Ballonnenvrees 8 juni 2016

Deze zomer verblijft Ballonnenvrees in de Samentuin De Wasserette in Borgerhout, om daar enkele edities te organiseren in samenwerking met het Ecokot en Generation T, een organisatie van jongeren die met duurzaamheid bezig zijn. Van op een geïmproviseerd podium brachten we een groep van straffe dichters en muzikanten samen, voor de alweer 31e Ballonnenvrees.

De held van de avond is zonder twijfel het microstatief dat Kilian Price bij elkaar heeft geïmproviseerd: de buizen van een staanlamp met allerhande touwen en bandjes aan elkaar geknoopt. Hij was nog meer verstelbaar en flexibel dan een ordinair statief. Hamburgs dichteres Maike Bretschneider is al geruime tijd in Antwerpen actief en las enkele voornamelijk donkere teksten uit haar debuutbundel Blijven Ademen voor, allemaal in het Nederlands. Momenteel is ze bezig met de vertaling van die bundel naar haar moedertaal, en dus bracht ze ook een tekst in het Duits, en ook in het Engels. Sven Windhey ofwel De Geest in de Pen heeft een eigen poëziepodium in Sint-Niklaas: 't Verloren Ei. Zelf is hij ook slammer en zijn teksten zijn erg in your face. Voor een van zijn gedichten had hij een djembé bij.

18 jaar en al zulke straffe teksten schrijven, dat is Mariam Hakobyan, die momenteel actief is bij Vers Geweld. Ze hekelde het stilzwijgen over de Armeense genocide in een tekst waar je gewoon stil van wordt, en had ook enkele gedichten bij. Robin de Cnaep wist een finaleplaats bij Naft Voor Woord in de wacht te slepen, wat een springplank was voor nieuwe podiumervaringen. Hij trakteerde om op twee knappe teksten, waaronder één over een toevallige ontmoeting.

Na de eerste pauze probeerde Gert Vanlerberghe enkele nieuwe gedichten uit. Eén ervan was gebaseerd op Melancholia van Lars Von Trier, en een andere ging over een date met een saxofoniste die last had van beroepsmisvorming. Die tekst werd door Butsenzeller en Vincent Brijs op muziek gezet, en op 16 juli stelt de band Hersencellen dan ook hun plaat voor op Ballonnenvrees in de Samentuin! Stand-up comedian en dichter Gorik Verbeken is onlangs weer in het open mic circuit beland. Zijn teksten zijn erg geestig, goed geschreven en vallen zeker niet onder één noemer. Zijn klassieker 'Fucking Sofie' bracht hij met verve, en ook zijn tweede tekst, over superhelden, kon ons bekoren.

Jef Louisa Versmissen heeft een abonnement op Ballonnenvrees, en had deze keer Nicolas Van Eccelpoel, muzikant bij Jazz Machine en Finders Keepers, meegebracht. Samen brachten ze een groot stuk uit Jacks Ravage, de waanzinnige rockopera die Jef ooit schreef, vergezeld van soundscapes en losgeslagen beats, en Jefs immer hese jazzstem. Een zeer knap avant-gardisch experiment! Het vaste programma werd afgesloten door een mooi singer-songwriter concert bij schemering. Jakobistan zong over kleine mancaves die in elke winkel zouden moeten worden ondergebracht, opdat mannen ook iets hebben aan het shoppen van hun vriendin. Op een gegeven moment mocht het publiek muzikaal bijdragen door hun ringtones de vrije loop te laten gaan. Zijn grootste hit droeg Kobe op aan Gert en Ballonnenvrees, en als afsluiter was er 'Liedje voor de pauze', over vrouwen die in geval van een lange rij bij de damestoiletten gewoon eventjes bij de mannen gaan plassen. Een grote meneer, die Jakobistan!

Ook de open mic was niet mis. Nils Geylen schreef zich een lichaam, Willem Magits maakte levensfouten, en Sven de Swerts vertelde een sappig verhaal over broccoli en roodharigen. Een mooie avond, en hopelijk zien we jullie allemaal op 24 juni (Papa Jos) en op 16 juli (Samentuin) voor de komende twee edities. Ciao!