In 2023 blaast Ballonnenvrees 10 kaarsjes uit. We vieren dat met enkele edities op verschillende Antwerpse locaties, te beginnen met Café Boekowski, onze vertrouwde boekenkroeg op 't Zuid. Johanna Pas opent met een droevige zang en gaat verder met bloedmooie gedichten over haar ziekte. Zo onthoud ik de zin: "Waar niemand is, kan niemand zich verwonden." Prachtig hoe zij de leegte en de kwetsbaarheid verklankt, hoe broos we zijn, hoe we het nieuws willen weten en vergeten. Op 11 februari stelt Johanna haar nieuwe bundel voor in De Groene Waterman. Hierop volgde Can Dogan, een jonge dichter die me in november op de open mic was opgevallen, met zijn mysterieus proza, dan weer speelse poëzie. Zijn meesterwerk hield hij voor het laatst. Jasper Poels deed iets origineels met een handvol cassettes en een moderne cassettespeler. Zijn meeslepende gedichten gingen zo vergezeld van een ijle soundscape. Verontrustende boodschappen bracht hij op geruststellende achtergrondmuziek. Zo was er de gewéldige tekst over voetbal en ook één over huilende vaders op een webcamwebsite. Meer van dat, Jasper. Kammeniboemski is een begrip op de Antwerpse podia en ver daarbuiten. Op Ballonnenvrees deed singer-songwriter Stefan het zonder begeleidende band. Uit zijn uitgebreide verzameling meezingers maakte hij een mooie selectie. Zijn moderne Antwerpse volksliedjes gingen erin als zoete koek. Zo gaf hij fiscaal advies, kregen we een handleiding voor echte mannen, en droeg hij 'Xen Verzuurd' op aan alle N-VA'ers. Altijd met een kwinkslag, een uithaal, of allebei. Kammeniboemski is al langer bezig, maar kan nu pas écht in de leegte springen die CPeX heeft achtergelaten. Voor fans van liekes in 't Antwaarps en hilarische liedjesteksten. Oud ijzer, koper, lood en zink. Na de pauze deden Gert-Jan Luyckx en Gert Vanlerberghe, 2/3e van de band Hersencellen, de allereerste try-out van hun nieuwe muzikale project Garçon Means Boy, mogelijk zelfs hun enige optreden ooit. Een primeur en unicum dus, tenzij ze eens worden geboekt. Naast meezinghitje 'Aladdinges' van Hersencellen, bracht het duo nog twee eigen songs. 'Kantelklaar' en 'Brisé' gingen vergezeld van vette gitaarriffs, een loopstation, drumbeats en zelfs een trompet. Ondertussen verbouwde Gert Vanlerberghe ook ineens het podium. Ook Runa Svetlikova mochten we op het podium verwelkomen. Ze las een selectie van postkaartjes voor die ze vanuit Zuid-Frankrijk aan Johanna Pas schreef. Reizen in vakantiestemming met de eindigheid in het achterhoofd. Een pakkende combinatie, soms ludiek (de spin die tijdens een grotbezoek uit een trui komt kruipen), meestal dreigend (vals grijnzende kastelen) en droevig (het landschap als een roofdier). En zo reisde het publiek in gedachten mee, met een krop in de keel. Groots.
Enkele weken geleden onderbrak Morgane Vander Linden haar wereldreis voor enkele weken in good old Belgium en daarvan maakte ze ineens gebruik om werkelijk alle Antwerpse podia met haar band Lyonesse af te schuimen. Bij Ballonnenvrees zagen we Morgane, haar zus Alissia, en hun arsenaal aan muziekinstrumenten maar wat graag afkomen. In een ver verleden stonden ze al eens één of twee keer op Ballonnenvrees, vanavond mochten ze headlinen. Krachtige samenzang, wondermooi samenspel van de meest uiteenlopende instrumenten, vooral bij het duo xylofoon en accordeon. Ook de voettamboerijn was a nice touch. Zo bezong het duo hun geliefde stad Valencia in het Spaans. En 'On the Quay' was een ode aan het Red Starline Museum, en de waaier aan persoonlijke verhalen die migratie produceert. Elk nummer bruiste van de reislust en had een hoog meezing- en -klapgehalte. Een concert om heel vrolijk van te worden. Meer muziek en woord op de open mic, met Joran Simoens, die zich ook deze editie op piano liet begeleiden. Hij vermeldde een Afghaans gedicht over slaap en in een kortverhaal zagen we een vrouw agressief de tanden poetsen. Uit haar debuutbundel Toen Lichamen Nog Bergen Waren las B.P. Arend drie gedichten voor, en eentje droeg ze op aan Vitalski. Ook drie gedichten uit de bundel Aroma van Marc Rothheut, waaronder een pastiche op een gedicht van Moniza Alvi, een origineel verhaal over een loodgieter, en een tekst over een Noord-Koreaanse badplaats. Met Teutë Kllokoqi, voor het eerst ooit op een podium, was het dansen met de Shaitan. In haar gedicht stelde ze fanatiek geloof en identiteit aan de kaak. Weer twee ijzersterke gedichten van Marlena, deze keer onthoud ik: "de binnenkant van een storm strelen". Als afsluiter speelde Jeroen Huygens de klassieker 'Clair de lune' van Claude Debussy op piano. Het werd muisstil. Een dromerige en weemoedige afsluiter van een Ballonnenvrees waar het weer gezelligheid troef was, maar waar de emoties ook, prachtig poëtisch verpakt, hoog konden oplopen, een Ballonnenvrees die noch de rock'n'roll noch de kromme gedachte schuwde. Dank aan alle artiesten. We zien jullie heel graag terug op 3 februari in het Cultuurcafé van Hoboken en op 16 februari in het KASK, voor edities 97 en 98. We naderen de 100. Maar ook naderen we onze 10e verjaardag, op 8 april 2023 in Café Boekowski.
Foto's: Gust Peeters
Geen opmerkingen:
Een reactie posten