De rationele en disciplineerde schrijver Gustave Aschenbach weet niet wat hem overkomt wanneer tijdens zijn trip in Venetië zijn volledige aandacht wordt opgeëist door de ontzettend knappe blonde Tadzio, die met zijn familie in hetzelfde hotel verblijft als de schrijver. Gustave breekt uit zichzelf en laat zijn passie voor de Poolse jongeman, die hij als de hoogste vorm van kunst ervaart, de vrije loop. Hij bespioneert hem, achtervolgt hem, wordt gek wanneer hij hem gecharmeerd aankijkt, zonder goed te weten waarom.
Op een van zijn tochten door de Italiaanse stad wordt Gustave de doordringende geur van ontsmettingsmiddel gewaar. Hij steekt zijn licht op bij een voorbijganger, die zegt dat er een epidemie is uitgebroken, maar dat er absoluut geen gevaar is en dat het ontsmettingsmiddel slechts een voorzorgsmaatregel is. Wanneer uiteindelijk blijkt dat de stad Venetië al die tijd een ernstige cholera-epidemie heeft verzwegen om te voorkomen dat de toeristen de stad zouden verlaten, is Gustaves eerste reflex om Tadzio's familie hiervoor te waarschuwen. Maar aangezien dat betekent dat de familie zou vertrekken, besluit Aschenbach toch niets over de epidemie te zeggen, opdat de familie langer in de stad zou blijven.
Manns novelle flirt met de idee van verdrongen homoseksualiteit en verlangen/verliefdheid als iets artistieks. In het verhaal zitten heel wat verwijzingen naar de Griekse mythologie en het ideaal van de mannelijke schoonheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten