Ballonnenvrees 27 november 2019

Nog eens een Ballonnenvrees in 't Werkhuys. We steken van wal met de pareltjes van Augustin Grenné. 'Gortepap', 'Papieren Lakens', 'Bolwassing'... zijn filmische gedichten die de luisteraar helemaal opslorpen. Ook zijn 'meeuwgedicht' (dat is ondertussen een ding op poëziepodia) 'Twee Katten' had hij bij. Van theateractrice Anse Venas krijgen we een ode aan de onbeantwoorde liefde: een gedetailleerd relaas van een relatie met een schrijver, ontroerend en herkenbaar tegelijk.

Bekvegter speelt meesterlijk met een verwijt dat hij wel eens krijgt, dat hij te negatief is. Zijn geestige analyse van de woordkunst is gelardeerd met blitzpuns, de woordspelletjes vliegen ons rond de oren. Zijn bevindingen: er is te veel kaf, show, vriendjespolitiek, en we willen te hard op elkaar lijken. De hele scene ligt aan gruzelementen wanneer hij de mic dropt. Martijn Nelen schiet altijd raak.

Schrijfster Sanne Huysmans, die twee jaar geleden debuteerde met haar roman Rafelen, bracht drie komische teksten. De eerste ging over Paul de octopus die voetbaluitslagen kon voorspellen, het tentakelorakel, en dat binaire keuzes comfortabel maar onbetrouwbaar zijn - leve de nuance. Dan was er haar filosofische dialoog over het brein en de vrouw en hoe nefast beide kunnen zijn. Tot slot betoogde Sanne dat soepeters ongelijk hebben.

De Nederlandstalige kleinkunstbands Tegen Beter Weten In en Jakobistan zijn geen onbekenden meer voor wie wel eens Ballonnenvrees (of andere podia) bezoekt. Met Enoewast? slaan de vier heren de handen in elkaar voor een geslaagd optreden waarbij liedjes en woorden elkaar afwisselen. Tussen de vele meezingers kwam Robin, Kobe, Wouter of Timo namelijk op de voorgrond voor een spoken-wordintermezzo. Nummers als 'Maneschijn', 'Hoezo' en 'Liefdeslied Over Petanquen' blijven het goed doen, en ook 'Zodat de Warmte Binnen Blijft' van Tegen Beter Weten In kreeg een refrein van Jakobistan. Mooie show, boys.

Van de open mic niets dan goeds. Eksters tekst was een explosie van culturele verwijzingen: van Brutus tot Tesla. Leen Verheyen las de gedichten 'Het Belichten Van De Randen', 'Genesis' en vier korte odes aan Jotie 't Hooft. Yanni Ratajczyk gaf ons 'Ruis', 'Er Is Nog Water' en 'Nachtbrakers'. Vanessa Daniëls schrijft al heel de maand november elke dag een gedicht en daarvan bracht ze onder meer 'Post Vitam', 'Hoog Water' en 'Banaal'. Van Gert Vanlerberghe kreeg ze daarvoor een sanseveria in de handen gestopt. Inside jokes op het podium brengen, we doen het iets te vaak. Gert had ook een meeuwgedicht bij, net als een tekst waarbij hij Lennon, Murakami en de Noorse black metal scene in een knoop legde.

Ook Gust Peeters had een Jotiegedicht bij van zichzelf en een topsporter waardig vuurde hij  vervolgens een supersnelle tekst op ons af. Van Kristien Van Hee kregen we een blokfluitauditie te zien en Hidde Moens kaapte de open mic voor een bizarre interactieve freestyle show. Er was poëzie, dat zeker, maar vooral de entertainmentswaarde lag hoog bij deze gedurfde try-out. Dat we allemaal superkrachten hebben, dat is waar, maar dat we vooral moeten samenwerken. Enkel schrijvers worden rijk, wie arm is, schrijft niet. Daar valt heel wat tegen in te brengen, maar zo deed hij ons wel weer stilstaan bij het feit dat wat ons hier vanavond allemaal gezellig samen brengt niet voor iedereen weggelegd is.

Bedankt iedereen die erbij was en er weer iets moois van hebben gemaakt. Binnen twee weken zijn we alweer terug met de laatste editie van 2019, en wel op 11 december in De Kleine Hedonist.

Foto's: Gust Peeters