De eerste twee edities van Hedonismuz dateren alweer van 2018 en 2020 respectievelijk. Het was dus hoog tijd om het kasteel van 252 CC in Ekeren nog eens in lichterlaaie te zetten. De gelegenheid was dat we ondertussen alweer een slordige 11 jaar met Ballonnenvrees in de weer zijn. Dat was wel een klein feestje waard.
Net als bij de vorige edities werden alle kamers van het kasteel benut. Gert Vanlerberghe verwelkomde de gasten van op de trap en trapte de avond af met zijn podiumtekst 'Hades'. Hierna werd het publiek een sfeervol verlichte kamer binnengeleid, waar de aangekondigde Sven de Swerts met zijn Nederlandse kompanen Louis van Londen en Tim Albus wachtten. Deze twee heren had Sven losjes in zijn set verwerkt, ze mochten zelfs openen. De Nederlandse tongval zou trouwens nog vaak door de microfoon klinken deze avond, want bijna elke artiest in de line-up was wel van ergens uit Oranje afkomstig. Sven zelf was in topvorm en braakte de ene snedige tekst na de andere uit, af en toe in zang, want waarom niet? Hierop namen Daryl en David van de Rotterdamse boysband Schaduwvreugd de fakkel moeiteloos over. Voor de gelegenheid propten ze elf Nederlandstalige nummers in een halfuurtje. Zo bezong Daryl zijn geliefde Roffa Town in poëtische klanken terwijl David vinnig zijn gitaar onder handen nam. Van sfeervol tot zelfs catchy, eentonig was de set niet. Met dit dynamische duo is het altijd ambiance verzekerd.
De gastheer leidde de genodigden de trappen op naar de zolder van het kasteel, waar Lieke Oolders, ridder Raaf en zijn schildknaap Nicolas op ons wachtten. Met Joncfrouwe nam het theatergezelschap ons een uur lang nam mee naar de dappere middeleeuwen, en verhalen vol koene ridders, schone jonkvrouwen en hoofse manieren. Al gauw bleken een hypermetagevoeligheid en verlammende filosofische overpijnzingen de grootste vijand van de held, die zich al nuancerend ten gronde dreigde te richten. Zwaarden kletterden, een rondedans passeerde de revue, en we leerden wat bij over de menselijke conditie. Dit afstudeerproject van Lieke Oolders is een hoogst amusante, ronduit hilarische en vooral eigenzinnige trip, die je zolang het nog kan - zeker moet beleven.
We lieten de zolder achter en daalden weer af naar het woordpodium in de foyer, voor nog één laatste podiumdichter uit het hoge noorden. Rick Kemal Gademann, die helemaal van Arnhem kwam afzakken, liet zijn woorden in het rond stuiteren en toonde ons alle hoeken van de kamer. Niet zelden liep hij op een bezoeker af terwijl hij de mantra's van zich af schreeuwde. Hij smeet zich op de grond en bleef er dichtend liggen. We aten zijn poëzie. Altijd een genoegen, Rick! Toen we weer op zolder aankwamen, roken we de onmiskenbare geur van tabak. Pierrette COffrée zat verdoken onder een regenjas te kamperen terwijl de maartse buien tegen het zolderraam kletterden. Moeder Maria ging kamperen en bij volle maan hengelde ze naar een visioen. Wat volgde, was een grandioze lofzang op haar bouffarde, in negen delen, een ode aan het roken, paffen, lurken - met hier en daar een knipoog naar de Goede Week. We hadden op verschillende edities van Ballonnenvrees al enkele delen in try-outvorm gehoord, dus het was geweldig om nu het hele stuk te zien. Nog zo'n zekerheid in het leven: de hoge entertainmentswaarde van de woorden van Pierrette.
De oorverdovende shoegaze van Ohio Mark mocht de avond afsluiten. Jankende gitaren en meedogenloze salvo's deden het concertzaaltje daveren van genot. Het drietal uit Oost-Vlaanderen plukte gretig uit hun repetoire, en zo kregen we onder meer 'Class Of '88', 'Shimmers Of Darkness In Voids Of Happiness', 'Horse' en 'Lucid Lake' te horen. Het weinige publiek dat nog was overgebleven gaf zich volledig over aan de duistere shoegaze van de heren, die er zelf ook duidelijk zin in hadden. Ze hadden al lang niet meer opgetreden en zijn dat dit jaar ook bijna niet meer van plan. Er komt een nieuwe plaat aan en dus heeft de fanbasis weer iets om naar uit te kijken in 2024. Met deze gedroomde slotact zat de derde editie van Hedonismuz erop. Ik wil heel graag alle artiesten bedanken en vooral ook het hele team van 252 CC om deze avond mee waar te maken.
Na een lange maand met een gemiddelde van één editie per week gaan wij er iets langer dan een maand tussenuit. De volgende edities van Ballonnenvrees zijn op 25 april (Mechelen) en 27 april (Antwerpen), ineens twee na elkaar.
Foto's: Teutë Kllokoqi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten