Een man van drieëntwintig kan niet slapen. Net als de nacht voordien. En de nacht daarvoor. Zelfs na excessief alcoholgebruik valt hij maar niet in slaap. Bij gebrek aan dromen, begint hij na te denken over zijn leven, dat hem op dit moment - 's nachts, wanneer alles groter lijkt dan het is - uitzichtloos lijkt, net zoals het lot van onze maatschappij, die ziek is en met krakende gewrichten naar haar graf wandelt. De vermoeide gedachten slaan op hol, associaties geraken oververhit, leiden tot absurde filosofische mijmeringen, en de man vraagt zich af waarom hij in godsnaam nog steeds niet in slaap is gevallen...
W A K K E R
[UPDATE juni 2015: Dit verhaal is ondertussen integraal verwerkt in mijn tweede roman Verdwenen en dus niet meer online te lezen. Allez vooruit dan, hieronder krijg je nog eens de laatste paragraaf, als teaser voor de roman.]
[UPDATE september 2015: Mona Vanschoenwinkel maakte ondertussen ook een trailer voor de roman, en die kan je hier bekijken.]
Ik kan niet slapen. Het lukt gewoon niet. Voor het eerst deze nacht ga ik rechtop zitten. Mijn hoofd voelt zwaar aan. Ik laat me van het bed rollen en ga naar de woonkamer. Daar staat ze. De fles. Als slaapmiddel nog niet veel effect gehad. Mijn gedachten zijn sterker. Maar ik geef niet op. Ik zet de fles aan mijn lippen. Ik drink. En drink. En drink. Het gaat als vanzelf. Ik ben die aanvankelijk afschuwelijke smaak ondertussen al gewoon geraakt. Ik vind het zelfs lekker. Mijn gedachten moeten stoppen. De whisky moet ze fijnmalen, verpulveren, vernietigen. Alles moet vaag worden. Alles moet traag worden. Alles moet verrotten. Ik duizel. Ik kokhals. De kamer danst de dans der waanzin. Ik loop naar het wc, maar beland met een luide klap tegen de deur. Ik blijf op de grond liggen en zet mijn slokdarm open. Niet veel later ligt een halfverteerde versie van mijn cheeseburger op het tapijt. Ik heb de kracht niet meer om recht te staan. Mijn gedachten zijn verdampt. Ik laat me meevoeren naar waar de vroege ochtend me ook wil leiden. Ik sta niet meer recht. Ik ben maar ik besef het niet.
Ik slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten