haar dag is een
kogeltrein, ze leeft sneller dan haar schaduw
weer een zon
aan spaanders
ik sla het
licht op in mijn kijkdoos
verblind de
opgebrande collega
nieuwsgierigheid
straft meteen
voor de mooiste
dagpauwoog voer ik mijn klinkende betoog
ik denk: het
spijt me, escapisme is een voorrecht voor de rijken
maar ik wens
niet te bezwijken
onder het
zuchtende beton, hypotheken wegen door
kies een
outfit, moeder zwaluw
vandaag klimmen
we naar dagoba’s
op muilezels
sluipen we door het nauw van de siq
om te oreren in
namaaksteden
een hellas van
karton
mijn koninkrijk
voor een beeldenstorm
nu het doek
valt over reizen
laatste raki
voor de avondklok
turen naar een
spookriviera
bij het kasteel
van de koopman
flamingo’s in
het zoutmeer
een bevroren
reiger in het riet
val je mee
nergens heen?
kies een audi,
vader ransuil
om te cruisen
langs een kruisweg in minho
alles staties
nu geschrapt
gelukkig had je
eraan gedacht
ze in te
scannen met een app
hallo, hier simon
van deliveroo
uw gestoofde
spijt wordt koud
de wijn nu zuur
de kater voor
overmorgen
de cijfers
swingen de pan uit
een ragtime
donkerrood
roerloos op een
stoel
verleren we
elkaar
uit het hoofd,
uit het lijf
sanseveria,
blijf in uw pot
maar ik wil nog
tempels zien
verloren
beschavingen terugfluiten
een terrorist
influisteren
hoe onbeduidend
hij/zij oogt
naast een
virus, een rottend systeem
een zwerver die
sterft zodat
iedereen kan
leven zonder filter
een sloppenwijk
verdwijnt
voor de aanleg
van een plein
waarop geen
mens durft te blijven
het zuchtende
beton, door mijn schuld
door mijn
schuld
Geen opmerkingen:
Een reactie posten