doet de wereld trillen
op haar grondvesten.
Hier munt uit slaan
laat niemand onveranderd.
Buiten de papieren vest
loert madrid, alert,
tot stockholm toeslaat,
de maskers vallen,
de rangen sluiten.
Eerst nemen ze oslo,
moskou volgt later.
De schilder dirigeert,
vraagt variabelen ten dans.
Geheime deuren openen naar _
spiegels reflecteren _
wat geen keer neemt.
We zijn niets meer dan museums
van ons eigen onvermogen,
wuiven met machinegeweren
maar schieten te kort.
Beschermengel spreidt
vleugels van papier,
slikt, ontklit de hybris
van de huig, verknijpt
onze kansen tot tunnelvisie.
Er bloeit een fiere bloem
aan de overkant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten