Ballonnenvrees Ranst 8 juli 2020

Het recente verleden was een en al verwarring en vereenzaming van alles wat we graag doen. Ook de nabije toekomst is nog wat onzeker. In elk geval hebben we woensdagavond voor het eerst sinds februari nog eens een live editie van Ballonnenvrees kunnen beleven, eentje met een locatie en een publiek en zo.

Het was de bibliotheek van Ranst, een dorpje aan het Albertkanaal, dat Ballonnenvrees uitnodigde voor een poëzieavond. Gert Vanlerberghe had drie gasten uitgenodigd, en de bib zorgde voor de sociale afstand. De organisator-presentator opende de avond met vooral veel nieuw werk, vooral lockdownteksten met een hoge herkenbaarheidsfactor. En klassiekertje 'Aladdinges' is altijd ambiance verzekerd.

"Praten helpt", aldus lokaal talent Kristien Van Hee. Haar tongue-in-cheek open biecht resulteerde in een hilarische blokfluitauditie. Ze ensceneerde ook een doktersbezoek: de muren komen op me af. Ook 'Als Angst Regeert' is een rake tekst die helaas voor velen herkenbaar zal zijn. Haar oude tekst over slapeloosheid door te veel te piekeren wil niet lukken, jammer, want die klonk beloftevol. Met afsluiter 'Behoud Haar Waarde' breide ze een erg geestig einde aan haar tragikomische set. Dit is het soort van cabaret waar we meer van willen zien.

Straffe oldtimer Gust Peeters beet de spits van zijn set af met een poëtisch stilleven, waarna hij zijn liefde verklaarde aan de boeken. Ook de gedichten 'Van Water en Van Vuur' en 'Collectief Alleen' passeerden de revue, die laatste opgedragen aan dichter Tom Driesen. Dan waren er nog twee korte teksten vertaald uit het Catalaans en zijn vertaling van een nummer van Leonard Cohen. Gust excelleert in wat klassiekere teksten met af en toe een onmiskenbare muzikaliteit. Op zijn supersnel punkgedicht 'Mensenmanie' zou je zelfs kunnen moshen, mocht dat nog mogen. Heel even nam hij ons mee naar paralelle werelden, ver weg van deze druilerige woensdagavond.

Anke Verschueren, net afgestudeerd aan het conservatorium, bracht knappe woord- en tooncompositietjes met behulp van haar loopstation. Haar inspiratie haalde ze uit deze uitdagende tijden. Het zijn speelse teksten waarbij ze haar stem ten volle kan benutten. Zo spinde ze een bevreemdende sfeer waarmee ze de verwarring van deze tijd perfect wist te vangen, met een vrolijke tristesse en knipoogjes naar Paul Van Ostaijen. Met haar slotzin verwoordde ze de huidhonger: "Het is de regen. De enige die mij nog aanraakt." Een ander nummer, gedrenkt in een unheimlich futurisme, ging over zelfrijdende auto's (bezoek zeker haar website www.dudewhereismyflyingcar.com) en The Moral Machine: een experiment waarin je moet beslissen wie de zelfrijdende auto moet doodrijden. Van een origineel onderwerp gesproken. Anke sloot af met een soulvol eerbetoon aan Yasmine en aan flirten, iets wat we tijdens de lockdown hebben moeten missen.

Bedankt aan de bibliotheek van Ranst, aan m'n dichters en natuurlijk aan iedereen die erbij was deze avond. We proberen nog enkele kleine edities in Antwerpen zelf te organiseren, maar eenvoudig is dat allemaal niet. In elk geval - hout vasthouden - is er op 12 september een eerste editie in het Cultuurcafé van Hoboken. Fijne zomer! 

 

Foto's: Gust Peeters