Ballonnenvrees 5 juni 2019

Voor een lange pauze nog eens goed knallen, dat hebben we bij Ballonnenvrees goed begrepen. Voor een laatste keer dit voorjaar verzamelden dichters en muzikanten zich in De Kleine Hedonist voor een uitgelezen avondje. Na enkele nieuwe gedichten van Gert Vanlerberghe mocht schrijver Peter Van Olmen aantreden. Zijn proza speelde met het #metoo-gegeven. Een Filippijnse dwerg, het klimaat redden met je pussy, een man bij de gynaecoloog, en ook Arnold Schwarzenegger kwam even voorbij. Lekker ongemakkelijke humor vervat in spitsvondig proza.

Ronny Dijksterhuis, slam poet uit Nederland, grossierde in ritmische teksten en een sterke performance. 'Hommage' ging over de beats, Deelder, Vinkenoog, duidelijk zijn grote voorbeelden. Via allerhande beelden - als een varken op truffeltocht, wieldoppen in bomen, met de precisie van een padvindersmes - nam hij ons mee op tocht naar zijn innerlijke wereld. De energieke Adrianne Waldt is dichter en performer. Haar slam poetry ging vergezeld van wat vuurwerk, want ze had een rode ballon bij en gooide 88 papieren  hartjes in het publiek. Een van haar teksten had ze speciaal voor deze 69e editie geschreven. Op reis in Japan schreef ze tanka's en een haiku. We noteerden: De dood sluimert maar snoozet niet. Mooie teksten, aanstekelijk enthousiasme!

Met het collectief Peter Mmm Verreth & Narvik kregen we een mix van poëzie, cabaret en muziek aangeboden. Peter Verreth betrad met een lange neus en bolhoed het podium, waar zijn vijfkoppige band, voorzien van gitaren, sax, accordeon en drum, al een lekker deuntje had ingezet. Iets tussen kleinkunst, folk en punk. De sympathieke en soms vuile teksten gingen alle kanten uit. Zo was er een gedicht over de vruchtbare grond in Berendrecht. Naast onder meer de cover 'Zo Mooi, Zo Blond en Zo Alleen' hoorden we onder meer 'Badtijd' en 'Bloed'. Prettig gestoord entertainment van een bont gezelschap dat toch alweer een slordige dertig jaar meegaat.

Na de pauze stelde de jonge schrijver Tim Van Hoof zijn binnenkort te verschijnen boek De Trip voor, een hallucinant relaas van een gedrogeerd netwerkrondje. Leuke schrijfstijl doorspekt met humor. We onthouden vooral de zin "De salopet leek het statement van de dag." Het Gentse synthpoptrio G A U S S sloot onze line-up af. Lekkere elektronica, zalvende zang, trippy visuals, songs die ons helemaal inpakten. In een ideale wereld werd de muziek van G A U S S grijsgedraaid op de radio. Gedurfde en vernieuwende nummers zoals 'Biometrical Love' en 'The River', upbeat dan weer dromerig, wisten ons volledig te overtuigen van het muzikale vernuft van deze dame en heren.

Een ijzersterke ACG Vianen opende de open mic. Deze Nederlandse klankdichter kent geen genade voor de taal. We kregen zoals gebruikelijk een krachtige dadaïstische performance. Gert-Jan Luyckx stond met zijn ontmoeting met een sportvrouw (en sensuele gesprekken over shoulder impingement) vorige keer ook al op de open mic, maar hij vond dat zo leuk dat hij de tekst nog eens bracht. Wij vonden dat niet erg. Kenneth Swaenen opende met een tekst van Lieke Marsman. Daarna kregen we 'Broeders', een speelse geëngageerde tekst. Sterk! En een gedicht over mango lassie moedigen we altijd aan.   

Mozes outte zich als artistiek naaktfotograaf. Hij gaat naar de slager want hij wil zich als saus verkleden. Best geestig. Nathalie schreef zich op de valreep nog in voor ons vrij podium. Ze had zowel witty als sensuele gedichten bij, en ook Chet Baker passeerde even de revue. Gust Peeters sloot af met 'Vrouwenhaar'. Hier kregen we de geniepige Gust nog eens te zien. Tot slot het pakkende 'Schools'. En zo sloten we met Ballonnenvrees een fantastisch voorjaar af. Bedankt aan iedereen die meedeed, -hielp of -keek. En tot gauw!

Foto's: Moomer Foto
Meer foto's volgen!