zondag 28 augustus 2016
Cultuurmarkt Vlaanderen: Het 'Stadsgedicht'
vrijdag 26 augustus 2016
Flavours of the month
The new list is a very interesting one indeed, with lots of fairly unknown bands to discover. Car Seat Headrest is definitely one of them, with two excellent songs in the list. Quite surprisingly, Metallica is back with a brand new single, and even Green Day releases an exciting new single. A list with a great deal of blasts from the past (new Feeder, new Bon Iver, new My Morning Jacket, new TOY), as well as very pleasant discoveries (Francobollo, Is Bliss, Human In Bloom). Enjoy!
- Car Seat Headrest - Drunk Drivers/Killer Whales
- Iron Maiden - Empire Of the Clouds
- Woodkid - Land Of All
- Francobollo - Kinky Lola
- Holy Holy - Darwinism
- Biffy Clyro - Animal Style
- TOY - Fast Silver
- Is Bliss - Ocean Blue
- Car Seat Headrest - Vincent
- Radar Men From the Moon - Rapture
- Feeder - Universe Of Life
- Zimmerman - Hard To Pretend
- The Faint - Young & Realistic
- Jesse Mac Cormack - Never Enough
- The Strokes - Oblivius
- Green Day - Bang Bang
- Metallica - Hardwired
- Underworld - Nylon Strung
- Michael Kiwanuka - Love & Hate
- Zip-Tie Handcuffs - City Sewers
- American Wrestlers - Give Up
- My Morning Jacket - Magic Bullet
- Red Hot Chili Peppers - Go Robot
- American Football - I've Been Lost For So Long
- The Tallest Man On Earth -Rivers
- Frøwst - Laura
- You Me At Six - Night People
- Pixies - Talent
- Bon Iver - 10deathbreast
- Human In Bloom - Late Ol' Night
woensdag 24 augustus 2016
Bredene
Bredene, strand van vlees,
fijngesneden of grote hompen,
vel over been, uitgemergeld, uitgebeend.
Carnale parade van steaks,
loshangend vel, loslopend wild,
kippenborsten, hammen,
worstjes, frikadellen,
ballen als bovisten.
Afzakkingen, vervlakkingen,
buiken eroderen als duinen.
Zelfs de meeuwen dragen
hier meer kleren.
Onze naakte lijven
krijgen de volle lading
van de vlaag van fatsoen
die van Engeland komt waaien.
Een strand bezaaid
met tepels en met schelpen;
je kan ze tellen.
De zee flesgroen, de lucht zeeblauw,
de andere kleuren zijn pladijzen in het zand,
vijftig tinten blank.
fijngesneden of grote hompen,
vel over been, uitgemergeld, uitgebeend.
Carnale parade van steaks,
loshangend vel, loslopend wild,
kippenborsten, hammen,
worstjes, frikadellen,
ballen als bovisten.
Afzakkingen, vervlakkingen,
buiken eroderen als duinen.
Zelfs de meeuwen dragen
hier meer kleren.
Onze naakte lijven
krijgen de volle lading
van de vlaag van fatsoen
die van Engeland komt waaien.
Een strand bezaaid
met tepels en met schelpen;
je kan ze tellen.
De zee flesgroen, de lucht zeeblauw,
de andere kleuren zijn pladijzen in het zand,
vijftig tinten blank.
zondag 21 augustus 2016
Stille kreten
Hier houdt zelfs de angst haar adem in.
De straten geplaveid met hun eigen sterftecijfers.
De stad schaamt zich een vooroorlogs gehucht.
Geen levende ziel hier tussen muren die krimpen.
Niemand lijkt thuis, ook niet op straat.
Een afwezigheid met de geldingsdrang van een bonzend hart,
de contouren van waar net nog een lijk lag.
Pendeldienst naar het kerkhof, waar kraaien
krijtlijntjes in onze ziel krassen. Adem stokt empathisch,
solidair met het magnetisch veld van afgesneden
praatjes onder onze voeten. Al die open eindes,
daar waar het leven zich er rap vanaf heeft gemaakt.
Half afgewerkte verhalen liggen hier voor het opgraven.
Propjes van levens die nooit nog gladgestreken
maar prominent een plek in de prullenmand innemen.
Ronde stenen van betekenis die langzaam eroderen.
Zolang wij ze vergeten zal dit fenomeen enkel toenemen.
Gekiste stille kreten.
De straten geplaveid met hun eigen sterftecijfers.
De stad schaamt zich een vooroorlogs gehucht.
Geen levende ziel hier tussen muren die krimpen.
Niemand lijkt thuis, ook niet op straat.
Een afwezigheid met de geldingsdrang van een bonzend hart,
de contouren van waar net nog een lijk lag.
Pendeldienst naar het kerkhof, waar kraaien
krijtlijntjes in onze ziel krassen. Adem stokt empathisch,
solidair met het magnetisch veld van afgesneden
praatjes onder onze voeten. Al die open eindes,
daar waar het leven zich er rap vanaf heeft gemaakt.
Half afgewerkte verhalen liggen hier voor het opgraven.
Propjes van levens die nooit nog gladgestreken
maar prominent een plek in de prullenmand innemen.
Ronde stenen van betekenis die langzaam eroderen.
Zolang wij ze vergeten zal dit fenomeen enkel toenemen.
Gekiste stille kreten.
vrijdag 19 augustus 2016
Festivalverslag Pukkelpop 18 augustus 2016
Warhaus is het muzikale liefdesspel tussen Maarten Devoldere van Balthazar enerzijds en Sylvie Kreusch van Soldier's Heart anderzijds. Hun concert in de Club kwam maar traag op gang, maar vanaf het hitje 'The Good Lie' kregen we waarvoor we kwamen: erudiete popsongs gelardeerd met sixties-invloeden, de dreigende bombast van Nick Cave en heel veel lust. Op de Main Stage speelde Good Charlotte hun laatste nummers. Zelfs een band die je veertien jaar geleden al bagger vond, blijft nostalgie. De van kop tot teen getatoeëerde punkrockers lieten ons meebrullen met hits als 'I Just Wanna Live' en 'Lifestyles Of the Rich & Famous', en dat was leuk, maar laat ons ook gewoon toegeven dat er bijzonder weinig in deze muziek valt te ontdekken. Platte, maar nostalgische kak die we met iets van meer gestalte moeten doorspoelen. Robbing Millions bijvoorbeeld, dat is altijd een feestje! Hun dromerige poprock is puur genieten. Hun optreden in de Wablief?! was zeer degelijk, dat wel, maar ik ben iets meer ambiance van hen gewoon. Al ligt zoiets meestal bij het publiek.
Hoogtepunten: Whispering Sons, Sleepers' Reign, The Tallest Man On Earth, Wolfmother, The Kills, The Last Shadow Puppets, Bloc Party, Mastodon.
dinsdag 16 augustus 2016
Karikatuur
Spul in de snuit,
niet jong, wel hetero.
Lood pompt door aders
als zo'n gek in de metro.
Lijf strak als stijfsel,
doe eens normaal.
Doffe ellende,
doe je verhaal.
Brandstof voor nachten,
input nasaal,
output resulteert
in een proces-verbaal.
Introvert wordt loslippig,
voedt je vertrouwen,
leert je de taal van
het spreken met vrouwen,
leert je de taal van
het spelen voor God.
Maar in hun ogen:
gevaarlijke zot.
Scheut in de neus,
snuif je onsterfelijk.
Geen goed gezelschap
en zelfs sfeerverderfelijk.
Elke vrouw wil je,
ze roepen in koor.
Willen ze niet,
zorgt de speed daar wel voor.
niet jong, wel hetero.
Lood pompt door aders
als zo'n gek in de metro.
Lijf strak als stijfsel,
doe eens normaal.
Doffe ellende,
doe je verhaal.
Brandstof voor nachten,
input nasaal,
output resulteert
in een proces-verbaal.
Introvert wordt loslippig,
voedt je vertrouwen,
leert je de taal van
het spreken met vrouwen,
leert je de taal van
het spelen voor God.
Maar in hun ogen:
gevaarlijke zot.
Scheut in de neus,
snuif je onsterfelijk.
Geen goed gezelschap
en zelfs sfeerverderfelijk.
Elke vrouw wil je,
ze roepen in koor.
Willen ze niet,
zorgt de speed daar wel voor.
maandag 15 augustus 2016
Lijnen
Laat ons dichten
over lege kamers
en dingen die kringelen,
ons een houding herinneren,
schrijven in uitgepuurde stijl
over niets in het bijzonder,
over... dingen.
Laat ons meisjes zijn
met kleine borsten
en korte rokjes,
of stoere jongens
die knielen voor dogma's.
Laat ons klanken spuwen,
eindrijm schuwen,
kleuren tussen lijnen
die Verhelst al heeft gebeiteld.
Laat ons prijzen winnen,
garant staan voor kwaliteit
voor altijd.
We zijn onze eigen poortwachters,
lopen met onze hoofden
tegen de binnenkant
van onze ivoren muur.
zondag 14 augustus 2016
Ballonnenvrees 13 augustus 2016
Voor een derde een laatste keer deze zomer kaapte Ballonnenvrees het podium van Den Tuin, de gezellige ecologische tuin in hartje Borgerhout die binnenkort helaas moet verdwijnen. Na een stevige portie echte Hongaarse goulash bestegen we de stage. Turnhouts dichteres Lynn Van Hoof opende met ontroerende gedichten over liefde, zelfliefde en de de dood, gevolgd door Rotterdams spoken word artiest Massimiliano Pintus, voor wie zijn teksten deel uitmaken van een verwerkingsproces. Hij sloeg ons met assonanties en inzichten rond de oren.
Dan was er Els Dejonghe, uiteraard niet voor het eerst op ons podium. Met haar typische stijl spreekt ze vaak het publiek, wat niet zelden tot een interessant effect leidt. Vers Geweld slamster Emke Goijens vergeleek de banksector met een circus, in een duizelingwekkende aanklacht. Nu weten we ook weer wat NINJA-leningen zijn.
Na een pauze met meer wijn en meer goulash droeg Gert Vanlerberghe zijn gedicht 'Boedapest Boedapest Boedapest' op aan de Hongaarse koks. Hierna was het aan Irene Siekman, ondertussen befaamd organisatrice, vooral van de succesformule Poëziebus. Na een weeklang naar de busdichters luisteren was het nu haar moment. Vooral haar tweede en laatste tekst 'Watermerk' kwam binnen.
Indra De Bruyn is actrice bij theatergezelschap Compagnie de Kolifokkers, waar ze onlangs een tafelmonoloog voor bracht. Voor Ballonnenvrees had ze een intense, zorgvuldig gesponnen brief voor ons in petto. Smaed, het alterego van Sam Daemen, toonde tot slot aan dat hij het ook zonder gitaar kan. Hij bracht nieuwe teksten ten berde, over hersenloze dope en platte praat, en ook een soort van ode aan Sociaal Incapabele Michiel.
Na enkele edities zonder deden we nu opnieuw een open mic, en het was er één om in te lijsten. Kris Pauwels opende met ontwapende gedichtjes, onder meer over een bijzondere ontmoeting. Rafa Grinfeld is bezieler van De Andere Pen. Hij had een tekst over de Brexit, één over ecologie en één over activaties, en nog een andere tekst stond bol van de woordspelingen over persoonlijkheden in de Tweede Wereldoorlog. Heel leuk gevonden! Gert Vanlerberghe gooide er nog een gloednieuwe tekst tussen, en Vincent Van Meerbeeck las zijn oude tekst 'Dromen' voor. Hij had al jaren niet meer met poëzie op een podium gestaan.
Vaste waarde Lies Vandenhende trakteerde ons op een tekst over oordopjes en eentje die ze op de Poëziebus schreef. Dan was er de Antwerpse podiumheld Steven Grietens met marsmannetjespoëzie, een robotgedicht en een tekst in de taal van de Vogon, de aliens uit Douglas Adams' roman. Afsluiter was een onvergetelijke samenwerking tussen Steven Grietens en Smaed. Steven beatboxte terwijl Smaed het ijzersterke 'Symbiose' door de boxen spitte. En zo sloten we een alweer erg gezellige Ballonnenvrees af, voor het laatst dus in Den Tuin. Maar op 14 september zijn we er weer, als vanouds in 't Werkhuys. Graag tot dan!
donderdag 11 augustus 2016
Redding
Ik weet dat het oneerlijk,
ik geloof je.
Er zijn regels, er zijn wetten
en die roven
heel veel tijd en energie,
ik weet niet of ik het einde zie
van deze puinhoop, deze berg stront.
Ik beloof je...
wat?...
dat er ooit een eind aan komt?
dat na regen nu de zon?
En dat terwijl het leed
genetisch gemanipuleerd?
Wordt het dan weer beter?
Je bent een verouderde pc
die haar virus zelf genereert,
een Achillespees met een ingebouwde speer,
een boemerangkomeet,
een masochist zonder weet.
Je schopt keet, je gaat te keer
en je sleept iedereen weer mee.
Je kiest je vijanden zorgvuldig,
self-fulfilling onheilsprofeet.
En het wordt je te heet
aan het eind van de meet,
maar je voeten vastgekleefd
met van die wondertape.
Het is om zeep.
Tenzij je hier in open zee
de reddingsboei een kans wil geven.
Zou jij je redding een kans willen geven?
dinsdag 9 augustus 2016
You must die
"Have you thought of Allāt and al-'Uzzā and
Manāt the third, the other; These are the exalted Gharaniq, whose
intercession is hoped for."
En we vallen.
Wrakstukken met heel veel verleden
en nog luttele seconden op de teller.
Ledematen, schoenen, stoelen, verpakkingen
als asteroïden op koers naar de aarde.
Een roze teddybeer maakt een
frisse duik in een zwembad.
Een motorkap verbrijzeld door een torso.
We tuimelen, buitelen, duiken, storten neer.
Onze maskers vallen mee (maar nog niet af).
Celestiale verschoppelingen.
Getalenteerde stumperds zonder vleugels.
Hulpeloos herboren in bevroren zand.
Een ironisch aureool.
Een stigma stinkend naar zwavel.
We kruipen, leren lopen,
zijn ons geloof voorgoed verloren.
Van God los in een ommezwaai,
I tell you, I tell you,
rise 'n' shine, tot in den draai,
I tell you, you must die.
Afgescheurd van vaderland,
van subcontinent naar eiland,
van veel god naar geen god.
Nul dat is te weinig en drie zijn er te veel.
Er is er één één één
Stad van zand, doof voor de Profeet.
Visioenen van Hastings, griffioenen en manticores.
Een klikspaan en agenten op het strand.
Het geïsoleerde huis. Ze komen je halen.
Een rat in de val, als een olifantman.
Geschopt en beschimpt, de politie uw vriend.
Gemuteerd in een geit, je eigen gevoeg als ontbijt.
Een haan die drie keer kraait.
De struisvogel rent de eenzaamheid voorbij.
Argentijnse herinneringen als aangestampte sneeuw.
Unfinished business, maar de jaren halen haar in.
En ik verdwijn geruisloos in de nacht, als een minnaar.
Jij ontsnapt met je lotgenoten,
L.O.N.D.O.N.
en samen zullen we je geliefde stad bestormen,
L.O.N.D.O.N.
maar Spoono, arme duivel, wie slaapt er met je vrouw?
I tell you, I tell you,
wie kwam en nam je leven en je huis?
I tell you, you must die.
To be born again... He is alive!
No survivors.
En toch sta je in hun woonkamer.
En toch sta je in jouw woonkamer.
Beëlzebub de hoorndrager
staat in zijn eigen woonkamer.
En ik naar mijn bergbeklimster.
Gods gezicht op het dak van de wereld.
Ik ben God niet, ik ben er vele.
Er is er één één één
En ik zijn zelfmoordsoldaat,
met knikkende knieën
in de strijd tegen Al-Lat.
Zij smijt kometen in mijn kruis,
ik bliksem vuur in haar gelaat.
Water is liefde, wijn is haat,
de tijd een godslasterlijk kwaad.
The Imam vs. The Empress:
FIGHT!
The Imam wins!
Fatality!
I tell you, you must die.
Er is er één één één
Water wins! Untime wins!
En wat voor religie hebben wij ons op de hals gehaald?
maar maakt dat van mij een aartsengel?
Wie stuurt mijn woorden?
Wie souffleert ze, wie schrijft ze op?
Wie praat van tijd en van haat,
van kanker en bedevaart?
Wie leidt de weg naar Mekka?
"Is er een God?", vraagt de clown aan zijn os.
Het dier blijft het antwoord schuldig.
Pleased to meet you,
hope you guess my name!
Een gedroomde comeback.
De nieuwe film. Over spijtige twijfels.
Er is er één één één
No survivors. I took another plane.
Een gespleten universum.
Een gespleten geheugen.
Eén helft moet eeuwen dragen,
tot aan het begin van de dagen.
Zevenslaper. Zeven dagen slapen
in een kamer met de allures van de Himalaya.
Want vergeten lukt haar niet. Everest in haar systeem.
Visioenen van ijsbergen, Everest aan de Theems.
Een ijsberg is water dat land probeert te worden.
Everest is land in een groteske poging tot verdamping.
Water. Land. Lucht. Gods gezicht. Geen tweede keer.
Ik ben God niet, ik ben er vele.
Ze vond me in de sneeuw, droeg me naar binnen.
Onze liefde zo broos. Met overal barsten
van het vallen, van het klimmen.
Ik de engel die niet viel. Ik de aartsengel Djibriel.
Tijd om wat Britten te bekeren,
een complete transformatie van
L.O.N.D.O.N., stad van zonde-rlingen,
en jij de droomduivel op zolder,
baart een hype populairder dan Pokemon.
Pleased to meet you,
hope you guess my name!
The Goat. The Bad. The Ugly.
Geitman, de nieuwe zwarte superheld.
De bange blanke man voert een nieuwe heksenjacht,
gotta catch 'em all. Zwart is zonde.
Jij bent geen engel, je behoorde tot de djinn,
keerde je tegen het bevel van de Heer.
Onze mutaties voeden de platte commerce,
verruil je aureool voor hoorns,
van een slechte ruil gesproken.
Maar er groeit iets op zolder. Wraak.
En je wordt wakker in een nachtclub
als je naakte menselijke zelf. Herboren.
And all the sinners saints.
De Openbaring in een notendop:
de engel die regels regent,
de klerk die ze vervalst
en de Profeet die het niet weet.
Stad van zand in verval,
de stadspoorten wijd open
voor de terugkeer van de Profeet.
Onderwerping. Bekeer en heers.
Zuiver de stad van alle afgodinnen.
Er is er één één één
Een nieuwe godsdienst, een stortbui aan verboden,
alle vrouwen achter slot, een zwarte markt van varkensvlees, dissidente spotprenten bij de vleet.
Wat vervelend als niet iedereen je god graag heeft.
Prostituees verkleed als de vrouwen van de Profeet:
bijzonder winstgevend.
De dichter zijn profane versie.
Een heilig huishouden weerspiegeld in een bordeel.
Spot en verzet in de kiem gesmoord door het zwaard.
Hoeren en dichters. Dichters en hoeren.
Wat is het verschil?
En het licht dooft in de ogen van de Profeet,
met een dankwoord aan Al-Lat op de lippen.
To be born again, first you have to die.
Je haalt je oude leven uit de kast,
past het als een oud knellend pak.
L.O.N.D.O.N. And so we meet again.
Een Dickensiaans drama. Winnaar en verliezer.
Geen kans op vergiffenis, je ogen spuwen vuur.
Wraak is een gerecht dat koud wordt opgediend.
De waanzin als de bliksem ingeslagen,
pillen tegen schizofrenie, pillen tegen paranoia,
een zelfdestructieve liefde verteert ons.
Red ons of wacht geduldig af.
Stemmen in mijn hoofd, stemmen aan de telefoon.
Duivels die fluisteren, boodschappen voor Cone.
Ze knagen en vreten en hakken en beuken.
Wraak koud opgediend. Geen vezel nog heel.
Niet van haar bergketen op zakformaat. Niet van ons.
Black lives matter. Massaprotest. Oorlog in de straten.
Een rechtszaak die de gemoederen verhit.
Ik heb mijn gouden trompet. Ik blaas het einde van de mens.
So we meet again. Confrontatie in een brandend huis.
Een regen van vuur. Verkoolde geliefden.
Hier komt alles samen. Hier brandt alles af.
Hier splitst de vuurzee in twee en
lopen wij samen naar buiten.
Vergiffenis.
1 2 3 4 5 6 7 zo gaat het goed, zo gaat het beter,
alweer een kilometer van spirituele waanzin.
En we gaan nog niet naar huis, want niemand is daar thuis.
Alle gelovigen te voet, enkel ketters nemen de Mercedes-Benz.
Dodentocht naar Mekka.
Wandelen op voeten die geen voeten meer zijn.
Maanlandschappen van blaren en bloeduitstortingen.
Maar wij gaan nog naar huis. Bijlange niet.
Een kudde geïntimideerd door gieren en twijfels.
Wie is de volgende die valt en niet meer opstaat?
Toch brengen vlinders gevleugelde hoop.
En ik droom onrustig voort.
Een baby door stenen vermoord.
Geloof heeft geen zwak voor diplomatie.
Geloof is alles of niets.
Geloof heeft geen bewijs nodig.
En daar is de zee, de zee, de zee.
Geloof verzet spreekwoordelijke bergen,
maar de zee wil niet echt mee.
Het water wordt hun graf. Hier is geen plaats voor mirakels.
Schrap wat niet past:
De zee wordt geopend./De zee blijft gesloten.
Einde van de bedevaart. Mekka wacht.
Een vader op sterven.
Terug naar het geboorteland dat je wilde vergeten.
Nu heb je een heden om te vergeten.
Je toekomst zit geklemd in een wonderlamp,
wrijf drie keer en ze verschijnt.
De sporen die een overleden geliefde
achterlaat doen nog het meeste pijn.
Je neemt ze waar en je begrijpt.
En ik maak me klaar voor alweer
een tragedie op de schaal van Shakespeare.
Van hier gaat het enkel naar beneden.
Gods gezicht op het dak van de wereld.
Ik ben God niet, ik ben er vele.
Gevallen engel.
No survivors.
To be born again, you must die.
Abonneren op:
Posts (Atom)