Onbewogen als een reiger aan het water,
En de wind brengt meer dan zeelucht mee.
Je grijpt het genie dat in grote scholen
De wolken bevolkt en je lest je dorst.
Laat koffie straks het echte werk verrichten,
Zonder verbeelding lopen machines spaak - ook jij.
De Loire landt lenig in leegtes, lacunes,
Een lint van inspiratie, steeds paraat.
De torens van Tours lonken: daar ligt het leven,
Een lach en een traan, een bordeel en absint.
Hun geesten zweven tot ver over het water,
Een kringloop verankerd in inkt.
De pijn en de vreugde gemolken uit harten,
Gedistilleerd uit verknipte zielen,
Gewrongen, gewonnen uit bevende lijven,
Nog nat van de tranen, het bloed en het zweet.
Dat is het leven, maar hier in Saint-Cyr
Heb je één grote stap weg van alles gezet.
Laat je waterloop woekeren, wild en ontembaar,
Dijk het niet, dam het niet, brug het niet,
Maar giet het in beeldspraak, in woorden, verhalen,
In klanken en kleuren, gevoelens en geuren.
Laat het stromen uit geulen, niet lekken of sproeien,
Maar een stortbad, een vloedgolf, een storm!
We leven ons leven, jij vaart onverschrokken
Als schipper op de deining van ons bestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten