In 2020 stond Ballonnenvrees voor het eerst in het Cultuurcafé van Hoboken. Het werd een dolle avond. Oh, wat werd het een dolle avond. De eerste editie van 2022 was nog eens voor het Cultuurcafé, een samenwerking waar nog meerdere edities in zitten. De opkomst in dit gezellige café kon beter, al hoop ik stilaan ook in Hoboken een vaste waarde te worden. De line-up was weer dik in orde. Niet zelden goochelen onze gasten op het podium met woorden, maar Arvidius, multi-talent uit Kortrijk, opende Ballonnenvrees letterlijk met enkele stijlvolle goocheltrucs. Muisstil genoot het publiek van zijn performance, inclusief zijn in poëzie verpakte goede raad en zijn 'Handleiding van het verval'. Kenneth Swaenen bracht een jaar geleden zijn debuutbundel Witte Dwergen uit, waaruit hij enkele gedichten las, maar ook nieuwe teksten kwamen aan bod. Kenneth schrijft zijn poëzie linkshandig, zo blijkt. Verder was er 'Volmaakt', over perfectionisme, en 'Rond' over de vomaakte vorm. Hij droeg ook een gedicht op aan Stijn De Paepe, onze laatste rederijker, die deze week veel te jong overleed. Laat ons het geweld beperken tot de poëzie, zo besloot hij, waarna hij ons nog één keer bestookte met prachtige verzen. "A neuteke a day keept my problems away." Met Pierrette COffrée on stage weten we: dit wordt lachen geblazen. Deze keer had ze twee jeneverflessen bij, waaronder een in kostbaar Delfts blauw. Als 'flessenfluisteraar' transcribeerde ze de gesprekken onder de flessen sterke drank in de kast, en wat hebben die noten op hun zang zeg. We onthouden vooral, "Je bent zat van je eigen nat." Uiteindelijk bombardeerde Poetin - too soon? - de flessenkast en voor we erg in hadden, was het podium bezaaid met scherven. Net als een goede borrel Bols gaat een performance van Pierrette er altijd in. Met Anton Voloshin (Oekraïens pseudoniem, maar toeval bestaat) kregen we een primeur. Hoewel de Gentenaar al zo'n twintig jaar op de planken staat, deed hij dat nooit eerder in Antwerpen. In gedichten als 'Waterbreker' en 'Corrosie' fileert hij de samenleving met een gul vocabularium. Het regent stront in zijn gedichten. Er woekert een virus in zijn woorden. Escher en Bill Gates passeerden. En wij waren fan. Na de pauze swipete Gert Vanlerberghe, die zijn stem bijna kwijt was, enkele nieuwe gedichten. Over Mark Lanegan. Over Oekraïne. Over het wankelende virus. Er volgden enkele haiku's en een fragment uit zijn roman Het Nieuwe Lijden. Volgde een onaangekondigde open mic, met Annika Cannaerts, die twee gedichten las uit de reeks 'Binnen en Buiten': 'Shit Happens' en 'Rondjes' gingen respectievelijk over stront en goudvissen. Ook Gust Peeters zag zich genoodzaakt poëzie van zijn Instagram af te lezen, waarin hij zijn moedertaal knuffelde. Als slot was er 'Literatuur', als vertaling van een Catalaans gedicht. Met de komst van Alec De Ryger kan de Antwerpse muziek alleen maar blij zijn. Zijn Antwerpse liedjes, meerstemmig versterkt door een loop station, raken. Naast gloednieuw werk kregen we onder meer 'Vuur'. En zo kwam een eind aan deze wat kleinere maar daarom niet minder mooie editie van Ballonnenvrees.
Komt Ballonnenvrees terug? Zeer zeker. Op 22 april zijn we te zien in Café Boekowski in Antwerpen en op 29 mei is Ballonnenvrees onderdeel van het Boechoutse festival 't Waait in 't Park, met eigen podium. Naar het Cultuurcafé van Hoboken komen we ook met veel plezier en liefde terug. Tot Ballonnenvrees!
Foto's: Wim Dekoning
Geen opmerkingen:
Een reactie posten