Ik kwam m'n VIP-bandje halen aan het Grote Podium op de Leopold de Waelplaats op het moment dat De Laatste ZuiderZinnenband samen met gastmuzikant Guy Swinnen de laatste noten van "Nothing On My Radio" speelden. Met Willy Willy erbij klinkt dat natuurlijk indrukwekkender, maar toch was het leuk om nog eens wat Scabs-nummers live te kunnen zien. "Hard Times" werd een waar meezingmoment.
Met mijn zus en mijn neef trok ik naar Caffè Internazionale, een hippe pastabar, waar ik later op de dag mijn ding zou doen. Eerst Jeroen Olyslaegers. Die las het eerste hoofdstuk - hoofdstuk nul - uit zijn nieuwste roman, vers van de pers, Winst, een vervolg op zijn opmerkelijke Wij en deel twee van een drieluik. Het verhaal volgt de zoon van Georges, de protagonist van Wij, en speelt zich af in het heden, ofwel de wel zeer nabije toekomst, want de euro is al gecrasht en vervangen door de euromark. Hoofdstuk nul gaat al meteen over iemand - Georges' zoon? - die als een heilige Sint-Joris tot op de tanden gewapend zijn eigen draak bestrijdt, een braamstruik die de hele tuin dreigt te overwoekeren. Ik ben benieuwd hoe de roman verder gaat.
Tom Naegels las een kortverhaal voor (hoewel dat 'voorlezen' niet het juiste woord is, aangezien hij het wel van buiten leek te kennen) over Dirk, een zeer godsdienstig kereltje dat met een tweedehands gekochte fiets gewoon een toer door Antwerpen wil maken maar plots de vorige eigenaar tegen het lijf loopt. Erg grappig verhaal en heel leuk gebracht door deze 'ombudsman' van De Standaard en tevens ook schrijver van Los. Vervolgens bracht Geert Briers enkele gedichten voor, in het midden van het café van op een bierbak. Over sprookjes en tepels, sokken en Duitse new wave, de Champs-Elysées en ijsbeer op een stokje. Zijn 'hit' liet hij door iedereen in het café mee scanderen.
En na al die bekende schrijvers en dichters kwam ik dus. Gert Vanlerberghe opende met zijn gedicht "Schemerklok" en las daarna een stuk uit het begin van "Als een Ballon", die dit najaar zou verschijnen. Hoofdstukken heeft de roman niet, omdat het één lange flow is, slecht hier en daar gescheiden door drie sterretjes. Felix bereidt de nieuwjaarsdrink die hij voor zijn straat organiseert voor, maar moet voortdurend aan zijn verleden denken. Zijn wilde jaren in New York liggen al lang achter hem maar toch laten ze hem maar niet los. Dit wordt onherroepelijk versterkt wanneer hij zijn oude vlam Laura op de Vogelenmarkt tegen het lijf loopt, en dan vervolgens nog eens Niels, zijn vriend en later zelfs rivaal. Beide ochtendlijke ontmoetingen zetten de hele plot in beweging... met onvoorzienbare en erg pijnlijke gevolgen...
Na mij kwam Maarten Inghels, die een stoel in het midden van de bar plaatst en van daarop zijn publiek toesprak. Eerder deze week verbrandde Harold Polis symbolische een papiertje met een wel erg negatieve recensie over Inghels' roman De Handel In Emotionele Goederen, al bleek later dat het gewoon een blanco papiertje was. Deze ludieke actie werd door enkele politici vergeleken met boekenverbrandingen. Kan het nog gekker? Maarten Inghels beloofde in elk geval dat hij het boek niet zou verbranden. Daarna las hij er twee fragmenten uit, waarvan de stijl allerminst puberaal klonk, zoals de recensent beweerde. Het tweede fragment eindigde met een schijnbaar eindeloze opsomming van emotionele(?) goederen. Zijn debuut lijkt me erg interessant. Ikzelf werd trouwens als de jongste 'artiest' in Caffè Internazionale aangekondigd, maar Maarten Inghels is toch nog twee jaar jonger dan mij. Ongelofelijk wat hij nu al bereikt heeft - laat de recensenten er het hunne maar van denken...
Enkele uren 'op café zitten' terwijl het zo'n mooi weer is buiten, zijn genoeg. We repten ons nog even naar de Galerie Ludwig Trossaert, waar we iets te vroeg aankwamen en nog konden genieten van de prachtige kunstwerken die er hangen... en van Geert Briers' poëzie, en wel exact dezelfde gedichten in dezelfde volgorde. Zoveel straffe namen op ZuiderZinnen die ik vandaag, wegens een overvloed aan keuzemogelijkheden, niet kan zien, maar dan toch nog een artiest twee keer aanhoren. Ik hou wel van zijn poëzie, en hij kan het ook heel goed brengen. In tegenstelling tot in Caffè Internazionale hadden de artiesten hier wel een microfoon tot beschikking, wat nodig was, want telkens er iemand binnenkwam, hoorde we de muziek van op het Groot Podium.
We kwamen eigenlijk voor Bart Van Loo, die eerder op de dag al een optreden had gegeven in Café Local, maar het nu ook in de kunstgallerij deed. Aangezien hij slechts een kwartier had, bracht hij de intro van het derde deel van zijn Frankrijktrilogie, O Vermiljoenen Spleet!, waarin hij over zijn avonturen in het erg nabij gelegen Hotel du Commerce uit de doeken doet. Hierbij konden we proeven van enkele citaten uit de bijna pornografische romans van onder meer De Sade, Apollinaire en Racine. Hoewel het eerste deel, Parijs Retour, ondertussen zowat mijn reisbijbel is geworden, heb ik de twee andere delen nog steeds niet gelezen. Foei! Of interesseren gastronomie en erotiek me niet? Bart begint volgende week trouwens aan een tournee doorheen heel Vlaanderen, met zijn voorstelling over de Franse chanson. Een aanrader!
Bart en ik praatten wat bij, bezochten even de backstage in het museum en zetten ons in een luie stoel voor het Groot Podium, aan de andere kant van de horizontale fontein. Nog even bezocht ik Chat Le Roi, waar de poëzievoorstellingen van onder meer Von Solo en Martin De Jong net waren afgelopen. Dan maar terug naar de Leopold de Waelplaats, waar Allie Sees, het bandje van Lut Van Nooten met onder andere Geert Vanbever aan de gitaar, begon op te treden. Ik kende haar gevoelige en erg persoonlijke liedjes al van Stand-Up Tragedy, maar het was de moeite om er eens een volledig concert van te zien. Ook Ernst Löw liet ons genieten van enkele Nederlandstalige liedjes. Deze Nederlandse Antwerpenaar - of Antwerpse Nederlander - vond het ontzettend jammer dat ZuiderZinnen mogelijk aan hun laatste editie waren en zei dat zo'n geweldig initiatief echt niet mocht stoppen. Het publiek beaamde dit met een luid applaus.
Nabil Khazzaka en band - hoewel die enkel uit Raphaël bestaat - had de twijfelachtige eer om het festival - dat eigenlijk al aan het opruimen was - af te sluiten. Zijn muziek kan worden omschreven als electropop, al hanteerde Raphaël vaak wel erg speciale instrumenten, waaronder een Egyptische harp. Nabil was een echte springbal on stage en bracht de ene meezinger na de andere. Enkele nummers, zoals het ontroerende "The Moorlough Shore", hadden zeer duidelijke invloeden van Ierse folk, dit met een vette drum'n'bass-sausje erover. Nabil en Khazzaka waren gekleed in Nederlandse voetbaltruitjes - laten we niet vergeten dat het thema België-Nederland is - en trokken tijdens hun cover "België" - dan toch nog een meezingmoment op dit late uur - een Belgische vlag omhoog. De afsluiter was zijn nieuwste single "Keep Your Body In Motion", iets platter dan de andere nummers maar een echte radiohit als je het mij vraagt. Erg energiek optreden, frisse drum'n'bass, knappe stem. Een geslaagde afsluiter voor ZuiderZinnen 2012 - laten we hopen dat het niet de laatste keer was!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten