slaap nu
zie de wereld vervellen
mijn blonde kleine dood
fluister geheimen die ons beide ontglijden
we leven strategisch
dat geeft niets
ik verkommer in kwelkerkers
onder je tong
krijg zelfs geen halve belofte te bikken
van rouwkost wordt niemand vrolijk
baal gerust zeg je
sakker de hele buurt wakker
met je tranen
steeds louter voor de vorm
uit je ogen ebt de nacht weg
nu geen blik meer ligt te glimmen
als ik je niet tot
zwijgen kus wie wel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten