De stem in je oor ruikt naar geblutste ballen. Ergens schreeuwde iets om compensatie en die kwam in de vorm van een carrière in kaki. En na jarenlang verminderd budget en flaneren op leien en militaire wegen verscheen de ultieme kans voor velen zoals hij. Het was niet langer een kwestie van smeken om middelen, de centen werden wanhopig richting kazernes gesmeten. Nog een miljoen. En nog een. Het kon plots niet op.
Nu nog voetvolk. Haal die linkse wereldverbeteraars van achter hun met groot gelijk geteisterde toetsenbord weg en geef ze de kans om de wereld daadwerkelijk mee te verbeteren. Veganisten als kanonnenvlees. Knip weg die lange lokken en hijs ze in kaki. Influencers in uniform. Laat ze schoenen opblinken en vlaggen groeten tot er geen pacifistisch geprevel meer uit hun kelen kruipt. Hippies minus peace. Als ze zo nodig woorden moeten annuleren, dat ze dat dan doen met 'vrede'. Woke met slaapgebrek. Vervang hun smartphones met geweren. Leer ze schieten. Leer ze beven. Exit intellectuelen.
Er was nood voor compensatie, dus nu lig jij in het puin en staat hij bevelen in je oor te schreeuwen. Je kijkt recht voor je uit. In de verte meer puin, en nog zo'n stumperd als jij op z'n buik, en een manifestatie van misplaatste autoriteit, allicht dagdromend van een medaille of vijf, staat in zijn oor te schreeuwen van schiet neer! vernietig! maak dood! Het lijkt wel een spiegelbeeld. Alleen de vlag is verkeerd.
Twee blikken kruisen. Een vage nostalgie naar een cocktail op de Nevski Prospekt of in de Anspachlaan. Naar het v-woord, nu verboden. Naar een leven zonder ruis in het oor en buik in het puin. In die blikken groeit een onuitgesproken akkoord. Er volgt zelfs nog een knipoog nu jij en hij, samenhorig, elkaar veiligheid beloven.
Een vrije passage nadat jij, net als hij, tegelijkertijd, met brede grijns en met veel zwier je omdraait naar je officier en zijn rood aangelopen hoofd doorboort. De kogels die de oorlog doven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten