vrijdag 15 juni 2018

Bedrinkingen uit Boedapest

Enkele teksten die ik schreef op weg naar en in Boedapest. Elke dag post ik er één in dit blogbericht.

Zwijgwoede
Faaldwang 
Ga Niet Zitten
Groene Fee
Boeda 
Brebxit

Zwijgwoede

Of ik je zal koesteren
als jalapeños op mijn tongpunt.
Dan steken we heides in brand
en schieten de man in de uitkijktoren dood.
Of vrouw, zeg jij. - Of vrouw.
Ook beeldspraak moet correct zijn.
En wanneer de vlammen dan - shh,
er is voor alles een tijd
en nu is het tijd voor osmose,
zeg je, terwijl je je van barrières ontbalast.
Onze tongen verschroeid,
waar geen letter meer kan aarden.
Er ligt nog een gans ecosysteem,
gortdroog, op onze zwijgwoede te wachten.


Faaldwang

Dit gedicht pootjebaadt
in de mythe van Momos 

we bingen op ons overschot
aan uitgestelde verleerplicht 
's nachts wanneer slakken rouwen 
miniagara's van aangespoord verdriet
gedroogde tomaten in eigen vervallen nat 
duiven voeden en dus ook de ratten
schoorsteenroken in een kinderkamer van 3 op 4
onze leer is die van tegen beter weten in
en bij hen stelt onderweg zijn heel wat voor
met het huis op hun rug
ogen op hoorns
een venster voor het hart
zijn ze de kroon op de schepping
al halen ze het zelden
van een adidas met haast
de weg naar volmaakter vallen
is bezaaid met dode kringspieren
en wij verslaven ons aan faaldwang
halen nog eens het nieuws


Ga Niet Zitten

Breek een spiegel
gok erop los
loop met een schaar rond
in een pikdonker bos
schiet onder de duiven
van een grizzlybeer
maar ga niet zitten
want je stoel staat daar niet meer

Kies de breedste kleerkast
en daag hem uit
gooi een handbal
door zijn winkelruit
stop een cirkelvormig lek
met een vierkante moer
maar ga niet zitten
ik verschoof je stoel

Eet wat bliksem
en zeg me hoe die smaken
volg karate
op je rolschaatsen
dans de macarena
bij de duivel thuis
ga vooral niet zitten
want je stoel is verhuisd

(vertaling van Arctic Monkeys - Don't Sit Down 'Cause I've Moved Your Chair)


Groene Fee

Ik laat de absint na smeulen op mijn tong, zie een hond met drie poten de utca oversteken. Tussen de synagogen en gedenktekens verbranden we hersencellen in kerts. Met elke palinka gooien we nog wat grijze massa op het vuur. De kater stellen we zo lang uit tot die zijn kat stuurt, het lange wachten beu. Aan de Heldentempel besluiten we dat onze ondergang ook niet voor morgen of zelfs overmorgen. Zolang we egészségedre nog over onze groen gestifte lippen krijgen, behoort zelfs een redding tot de mogelijkheden.


Boeda

Het rommelt boven Boeda. Het goedgemutste Duna Karneval, waar de hele wereld komt dansen, krijgt een stortbui over zich heen. Een Chinese draak draaft weg in paniek. De vederpracht van de halfnaakte Peruviaanse danseressen drijfnat, rillend in de nochtans welkome afkoeling. Met Beieren en Bulgarije haast ik me een paleis in, propvol frêle folklore. De wereld schuilt hier in doorweekte witte kostuumhemden. Traditioneel Hongarije gebruikt een lekkend schapenvel, zwaar met water, om hoffelijk hun natte nöi naar droogte te pendelen. Aan de deur van een restaurant worden rokende Sicilianen, met twee kakelrode bollen aan hun keel klittend als kanker, weggejaagd. Na de zondvloed vraagt Boeda de wereld weer ten dans.


Brebxit

We rijden want we weten
dat palinka op ons wacht,
in een bungalow
in een oerbos
in een uithoek van mijn hoofd.
De Grote Verklaring
en de dunne dunne garen.
De kilometers die
we sindsdien bewaken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten