woensdag 22 juli 2020

Nooit meer stranden

geen boei, dat is het mot juste niet
je bent mijn verdwaalpaal

wanneer ik weer eens ben gestrand
overbrug de vérspringafstand

die ons nauwelijks scheidt
gaan we weer lanterfanten

de passie laten borrelen
op een laag vuurtje

in slowcooking elkaar
met duizend maal geen woorden

vertellen hoe graag we elkaars schaduw zijn
houvast is prettig wonen

bijgeloof een voordelig huurcontract
op het lege strand liggen

we naar de lucht te staren
negeren de multimorfe wolken

en dus de clichés
vier ogen zoeken de zon

haar vinden betekent
haar nooit meer aanschouwen

op de tast zouden we
de weg naar huis

en naar elkaar moeten zoeken
elkaar vinden betekent

nooit meer stranden
nooit meer voor paal

in het zand speuren we
naar scherven voor morgen

slowcooking is ook: wachten
op de tram in een vol vertrouwen

de moegekerfde
metromuren klagen

alles is zo triest
(maar niet jij)

alles is zo triest
(maar niet wij)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten