Ballonnenvrees 12 januari 2018

Een nieuw jaar, een nieuw seizoen. Voor de nieuwjaarseditie van Ballonnenvrees stroomde Café Boekowski weer gezellig vol. Het resultaat was een onvergetelijke kwalitatieve avond met de langste open mic tot nu toe.

De jonge dichter Yves Meyer had een hele fanclub bij. Met zijn beeldende teksten en hoogst interessante samenstellingen (wat dacht u van 'slijtsteenklagen' of 'loopplankkoorts') zorgde hij voor een van de beste openingsacts die we al op Ballonnenvrees hebben mogen aanschouwen. Meteen daarna kregen we actrice/dichteres Zoë Joy Roelant, die ons uitnodigde de ogen te sluiten bij haar pyjamagedicht. Er volgde een gedicht over de maan, voor kinderen, en in haar laatste tekst toonde ze hoe de tijd ons doet tikken en takken.

Elske van Lonkhuyzen is een opkomend talent die heel wat in haar mars heeft, een hoed vol teksten over heel herkenbare situaties die een glimlach op ons gezicht toverden. Ze liet Yves' fanclub beslissen wat voor soort teksten ze zou brengen, en de keuze viel op zware teksten. In 'Ik Heb Alleen Mijn A-Diploma' ging het over water, zwemmen en net niet verdrinken, 'Park Spoor Noord' verhaalde over volhouden, en met 'Dun Lijntje' nam Elske het thema dans onder handen 

Bobb Bern is een experimenteel dichter uit Antwerpen die in de jaren zestig heel wat straf spul bij elkaar heeft geschreven. Antwerpse dichters Nils Geylen, Marco Van Dyck, Gust Peeters en Gert Vanlerberghe lazen bij wijze van hommage enkele van zijn teksten voor, waarvan het leeuwendeel uit zijn bundel Wonde L werd geplukt. Bobb was aanwezig op de vorige editie van Ballonnenvrees maar is ondertussen weer thuis in zijn Loirestreek. Dit jaar zullen zowel verzameld werk als een nieuwe bundel van dit avant-gardistische fenomeen verschijnen.

Na de pauze lijstte Wolf van La Mancha Rinus Van De Melkboer heel wat neologismen op over boeken, functionarissen, ambtenaren en politici. Die waren niet zelden goed bedacht, vergezocht en best grappig. Huidig stadsdichter van Turnhout Iris Wynants volgde de sympathieke bekrulsnorde Gentenaar op, met intense gedichten over de nood aan zacht water, bewoonbaar nieuw water en haar overleden grootvader. Op café praten mensen enkel over het weer, het leven en de liefde, al vertaalt zich dat in Iris' prachtige teksten eerder naar de dood en het gebrek aan liefde. Als afsluiter was er Dana Rexx, de popzangeres die onlangs haar EP Phoenix uitbracht. Met haar iconische paarse haar, glitteroutfit en wel héél extravagante hakken, probeerde ze samen met een gitarist twee nummers voor het eerst uit in een akoestisch jasje. Dat maakte de intense EDM in de titeltrack en 'Live Like We're Dying' wat intiemer.

De open mic was een eindeloze stoet van talent-talent-talent en na 'KAAS.', de nieuwe tekst van Gert Vanlerberghe, over een verslavend zuivelproduct, kregen we van de jonge dichteres Rosie Maes een slamtekst over sociaal engagement en één over uit elkaar gaan als kennissen. Om het improduo FUS aan te kondigen vroeg Gert om de Boekowski met zang te vullen. Iedereen werd opgedragen om een nummer te zingen - eender wat - en al gauw stond het café dik met een heerlijke kakafonie. Hierna kwamen Dorien Vanlerberghe en Pieter Beck op, die impropoëzie over een hesp en een doedelzak oefenden. Best hilarisch.

Vladimir van Strange Ways Of Attraction heeft een nieuw nummer klaar en die werd aangevoerd door een opzwepende gitaarriff waarbij de geest van Kurt Cobain nooit ver weg was. Gents dichter Philip Volckaert trakteerde ons op een experimentele performance. Hij legde de uitspraak 'Kijk, kijk, een dubbeldekker' uit en sloot af met een wervelwind aan West-Vlaamse woorden. Van Yanni Ratajczyk kregen we de knap geschreven pareltjes 'Nachtbraker', 'Laat Je Polsen Rusten' en een bezwerende langere afsluiter.

Tim Van Hoof doet het al een tijdje in het Engels, en deze keer ging het onder meer over een Oekraïense begrafenis. Grappig, donker en luid, is zijn handelsmerk. Gek is goed, dat is dan weer het motto van Tim Albus, die helemaal uit Nederland kwam open mic'en. Ook zijn tekst over een krijsende kat was best komisch. Van Nour kregen we nogmaals 'Gastarbeider', maar ook een nieuwe tekst, over wat slam poetry voor hem betekent en de put waaruit hij is geklommen. Hiermee bevestigt hij weer maar eens dat een nieuw groot talent is opgestaan in de Antwerpse scene. Voor Baalmond was het al loensende ratten, geweld en verslaving wat de klok sloeg, en ook zijn hitjes 'Sorry Dat Ik Leef' en 'Allemaal Lachen Als Een Lade Vol Messen' mochten niet ontbreken aan de jeugdige performance.

Yannick Moyson heeft een nieuwe tekst klaar, en zoiets is een hele gebeurtenis. In zijn gekende en geliefde stijl brak hij een lans voor wie na lang zwijgen naar buiten komt met pijnlijke verhalen, en dat het niet uitmaakt hoe lang en waarom er werd gezwegen. Hashtag. Een potje heerlijke comedy kregen we van Sergej, over hoe hij al twee weken was gestopt met zijn verslaving en hoe hij genderneutraal aan zijn moeder moest uitleggen. Met het bezwerende beatproza van Rocknrollsailor, de ruigste onder de schrijvers, een verhaal over liften in Spanje dat al gauw ontspoorde in waanzinnige verwoordingen waar elke stilist een stijve van zou krijgen, sloten we onze poëzieavond af, zodat we ons eindelijk op onze respectievelijke verslavingen konden storten. Schol.

Een volgende editie in Café Boekowski is er op 1 juni, en op 23 februari staan we met Ballonnenvrees in de bibliotheek van Mechelen. Dan zijn we er met onder meer Jee Kast, Akim A.J. Willems en ESOHE. Lees er alles over in Hanne Wouters' artikel in Het Nieuwsblad.

Foto's: Thomas Gunst