders op het matje riep om hun oorlogswaanzin en vernietigingsdrang. Want er is geen planeet B. Altijd kippenvel bij deze tekst.

We waren zeer vereerd om de Nederlandse band Echte Mensen op Ballonnenvrees te mogen verwelkomen. Te meer omdat dit hun allereerste set op Belgische bodem was. Bij dichter Mario Withoud en muzikanten Hans Timmermans en Leon van Egmond is elk nummer een verhaal op een elektronisch bedje, terwijl de trombone de weemoed rondbazuint. De geboren frontman nam ons mee in een wonderlijk taaluniversum en trakteerde ons zo op spitsvondige teksten en grappige bindteksten, terwijl achter hem een voortdurende instrumentenwissel plaatsvond. Zo bezong hij de 'Cro-Magnetron', de door overconsumptie verzwakte oermens, in een geweldige aanklacht tegen de moderne mens, dat alles op een funky beat en haast hysterische mondharmonica, terwijl hij scandeerde: "Reclame is mijn religie!" Bij 'Vampier van Vlaamse velden', een lied over een overstroomde bunker in Ieper, kregen we soundscapes te horen. Af en toe herkenden we zelfs een knipoog naar Portishead. De muziek ging alle kanten uit, en net die brede waaier aan stijlen maakte ons lichtjes euforisch. Met 'Roze sokjes', en een pointe die viel als een guillotinemes op het kapblok, slot het drietal deze meesterlijke set af. Meer van dat!

Na de pauze verwelkomden we Nabil Khazzaka, die al elf jaar lang af en toe in onze line-ups opduikt met zijn frisse pop en pianoballades. Als Sigmaman bracht hij onlangs de intrigerende ep Out Of the Box uit, waarvan we meteen de titeltrack kregen, met projectie van visuals met een onmiskenbaar Indische vibe. Hierop volgde de pixelreggae van 'Take It Easy, Man!', met visuals die uit 80s-videospelletjes leken te zijn geplukt. Nabil smeet zich zoals altijd ten volle in een uitbundige dansperformance, met name tijdens het door de 90s underground geïnspireerde 'That's Life', verrassende in-your-facepop die je niet meer loslaat. Maar de nummers staan ook op zich zonder al de blieps en luide gitaren die we op de backing tracks hoorden. Zo speelde hij het ingetogen 'Questions With No Reply' op de piano. En zo beweest Nabil Khazzaka weer maar eens dat hij steeds garant staat voor memorabele passages op ons podium, van onze allereerste editie in 2013 tot nu.

We kregen op het tweede deel van de open mic nog 'New York stories' over baseball, Robert De Niro, Lou Reed, Bob Diddley en 9/11 van storyteller Ken Post, het straffe tweeluik 'Astrofauna' van Augustin Grenné, 'Mijnramp in mij' van Gert Vanlerberghe, en tot slot coverde Yent'l Adams de indiehit 'Little Lion Man' van Mumford & Sons. Nog twee edities te gaan deze maand, met op 16 maart onze jaarlijkse editie in het Cultuurcafé van Hoboken, en op op 22 maart vieren we 11 jaar Ballonnenvrees op Hedonismuz III in 252 CC Ekeren. Info & tickets hier! Wees van harte welkom en graag tot dan!

Foto's: Carlos Dyckmans en Gert Vanlerberghe