Een kleine portie magie binnen de muren van wat mocht.
Oorspronkelijk stond ons hedonistische verjaardagsfeestje voor april 2020 gepland, maar daar stak Covid-19 een stokje voor. Uiteindelijk konden we Hedonismuz naar het najaar verzetten, maar met de helft van de affiche en strenge coronamaatregelen. Maar blij dat we waren dat het alsnog kon doorgaan. Het werd een geslaagde avond vol gelukkige mensen. Met één band in plaats van drie, drie dichters in plaats van zes, één theatergezelschap in plaats van twee, twee locaties in plaats van vijf, zonder bar, mét mondmaskers, was de line-up van de tweede editie van Hedonismuz in 252 cc Ekeren gehalveerd. Geen nood. Op 24 april 2021 verschijnt het festival in vol habijt, al is dat voorlopig nog even afkloppen. Ook was het lage maximumaantal toeschouwers bereikt, met snelle uitverkoop. Gelukkig voor wie er niet kon bij zijn was er de livestream die eventfotograaf Jokko organiseerde. Het publiek kon in tegenstelling tot de editie van 2018 niet vrij rondlopen maar werd door organisator-presentator Gert Vanlerberghe doorheen het kasteel geleid, tussen zolder en zaal, al moest het hele gezelschap daarvoor wel verschillende keren langs het gelijkvloers passeren. De curator van dienst opende trouwens met zijn nachtelijke gedicht 'Slaap Nu, Baal Later', waarna hij enkele coronamaatregelen afraffelde en de gasten naar de zaal leidde voor het stuk dat Studio Bernadette exclusief voor vanavond had gemaakt - deze keer niet onder leiding van Mona Vanschoenwinkel maar van Lori Tuerlinckx.
Algemene verwarring was echter ons deel. In wat enkel als een anti-theaterstuk kan worden bestempeld zagen we een kuisvrouw die nog de laatste stoelen ontsmette terwijl het publiek er al minutenlang had postgevat, en er heimelijk de kantjes vanaf liep door op haar werkvloer een karaoke voor zichzelf te organiseren. Nooit zullen we de dansmoves van Sonja vergeten. Steeds vreemder werden de onschuldig ogende interventies van de regisseur, die om de zoveel minuten de zaal binnenliep om... ja wat eigenlijk... te onderbreken. Ondertussen werden personeelsleden door middel van publieksstemming afgedankt, belde Dries vanuit het niets (te laat) in om een boom over vissterfte op te zetten, inclusief hilarische haperingen. En hoeveel mensen hadden effectief door dat de storende vrouw die luidop zowat alles wat er in haar opkwam met ons deelde, gewoon bij het gezelschap hoorde? Kabeljauw en karaoke dus. Of moesten we nog wat anders uit dit bizarre maar hoogst entertainende halfuurtje halen?
Uschi Cop door de lens van Ilke Cop
Terug naar de zolder voor een flinke 30 minuten poëzie en proza van de bovenste plank, met Bert Lezy die live voor ons tekende, met een beamer geprojecteerd op een wit doek. De getalenteerde Uschi Cop opende met 'Bottenrammelaar', de eerste van vele bloedmooie en -linke gedichten die aan bod kwamen. Ook de virtuele eenzaamheid kwam aan bod in een treffende tekst. Tot slot deelde de Brusselse schrijfster het eerste deel van haar nieuwe kortverhaal, dat deze week in Deus Ex Machina zal verschijnen. Turnhouts slamtalent Tom Driesen wou dat hij zijn verdriet aan een leiband kon leggen om ermee te gaan wandelen. Deze DroomBazuiner en voormalig stadsdichter raakte gevoelige snaren met zijn goednieuwe slamtekst 'Achter de Schermen', een shoutout naar de cultuursectorhelden achter de schermen. Volgden nog een lockdowngedicht en een tekst die hij aan Tine Nys opdroeg. Of hoe hij toch altijd opnieuw de dingen zo mooi kan verwoorden, maakt niet uit hoe gevoelig het thema. Met een speels stafrijm sloot hij een juweel van een set af. Bij het verlaten van de zolder troffen we vier schilderijen van Jonas Beyens aan, op een wel heel kortstondige mini-expo die het nachtelijke thema van de avond versterkte.
Voor het laatst begaven we ons naar de zaal voor een rockconcert zowaar - dat we dat nog in coronatijden mogen meemaken. De Aalsterse indierockers van OPROER haalden een uur lang alles uit de kast tijdens een evenwichtige set die ons meer dan gunstig stemde. Nummers als 'Get Get Get', 'Blind Luck' en 'Corner Of Your Eye' mogen dan wel erg dicht tegen de sound van Arctic Monkeys aanschurken, OPROER bewees dat ze vooral een eigen smoel hebben, met hier een oosterse riff, daar een strofe die naar rap neigt, en vooral catchy songs met af en toe een verrassende wending. Van knaller 'Dolores' kregen we een zeer ingetogen versie te horen, een kippenvelmomentje dat met het fragiele 'Rosaline' opnieuw de kop op stak. En hoe klaar zijn singles 'Captains' en 'So Fly' voor de radio? OPROER is een van de meest boeiende dingen die momenteel in de Belgische rockscene gebeuren en ik kan niet wachten op hun welverdiende doorbraak. Hopelijk tot snel allemaal. Op 24 april 2021 bijvoorbeeld. De laatste maanden van dit vervloekte jaar moeten we even uitzitten en vanaf januari 2021 hoop ik weer, volgens de maatregelen van dat moment, maandelijks een editie van Ballonnenvrees te kunnen organiseren. Bedankt voor de kleine knappe dingen die jullie me dit jaar hebben gegeven. En hou vol.
Affiche: Jonas Beyens
Foto's: Jokko, tenzij anders vermeld
Geen opmerkingen:
Een reactie posten