like first-class urban furniture!
Oh was ik maar een soldaat.
Dan kon ik paraderen op anspachlanen
en keyserleien, nu militaire wegen.
Dan namen jonge vrouwen
selfies met mij en mijn geweer
en moest ik niet meer naar bordelen.
Er dreigt terreur in mijn hart,
dat ik dagelijks verpacht aan
de eerste de beste dame van plezier.
Was ik maar soldaat.
Dan had ik zo'n Dingo pantserwagen
en kon ik schieten naar believen
en naar dieven en kon ik
pieven en poeven en paffen
en mijn broek zakt affen
en ze zegt: Neem mij in uw kaki
en ik neem nog gauw een selfie van hoe
ge uw kruit verschiet op mijn akker.
Ontmijn mij.
Proef mijn angstzweet op uw lippen.
Oh was ik maar een soldaat.
Behoeder van de staat.
Attractie van op straat.
Ze zouden er nogal van verschieten,
hoe goed ik, tot op de tanden gewapend,
wortel kan staan schieten.
Maar ook zij mogen shoppen,
vooral nu zij zich vervelen gelijk een dopper.
Zij dragen de Ferrari onder de vuurwapens
en mogen er niet eens mee schieten.
Hun stoere looks worden tenietgedaan
door maanden
van verveling
van vervelling
van marcheren
paraderen
zonder actie
noch reactie.
Heb meelij met de soldaat op straat,
een solsleutel, fier maar doofstom,
een westenwind zonder longen,
een haan zonder hen,
een nachtegaal zonder stem,
ontstemd, verloochend,
bedrogen door jongensdromen,
schietgrage stumperd zonder oorlog.
Oh was ik maar soldaat,
was ik maar een soldaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten