Week-end en Hauts-de-France
Wanneer de druk in eigen stad te groot wordt, bieden treinreisjes doorheen Frankrijk zich aan. Rijsel is dan de poort naar het uitgestrekte noorden van het land. Ik ben er al vaak geweest voor een daguitstap of op doorreis, en heb nu een uur om me nog eens in het vertrouwde centrum op zakformaat te wentelen. De typisch Franse (en toch ook weer Vlaamse) straatjes die wemelen van de bars en bakkerijen, de art nouveau, de opera, de dikke klokkenluider, het oorlogsmonument 'Aux Lillois', de binnenplaats van de prachtige oude beurs, de gevel van la Voix du Nord, de vele kerken, zeer aangenaam allemaal. Aan het fiere slanke belfort van de Kamer van Koophandel vragen studenten van Aken of ik in de camera iets over Europa wil zeggen.
Een trein voert me dieper het land in, langs de belforten van Dowaai, Arras en Albert, stuk voor stuk trots kunstwerkjes, door bloeiende velden en roestige getuigen van de mijnbouw (denk Germinal van Emile Zola). Mijn bestemming is Amiens, de hoofdstad van Picardië. Hier was ik bijna tien jaar geleden voor het eerst en laatst, en vooral de rijkelijk versierde kathedraal is mij altijd bijgebleven: de vele beelden, de twee geveltorens en de hoge torenspits (flèche in het Frans) van een van de mooiste gotische kathedralen ter wereld, en het grootste gotische bouwwerk van Frankrijk. Het geheel is een feest van steunbogen, torentjes, roosvensters, zuilen, waterspuwers, en dus honderden en nog eens honderden beelden van heiligen, apostelen, martelaars, dieren, monsters en andere figuren, een bijbel in 3D. De asymmetrie van de voorgevel is haast aandoenlijk en presenteert zich als een harmonisch geheel. Het interieur van dit 13e-eeuwse godshuis is zeker de moeite, vooral dan het altaar en het koor, een subliem meesterwerk van hout en bas-reliëfs, die verschillende passages uit de bijbel illustreren.
Ik beklim een smalle spiraaltrap in de zuidelijke toren, ter hoogte van het gigantische roosvenster. Monsterlijke waterspuwers kijken uit over de bruinrode stad en de vele velden en fabrieken van Picardië. Ook de massieve donjontoren met koepel van het belfort herken ik nog. Het is nog iets verder klimmen tot bovenin de 66 m hoge noordelijke toren, je wordt er wat duizelig van en gaat ervan draaien. En dan die majestueuze torenspits op het transept, die tot op 112 m hoogte de lucht doorklieft. Op het plein voor de Notre-Dame wordt er campagne gevoerd voor presidentskandidaat Emmanuel Macron. Een jong team deelt rode, witte en blauwe heliumballonnen uit aan kinderen. Wanneer ik hen om meer uitleg vraag, krijg ik te horen dat Macron de volgende president van de Franse republiek wordt, daar zijn ze van overtuigd. On verra. Van op de noordelijke toren zie ik hoe alle ballonnen tegelijk de lucht in worden gegooid. Overal blauw, wit, rood. Volgende week is het de eerste ronde van de verkiezingen en de inzet is hoog. Zal Frankrijk voor een extreem-rechtse president kiezen, de populaire xenofoob Marine Le Pen, van het Front National, of wordt er vooral centrum gestemd? Welke linkse en centrumpartijen zijn nog geloofwaardig genoeg om het gevaar Le Pen af te slaan?
Tussen het belfort en het stadhuis ligt de moderne markthal, een overdekte versmarkt zoals er zoveel in Europa zijn, maar blijkbaar niet in België? Interessant zij natuurlijk de vele kazen. On est en France, quand même! Ik eet mijn heerlijke pont-l'évêque met traditioneel Frans brood aan het stadhuis, op de trappen waarvan net een trouwfoto wordt genomen. Amiens is een visueel aantrekkelijk stadje met levendige pleinen, fonteintjes, bars met volle terrasjes... Overal zie je enorme foto's van de Eerste Wereldoorlog, en hier en daar hangen zelfs gedichten! In de rue des Sergents, onderweg naar de Eglise Saint-Leu, staat het fraaie Horloge Dewailly. De Somme stroomt bescheiden door het rustige Quartier Saint-Leu. De vele vakwerkhuisjes met geschilderde luikjes in de rue d'Engoulvent, de rue Motte en op de quai Bélu, de bruggetjes over de rivier, de witte bloesem in de bomen, de treurwilgen... het vormt een pittoresk plaatje. In de Somme draagt het standbeeld van een rechtop staande man een gele trui met de boodschap: 'Emmanuel Macron président'. In het parc Saint Pierre is het tot rust komen in een groene omgeving. Mijn wandeling langs het water eindigt bij een oude watermolen.
Na een goede nachtrust is het Pasen en verlaat ik de stad van Jules Verne in westelijke richting, stroomafwaarts langs de Somme. Het eerste wat ik zie wanneer ik het treinstation van Abbeville verlaat, is een café waar maandelijks slam- en poëzieavonden worden gehouden. Mooi zo. Overal in het centrum hangen feestelijke vlaggetjes. In de robuuste Collégiale Saint-Vulfran, eveneens gotisch, wordt vrolijk gezongen tijdens een bomvolle mis, iedereen op zijn paasbest. Ze zijn hier trots op hun vogels, zoveel is duidelijk. Er is zelfs een Festival de l'Oiseau, en in de hele stad hangen kleurrijke foto's van onze gevederde vrienden. Het 13e-eeuwse belfort is een van de oudste van Frankrijk, een nogal forse, niet al te hoge toren, in vergelijking met die van pakweg Arras of Calais. Iets verderop staat het knappe witte monument ter ere van admiraal Courbet. Op een steenworp van het centrum ligt een uitgestrekt natuurgebied met vijvers en bossen, en een rijke vogelpopulatie. Tijdens een aangename wandeling spot ik wilde eend (met ultraschattige kuikentjes), meerkoet, waterhoen, brilduiker, fuut, aalscholver, blauwe reiger, zilverreiger, torenvalk... Geen slechte vangst.
Ik neem een trein naar Boulogne-sur-Mer, aan het Kanaal, de felbegeerde oversteekplaats naar Engeland voor de vluchtelingen die in het kamp vlakbij Calais zijn gestrand, dat onlangs in vlammen is opgegaan. Ze hadden al niets, en nu zelfs dat niet meer. Enkele jaren geleden was ik al in Boulogne, ook op een zondag, geloof ik. Mijn wandeling langs het belfort en op de muren van de versterkte binnenstad herinner ik me nog alsof het gisteren was. De zee, de hoge rotsen, de grote koepel van de kathedraal, de charmante straatjes van het historische centrum... Boulogne heeft zo haar troeven. Het tuintje voor het stadhuis is zo'n weelde aan bloemen dat je er spontaan vrolijk van wordt. Het is Amerikaans weekend in Boulogne. Overal stars and stripes, cowboyhoeden, Johnny Cash door de boxen, er is zelfs een rodeo. Van bovenop de stadsmuur heb ik een goed zicht over de rest van de stad, met in de verte Napoleon Bonaparte hoog op zijn zuil, en nog verder de zee en het vermoeden van Engeland aan de horizon.
Terug naar Lille-Flandres, helaas niet via Calais (ik had graag dat prachtige belfort nog eens gezien), maar wel met andere interessante haltes in de regio Hauts-de-France (de samenvoeging van Nord-Pas de Calais en Picardië). Montreuil-sur-Mer is bekend voor wie Victor Hugo's Les Misérables heeft gelezen. Het is het stadje waar Jean Valjean Fantines dochtertje Cosette gaat zoeken. In een dorp bij Hesdin gaat een meisje de passerende trein te lijf met een waterpistool, vanuit de loopgraaf van haar achtertuin. En Béthune heeft nog een belfort om aan de lange lijst toe te voegen. Verder is de treinrit wat saai en even lang als ik me ze herinnerde. Het is dan ook avond wanneer de trein Rijsel binnenrijdt.
Ik slenter nog wat door de stad tot aan de Porte de Paris en het rode bakstenen belfort van het stadhuis, het hoogste van Europa, en via het Hôtel de la Préfecture du Nord op het place de la République terug naar de omgeving van het belfort van de Kamer van Koophandel. Ik kies een hotel aan de Eglise Saint-Maurice, die met de hoge spitse toren, zodat er altijd een pijl naar mijn bed wijst. 's Avonds zijn de schaars verlichte straatjes nog gezelliger. Aangezien maandagmorgen het weer niet al te best is, besluit ik toch maar niet naar Vaubans citadel met de kleine dierentuin te gaan. Dan maar wat uitbollen in de 'futuristische' wijk, die wat aan La Défense doet denken, met het parc Matisse, de Zénith, het winkelcentrum Eurolille en de werven van andere gedurfde projecten. Frankrijk, het was te lang geleden (bijna drie jaar!), laat ik de volgende keer niet meer zo lang wachten. A bientôt!
maandag 17 april 2017
Literaire tip: La guerra del fin del mundo
De 81-jarige schrijver, Nobelprijswinnaar en voormalig presidentskandidaat Mario Vargas Llosa heeft tijdens zijn lange carrière bibliotheken bij elkaar geschreven, vooral romans met een sterke maatschappelijke inslag, waarbij vooral het thema geweld blijft terugkeren. Zijn achtste roman is wellicht zijn bekendste, de in 1981 verschenen klepper La guerra del fin del mundo, in het Nederlands De Oorlog van het Einde van de Wereld. Deze roman gaat voor het eerst niet over zijn geboorteland Peru, maar over Brazilië, en geeft een eigenzinnig relaas van de Oorlog van Canudos, een bloederige burgeroorlog aan het einde van de 19e eeuw.
In volle economische crisis duikt in het platteland van de provincie Bahia de charismatische Antonio Conseiero op, 'de Raadgever', die in de stijl van een soort van Messias de interesse van de arme boeren en verstotelingen wekt met praatjes over een nakende apocalyps. Hij laat zijn volgelingen de stad Canudos bouwen, pal op het eigendom van een grootgrondbezitter. De stad weet drie door de jonge republiek Brazilië georganiseerde militaire expedities te trotseren, allemaal met als opdracht dat bolwerk van geradicaliseerde opstandelingen met de grond gelijk te maken. De oorlog tussen de moderne republiek en het geloofsfanatisme wordt steeds gruwelijker en ontspoort in een waanzinnige spiraal van geweld met vele duizenden doden.
We zijn getuige van heel wat verhaallijnen en maken kennis met een waaier aan personages, die allemaal volgens hun eigen drijfveer handelen en worden opgezogen in de escalatie van deze allesverwoestende clash tussen Verlichting en Moderniteit enerzijds en religieus traditionalisme en extremisme anderzijds. En die strijd is helaas nog steeds zeer herkenbaar voor wie deze 700 pagina's tellende roman van epische proporties aandurft. Dat maakt Mario Vargas Llosa's meesterwerk na bijna veertig jaar nog steeds brandend actueel. Denk maar aan de Islamitische Staat, wiens slinkende grondgebied vaag aan Canudos herinnert. Zo wordt de jarenlange vuile oorlog in Syrië, met heel wat spelers met conflicterende belangen steeds meer de oorlog van het einde van de wereld, een oorlog die voor eens en altijd moest worden uitgevochten, met duizenden slachtoffers en een steeds minder veilige wereld als gevolg.
In volle economische crisis duikt in het platteland van de provincie Bahia de charismatische Antonio Conseiero op, 'de Raadgever', die in de stijl van een soort van Messias de interesse van de arme boeren en verstotelingen wekt met praatjes over een nakende apocalyps. Hij laat zijn volgelingen de stad Canudos bouwen, pal op het eigendom van een grootgrondbezitter. De stad weet drie door de jonge republiek Brazilië georganiseerde militaire expedities te trotseren, allemaal met als opdracht dat bolwerk van geradicaliseerde opstandelingen met de grond gelijk te maken. De oorlog tussen de moderne republiek en het geloofsfanatisme wordt steeds gruwelijker en ontspoort in een waanzinnige spiraal van geweld met vele duizenden doden.
We zijn getuige van heel wat verhaallijnen en maken kennis met een waaier aan personages, die allemaal volgens hun eigen drijfveer handelen en worden opgezogen in de escalatie van deze allesverwoestende clash tussen Verlichting en Moderniteit enerzijds en religieus traditionalisme en extremisme anderzijds. En die strijd is helaas nog steeds zeer herkenbaar voor wie deze 700 pagina's tellende roman van epische proporties aandurft. Dat maakt Mario Vargas Llosa's meesterwerk na bijna veertig jaar nog steeds brandend actueel. Denk maar aan de Islamitische Staat, wiens slinkende grondgebied vaag aan Canudos herinnert. Zo wordt de jarenlange vuile oorlog in Syrië, met heel wat spelers met conflicterende belangen steeds meer de oorlog van het einde van de wereld, een oorlog die voor eens en altijd moest worden uitgevochten, met duizenden slachtoffers en een steeds minder veilige wereld als gevolg.
donderdag 13 april 2017
Ballonnenvrees 12 april 2017
Ballonnenvrees blaast deze week vier kaarsjes uit en naar goede gewoonten vieren we zo'n verjaardagseditie met een zeer sterke line-up. Voor één avond was De Kleine Hedonist het strijdtoneel van een variëteitenshow, met erg uiteenlopende acts.
In een bar die uitpuilde van de ballonnen en ook in steeds hogere mate van het volk mocht dichteres Zoë Croegaert de spits afbijten met haar beklijvende 'Gedicht in W Mineur en enkele poëtische portretten die ze schreef over interessante personen die ze hier en daar tegenkwam. De jonge Mechelse broers Arno Moens en Hidde Moens hadden speciaal voor vanavond een show in elkaar gebokst, die begon met een geagiteerde discussie over hoe je beter kan binnen blijven en over 'de groen' en uitmondde in een dolgedraaid staaltje absurdistische filosofie. Op het einde van deze hilarische en speelse dialoog las Arno nog zijn lange brief aan de wereld af van een papiersnipper, waarna Hidde zijn ultrakorte brief van een groot vel papier af spiekte. Het publiek, dat tijdens de hele set de vorm aannam van een lachband, at uit hun handen.
Uit Sint-Niklaas was er John Brains, met onder meer zijn knappe, haast epische gedicht 'Nieuw Venetië', een klassieker in wording. Vervolgens was het tijd voor muziek, en wel van het fenomeen Tonnie Anders, die in zalmroze kostuumvest en met lang zwart haar het podium van zijn concertdebuut betrad, voor zijn grote meezinger en dikke hit 'Debby'. Los erover en wat hebben wij natuurlijk heel graag. Er werd gretig op de maat in de handen geklapt en zelfs hier en daar meegezongen.
Vervolgens Usi ES, het muzikale alter ego van Esther Weemaes, een zeer getalenteerde muzikant die poppy pianomuziek mengt met experimentele elektronica, en daarmee een frisse en intrigerende sound creëert. Met knappe songs zoals 'The Bubble', waar Dijf Sanders nog aan meewerkte, wist ze menig hart te veroveren, vlak voor de eerste pauze, die we na zoveel indrukken en overweldigend talent wel hadden verdiend.
Na de pauze bracht Gents slampioen Kevin Amse een bezwerende try-out van een nieuwe poëzieshow. Hij begon met nieuwe teksten en greep steeds meer naar de klassiekers in het verloop van zijn set. Openen deed hij met enkele 'toffe slogans' die hij had bedacht, daarna was het een kwartier lang maatschappijkritische teksten spuien op hoog niveau, met de energie van een bokswedstrijd. Ondertussen kennen we allemaal zijn aangrijpende brief aan Hilde Crevits, over discalculie en schoolkinderen die niet kunnen volgen, en de rake tekst waarin hij het metafoor van boeken op ingenieuze manier exploreert. Amse is helemaal klaar voor de voorrondes van het Belgisch Kampioenschap. Weet dat u een geduchte tegenstander in hem zult vinden.
Drie jaar lang heeft de Antwerpse trip-hopband Koala niet meer opgetreden. Dat is lang en dat mocht niet blijven duren. Op 4 jaar Ballonnenvrees gaven zij hun allereerste try-out in een bijna gloednieuwe bezetting. Enkel Carlos Dyckmans en Marieke Lightband kent u nog van met hun vorige plaat Tall Machines. Bij deze try-out lieten de eucalyptus vretende trippers bas (Kico) en drums (Omar) nog even thuis. Ook ging het begin van het concert haast onvermijdelijk gepaard met wat technische problemen, maar door gewoon opnieuw te beginnen kwam de sfeer er langzaam maar zeker in. De eerste song 'The Waves', over druggebruik, was nog maar twee weken oud, en had naast Carlos en Gert ook Suheir Abdul Rasol aan de zang. Marieke Lightband en Benjamin Deboeure verschenen pas bij de überklassieker 'Dead End'. Ook in de rest van de set werd oud en nieuw werk vlotjes afgewisseld, en zoals gewoonlijk kwam een heel repertoire aan muziekgenres aan bod, van trip-hop en funk over techno en dubstep naar reggae en rock. Een van de hoogtepunten was de zeer gesmaakte Psy'Aviah versie van 'Kick Out', een nummer op Tall Machines, met Marieke aan de zang en spoken word door Gert. Het kreeg De Kleine Hedonist nét niet aan het dansen. Een magisch momentje was de ballade 'The Future Of Society', van hetzelfde album, met enkel Carlos en Marieke op het podium, waarna Benjamin nog eens terugkwam voor een stomend potje drum'n'bass meets Limp Bizkit, met als motto 'alles kapot'. Ondanks de technische puinhoop in het begin een meer dan verdienstelijke try-out met een band die er duidelijk heel veel zin in had!
We sloten de avond af met de eerste Belgische vertoning van Von Solo's tweede kortfilm The Adventures Of Gershard Coxxx, Rotterdam Porn Poet, een hilarische en ingenieuze kortfilm die er op alle vlakken los over gaat en waar de man meer dan een jaar aan heeft gewerkt. Het is de opvolger van Dood Aan de Powezie! en de cast, vol ontregelde dichters, is haast dezelfde. De glansrol van Gershard Coxxx wordt gespeeld door Youri Verschuren, en verder herkende u wellicht heel wat Nederlandse en Belgische dichters die wel eens op ons podium staan: Von Solo zelf, wijlen Derrel Niemeijer, Yannick Moyson, Robbert Meijntjes, Gert Vanlerberghe, Miguel Santos, Kobus Carbon, Sven de Swerts, noem maar op. Porno én poëzie in één cultfilm. Het kan.
Na een bijzonder fijne avond met veel publiek en veel volk kunnen wij alleen maar concluderen dat jullie werkelijk fantastisch zijn! Wat een sfeer, wat een drang naar meer. Dat krijgt u tijdens de Week van de Amateurskunsten (WAK) op 1 mei op Feest van den Boom in 't Werkhuys, en verder nog op 2 juni in het Washboard Art & Jazz Café, dan doen we nog eens mét open mic. Vanaf september kruipt Ballonnenvrees dan weer uit haar zomerslaap om nog enkele keren in Antwerpen en Mechelen toe te slaan. U bent bij deze gewaarschuwd.
Foto's: Lisa Deckers en Gust Peeters
In een bar die uitpuilde van de ballonnen en ook in steeds hogere mate van het volk mocht dichteres Zoë Croegaert de spits afbijten met haar beklijvende 'Gedicht in W Mineur en enkele poëtische portretten die ze schreef over interessante personen die ze hier en daar tegenkwam. De jonge Mechelse broers Arno Moens en Hidde Moens hadden speciaal voor vanavond een show in elkaar gebokst, die begon met een geagiteerde discussie over hoe je beter kan binnen blijven en over 'de groen' en uitmondde in een dolgedraaid staaltje absurdistische filosofie. Op het einde van deze hilarische en speelse dialoog las Arno nog zijn lange brief aan de wereld af van een papiersnipper, waarna Hidde zijn ultrakorte brief van een groot vel papier af spiekte. Het publiek, dat tijdens de hele set de vorm aannam van een lachband, at uit hun handen.
Uit Sint-Niklaas was er John Brains, met onder meer zijn knappe, haast epische gedicht 'Nieuw Venetië', een klassieker in wording. Vervolgens was het tijd voor muziek, en wel van het fenomeen Tonnie Anders, die in zalmroze kostuumvest en met lang zwart haar het podium van zijn concertdebuut betrad, voor zijn grote meezinger en dikke hit 'Debby'. Los erover en wat hebben wij natuurlijk heel graag. Er werd gretig op de maat in de handen geklapt en zelfs hier en daar meegezongen.
Vervolgens Usi ES, het muzikale alter ego van Esther Weemaes, een zeer getalenteerde muzikant die poppy pianomuziek mengt met experimentele elektronica, en daarmee een frisse en intrigerende sound creëert. Met knappe songs zoals 'The Bubble', waar Dijf Sanders nog aan meewerkte, wist ze menig hart te veroveren, vlak voor de eerste pauze, die we na zoveel indrukken en overweldigend talent wel hadden verdiend.
Na de pauze bracht Gents slampioen Kevin Amse een bezwerende try-out van een nieuwe poëzieshow. Hij begon met nieuwe teksten en greep steeds meer naar de klassiekers in het verloop van zijn set. Openen deed hij met enkele 'toffe slogans' die hij had bedacht, daarna was het een kwartier lang maatschappijkritische teksten spuien op hoog niveau, met de energie van een bokswedstrijd. Ondertussen kennen we allemaal zijn aangrijpende brief aan Hilde Crevits, over discalculie en schoolkinderen die niet kunnen volgen, en de rake tekst waarin hij het metafoor van boeken op ingenieuze manier exploreert. Amse is helemaal klaar voor de voorrondes van het Belgisch Kampioenschap. Weet dat u een geduchte tegenstander in hem zult vinden.
Drie jaar lang heeft de Antwerpse trip-hopband Koala niet meer opgetreden. Dat is lang en dat mocht niet blijven duren. Op 4 jaar Ballonnenvrees gaven zij hun allereerste try-out in een bijna gloednieuwe bezetting. Enkel Carlos Dyckmans en Marieke Lightband kent u nog van met hun vorige plaat Tall Machines. Bij deze try-out lieten de eucalyptus vretende trippers bas (Kico) en drums (Omar) nog even thuis. Ook ging het begin van het concert haast onvermijdelijk gepaard met wat technische problemen, maar door gewoon opnieuw te beginnen kwam de sfeer er langzaam maar zeker in. De eerste song 'The Waves', over druggebruik, was nog maar twee weken oud, en had naast Carlos en Gert ook Suheir Abdul Rasol aan de zang. Marieke Lightband en Benjamin Deboeure verschenen pas bij de überklassieker 'Dead End'. Ook in de rest van de set werd oud en nieuw werk vlotjes afgewisseld, en zoals gewoonlijk kwam een heel repertoire aan muziekgenres aan bod, van trip-hop en funk over techno en dubstep naar reggae en rock. Een van de hoogtepunten was de zeer gesmaakte Psy'Aviah versie van 'Kick Out', een nummer op Tall Machines, met Marieke aan de zang en spoken word door Gert. Het kreeg De Kleine Hedonist nét niet aan het dansen. Een magisch momentje was de ballade 'The Future Of Society', van hetzelfde album, met enkel Carlos en Marieke op het podium, waarna Benjamin nog eens terugkwam voor een stomend potje drum'n'bass meets Limp Bizkit, met als motto 'alles kapot'. Ondanks de technische puinhoop in het begin een meer dan verdienstelijke try-out met een band die er duidelijk heel veel zin in had!
We sloten de avond af met de eerste Belgische vertoning van Von Solo's tweede kortfilm The Adventures Of Gershard Coxxx, Rotterdam Porn Poet, een hilarische en ingenieuze kortfilm die er op alle vlakken los over gaat en waar de man meer dan een jaar aan heeft gewerkt. Het is de opvolger van Dood Aan de Powezie! en de cast, vol ontregelde dichters, is haast dezelfde. De glansrol van Gershard Coxxx wordt gespeeld door Youri Verschuren, en verder herkende u wellicht heel wat Nederlandse en Belgische dichters die wel eens op ons podium staan: Von Solo zelf, wijlen Derrel Niemeijer, Yannick Moyson, Robbert Meijntjes, Gert Vanlerberghe, Miguel Santos, Kobus Carbon, Sven de Swerts, noem maar op. Porno én poëzie in één cultfilm. Het kan.
Na een bijzonder fijne avond met veel publiek en veel volk kunnen wij alleen maar concluderen dat jullie werkelijk fantastisch zijn! Wat een sfeer, wat een drang naar meer. Dat krijgt u tijdens de Week van de Amateurskunsten (WAK) op 1 mei op Feest van den Boom in 't Werkhuys, en verder nog op 2 juni in het Washboard Art & Jazz Café, dan doen we nog eens mét open mic. Vanaf september kruipt Ballonnenvrees dan weer uit haar zomerslaap om nog enkele keren in Antwerpen en Mechelen toe te slaan. U bent bij deze gewaarschuwd.
Foto's: Lisa Deckers en Gust Peeters
zondag 9 april 2017
Scheur
de woorden stollen in mijn keel
ik braak ze uit als een geheel
er zwenkt een lichaam
in het midden van het moraalrif
het voorgeborchte van een kreet
nieuwe bergen parasiteren
als dwergen op mijn luchtwegen
kraters in mijn klankkast
geslagen, elke adem astmaromatisch
en een nasmaak van zwavel
het is diep graven voor
wat sporen van verontwaardiging
een geologisch palimpsest
en elke geladen groeiring
ooit de slotsom van een toren + vrije val
versteende razernij
stilleven in het ondergrondse
cryptische kringen waarop
breinen als walnoten breken
een aangedampt raam en
haar schaamte gauw schoon vegen
stilleven in het onderlongste
stil leven om ter langste
tot monden breken
in een onleesbare schreeuw
ik braak ze uit als een geheel
er zwenkt een lichaam
in het midden van het moraalrif
het voorgeborchte van een kreet
nieuwe bergen parasiteren
als dwergen op mijn luchtwegen
kraters in mijn klankkast
geslagen, elke adem astmaromatisch
en een nasmaak van zwavel
het is diep graven voor
wat sporen van verontwaardiging
een geologisch palimpsest
en elke geladen groeiring
ooit de slotsom van een toren + vrije val
versteende razernij
stilleven in het ondergrondse
cryptische kringen waarop
breinen als walnoten breken
een aangedampt raam en
haar schaamte gauw schoon vegen
stilleven in het onderlongste
stil leven om ter langste
tot monden breken
in een onleesbare schreeuw
dinsdag 4 april 2017
Flavours of the month
Do Make Say Think, the legendary post-rockband from Canada, is back, with a song that might have reached perfection, it's definitely the best music I've heard in many months. If I need to select just one song for the past three months, it would be 'Bound and Boundless'. Savour the composion and pay attention to the brilliant details. There are other experimental bands in this list, where the instrumental layers are more important than the vocals (if any vocals at all). Do check Blanck Mass, Fatima Yamaha, All We Are. Melancholy bands Moon Duo and Cigarettes After Sex have each released a single you will probably cherish for the rest of your life. The Orielles bring you everything you need in rock music. Their single is epic, and these kids are only 18! Then we have Mark Lanegan's comeback, with two songs in the top 10. Don't skip our local talent: Shht, SeizoensKlanken, Undskyld, Rumours.
- Do Make Say Think - Bound and Boundless
- Blanck Mass - Silent Treatment
- SeizoensKlanken - NxCHT
- The Orielles - Sugar Tastes Like Salt
- Mark Lanegan - Nocturne
- Moon Duo - Sevens
- Thurston Moore - Cease Fire
- Glass Animals - Pork Soda
- Slowdive - Sugar For the Pill
- Mark Lanegan - Beehive
- Highly Contrast - Shotgun Mouthwash
- Ride - Charm Assault
- The Black Angels - Currency
- Depeche Mode - Where's the Revolution
- Fatima Yamaha - Araya
- All We Are - Burn It All Out
- Spinvis - Artis
- Tamino - Habibi
- Amongster - Trust Yourself To the Water
- Shht - Life
- Undskyld - City Preacher
- SeizoensKlanken - Koffie
- Rumours - Flames
- Cigarettes After Sex - Apocalypse
- Delta Crash - Shimmer Of Time
- J. Bernardt - Wicked Streets
- Mew - 85 Videos
- Gorillaz - Saturnz Barz
- Body Count - Black Hoodie
- Elefant - Mumbo Jumbo
maandag 3 april 2017
4 jaar Ballonnenvrees: alle artiesten
Vier lange jaren die toch weer voorbij zijn gevlogen. Ballonnenvrees is ontzettend trots op die vier jaar, die 43 edities, en al die artiesten die er hebben gestaan. We hebben ze allemaal opgelijst. Inderdaad. Allemaal. We gaan ervan uit dat we niemand zijn vergeten.
Op 12 april gaan we die vier jaren vieren, vanaf 19u in De Kleine Hedonist. En we hopen van harte dat u mee viert natuurlijk!
Vitalski Maud Vanhauwaert Lize Spit Charlotte Van den Broeck
Op 12 april gaan we die vier jaren vieren, vanaf 19u in De Kleine Hedonist. En we hopen van harte dat u mee viert natuurlijk!
Vitalski Maud Vanhauwaert Lize Spit Charlotte Van den Broeck
Stoomboot Julie
Cafmeyer Jee Kast Peter
Holvoet-Hanssen
Iris Penning Martin
Beversluis Didi de Paris Christopher Blok
Aafke Bruining Akim
A.J. Willems Mon Esther
Porcelijn
Von Solo Tom
Driesen Daan Taks Runa Svetlikova
Leen Pil Martijn
Nelen Kevin
Amse Miguel Santos
Dean Bowen Steven
Grietens Luckie Delacroix Jakobistan
Ann Kenis Derrel
Niemeijer Sven de Swerts Yannick Moyson
Martinus
Wolf Bert Lézy Jef Louisa Versmissen Droge Piet
Jill Marchant Barbara
Breedijk Amina Belorf Jan Ducheyne
Spitler Arno
Moens David Troch Cold Open
Joz Knoop Daan
Zeijen Marc Tiefenthal Ulrike
Burki
Kobus Carbon Shari
Van Goethem Anissa Boujdaini Geert Briers
Schrijnwerk Hinda Xavier
Roelens Moya
De Feyter
Butsenzeller Mathieu
Charles Lies Gallez Bert Deben
Steven H Maya
Wuytack Dominique De Groen 10 op de schaal van Dichter
Stefan Heulot Manu
Moreau Gilles Torfs Wim Paeshuyse
Joost
Hoekaf Lianne Collignon Diane Grace Gideon
Hakker
Marlijn Spee Olivier
Van Noten Merlijn Huntjens Lone Wolf
Hersencellen Robbert
Meijntjes Jolies Heij Thomas Goorden
Johanna Pas Luk
Paard Dorien De
Vylder Pieter Van De Walle
Daan Janssens Zoë
Croegaert Tijdelijke Toon Fameus op de schaal van Dichter
Siebrand Salomé
Mooij Mara Koomson Tegen Beter
Weten In
Infinite
Joy Iris Wynants Teddy Bair Mickey
Wo
Carl
Durant Simon Mulder Esohe Weyden David Ngyah
Tom S. Mark
Opfer-Ruting Rik Van Boeck Martin M. Aart De
Jong
Ellen Lanckman Jelmer
Van Lenteren Michiel Van Opstal Het Duivelse Duoproject
Gust Peeters Stefanie Huysmans Nabil Khazzaka Antistresspoweet
Menno
Smit Eva Balemans Bart Van der Harst Lies Vandenhende
Evy Van Eynde Wouter
Van Peer Daan Hafkamp Rick Baggermans
Frank De Vos Bert
De Meulder Kempische
Mentaliteit Hans F. Marijnissen
Jaimie Brown De
Spoel Nicolas
Barbaix Moyson-in-Spee
Til
Roose Julie Mughunda Hubert Samson Stokely Dichtman
Stane Jitse
Verschueren Els Dejonghe Jaap Montagne
Kees Van Meel Second
Son Sam Joran Jambé Julie Beirens
Omar El Allali Meliza
de Vries Amarylis De Gryse Marijke Hooghwinkel
Idris Sevenans Letterfretter
Mike Sara Eelen Burning EGO/Outtavox
Mirke Kist Laura
Van Rossum Ewout Lehoucq Bart Verhoeven
Smaed Simpel Ramses Noffels Alexandra Oppo
Prins Mysjkin Klara
With Guitar Silke Vanhoof Dichter Bij de Mona Lisa
Kathy Vanhout Arno
Braet Joris Gielen Kaat Van Eijndhoven
Alain Huber Rotterdamse
Keet Het Bochelprincipe Tryggve Bauweraerts
John Brains Laurien Karolien Segers Emke Goijens
Lyonesse Alois
De Beuseleir Charles Janssens Saskia Van Kampen
Caroline Smet Herman
De Greve Nicole Wielandt Frederik Laurens
Irene Siekman Marlies
Smeenge Hadjira Hussain Khan Ruud Van Neerven
Vers Vlees Marjan
De Ridder Hind Eljadid Hanna Desmet
Julian
Gypens Walther Ligtvoet Samira Saleh Sam Hoeck
Frank Manhay Robin
Ramael Tineke Lambreghts Simon Van Den Bergh
Rafa Grinfeld Frans
Vlinderman Soraya Deborggraeve Louche Loesje
Tim Van Hoof Leo
Van Koelmondt Frank Manray De Andere Buitenlander
Philip
Volckaert Gerrit Barbé Prisoner 639 Casual
Riot
Julia Dobber Nils
Geylen De Geest in
de Pen Mariam Hakobyan
Geert
Zomer Robby Blondbaard Gaby Nachtergaele Do the Dead Find Us Attractive
Hubert Klaver Marco
Van Dyck Cyrelle Mertens Sus Van De Leest
Dampkap Lynn
Van Hoof Massimiliano
Pintus Indra De Bruyn
Tom Du Four Liesbeth
Aerts Tess Van Deynse Leen De Graeve
Kem Heyndels Bart
Daems Dries Van
Doorn Maike Bretschneider
Grazie Adriana Kobor Arthur
Follebout Annelies Leysen
Pierre Magis Katrien
Van Tichelen Johan Noterman Patrick Van Liefferinge
Kevlar Kristien
Spooren Birgit Exelmans Elske Van Lonkhuizen
Magda Thomas Tineke
Van Onckelen Olivier Haemhouts Tsjêbbe Van Damme
Peter de Knegt Robin
de Cnaep Gorik
Verbeken Nicolas
Van Eccelpoel
Hanan Smaisim Dorien
Vanlerberghe Nancy Meelens Jonathan
Van Limbergen
Drink My Puke Sander
Hobin Hans Stockmans Vincent Van Meerbeeck
Kiki Lieve
Spooren Judit Buysse Stappende Stef
Erwt Lieve
Tilkin Geert
Michiels Deep Focus
Ruben Wouter
Verrees Willem Magits Kris Pauwels
Robert Zena
Van den Block Marte Bernaerts Maarten Van Camp
Kristien Nympha
Cantrijn P.G. Gert Vanlerberghe
zondag 2 april 2017
Eén Zwaluw
magnoliabloesem, geblindeerde brillen
en ostentatief korte rokjes, groot jolijt
voor dit voorschot op de zomer
alsof niemand wat anders
aan de hand had dan terrasjes bezetten
languit lui in het park, op de kaai
desnoods een balkon
zolang ondubbelzinnig
in verbinding met de pas herwonnen zon
en gekakel en geschater
dat gekraai en dat getater
en truiverbranding, onvermijdelijk
of plassen op winterjassen, voor de échte
de muilen vol schepijs - drie, viér bollen
en barbecues en rollerskates en waterballonnen
infuus met mojito in de baxter
en de winter krijgt de vinger
de paria onder de seizoenen
we etaleren deze aversie
dragen open Hawaiihemden
blote buiken, teensleffers
en is dat een bikinitopje
daar in de verte
de zomer consumeren
en het is nog maar nipt lente
dit is niet meer degusteren
eerder schrokken en volproppen
zonder schrik voor indigestie
snipverkouden onder dons
rillend in een warm bad
maar dat heel klein beetje zon
hebben we toch maar al gehad
en ostentatief korte rokjes, groot jolijt
voor dit voorschot op de zomer
alsof niemand wat anders
aan de hand had dan terrasjes bezetten
languit lui in het park, op de kaai
desnoods een balkon
zolang ondubbelzinnig
in verbinding met de pas herwonnen zon
en gekakel en geschater
dat gekraai en dat getater
en truiverbranding, onvermijdelijk
of plassen op winterjassen, voor de échte
de muilen vol schepijs - drie, viér bollen
en barbecues en rollerskates en waterballonnen
infuus met mojito in de baxter
en de winter krijgt de vinger
de paria onder de seizoenen
we etaleren deze aversie
dragen open Hawaiihemden
blote buiken, teensleffers
en is dat een bikinitopje
daar in de verte
de zomer consumeren
en het is nog maar nipt lente
dit is niet meer degusteren
eerder schrokken en volproppen
zonder schrik voor indigestie
snipverkouden onder dons
rillend in een warm bad
maar dat heel klein beetje zon
hebben we toch maar al gehad
Abonneren op:
Posts (Atom)