Voor een laatste keer dit jaar was er Ballonnenvrees in Café Boekowski, met alweer een mooie line-up en een hele resem open mic'ers. Eerder deze week was er De Sprekende Ezels, waar Gert Vanlerberghe het gedicht 'Balken is zilver' schreef, over het verloop van de avond. Tijd om dit NovemberVers eens op hetzelfde podium te brengen. De van oorsprong Bossche dichter Friso Woudstra werkte met 'Tegenstellingen' en las de gedichten 'Slechter' en 'Beter', en 'Jonger' en 'Ouder' voor. Ook spitsvondig is zijn cyclus 'Poëzie voor de middenstand', van witte bestelbussen tot facturen. Omdat hij hoofdpijn had, vroeg hij het publiek om alsjeblieft niet te luid te applaudisseren. Van Marleen Cross kregen we zowel urgente als ludieke gedichten. Gaza en Afghanistan kwamen aan bod, vanuit het standpunt van een kind dat aan moeder vraagt waarom ze stil moeten zijn, en ook de hypocrisie van het Westen over de genocide op Gaza mocht niet ontbreken. Verder hekelde ze het zogenaamd agressieve puntje op het eind van een zin en het belachelijke concept van het verbieden van boeken. Ook haar laatste tekst, over transactivisme, kwam binnen.
We gingen verder met twee open mic'ers. Marzena Lesińska deelde met ons de ontreddering van de verkiezingsuitslag in de V.S. Amerika heeft gekozen en dat hebben we geweten. Ze nam ons mee naar een herfstig Central Park en een zonnig en zwoel Tarifa. Met Maike Bretschneider gingen we naar Oostende, getuige het gedicht over de Mercator. Ze las het NovemberVers 'Herfstlicht' en ook 'Nagenieten', over haar favoriete Nederlandse woord. Tot slot was er een gedicht over niets. Tove Verstrepen stak van wal met een woeste tekst met klinkende metaforen, met flarden en scherven va herkenbare beelden, filosofische oneliners en waarheden. En zo bestormde hij zelfs ons onderbewustzijn. Schoppen en strelen, dat deed hij. Tove bedreef wiskunde met de doden, braakte zijn ziel uit op het podium, en in zijn slottekst '1030' injecteerde hij zijn wervelende woorden met wat wetenschap.
Opnieuw namen we er twee open mic'ers tussen. Dette van Zeeland las haar 'Portret van een virus' en van Ken Post kregen we een speelse dialoog in de stijl van The Three Stooges, al verbaasde hij zich erover dat we de verwijzingen niet kenden. In zijn gebruikelijke, haast muzikale spoken word bracht hij een politieke tekst over dieven, en sloot af met een gedicht dat hij voorlas met de stem van William S. Burroughs. Ook deze zat boordevol verwijzingen. Zo wijdde hij uit over de overeenkomsten tussen Superman en Elon Musk. Lennart Vanstaen las het knappe 'Titaantjeswerk' voor. We onthouden: "wij verheffen achterkamertjespolitiek tot kunst'. In het ontroerende 'Ik wil een kind zijn' zaten subtiele verwijzingen naar Gaza en Oekraïne, en het speelse 'Wegwijzer' is nu al een klassieker. Tot slot las Lennart nog twee liefdesgedichten voor.
Voor de tweede keer op Ballonnenvrees dit jaar, eerder zag je ze al in het Cultuurcafé van Hoboken, verscheen het duo Persephoné op het podium. In deze samenwerking tussen Stefanie De Wolf en Marc Gaij namen Persephoné, dier van de nacht, orakel in bijberoep en de eerste bipolaire godin, en de dramatische Hades ons mee naar de onderwereld, tot de hitte ondraaglijk werd en de zwavel in onze neusgaten kroop. We kregen vertederende slechtheid (endearing evil) in een totaalpakket van woord, theater en muziek. Het leek wel 'Het Vagevuur, The Musical'. Bij zijn intrede bracht de gemaskerde Hades bracht al een hond in het café aan het blaffen. Deze Kerberos moest door zijn baasje worden verwijderd. Honden en gemaskerde mensen... Maar het leek bijna part of the show. Eens op het podium vroeg Hades wie van ons het lekkerste bloed had en een vrijwilligster bood zich meteen aan. Piano en een dreigende doodshoofdenviool legden ons het vuur aan de schenen. En nu weten we ook weer dat Kerberos dol is op honingtaart. Grandioos. Hilarisch. Entertainment ten top. Luchtig maar gelaagd, dat ook.
Gert Vanlerberghe en Stefanie De Wolf kwamen na de pauze terug voor een muzikale versie van zijn tekst 'Niemand knelt me beter dan jij', met Stefanie De Wolf op piano. Hierop volgde Tim Albus, die zijn creatieve dood stierf op het podium van Café Boekowski. Want vanaf heden zal hij optreden als Timsanity. Hij hanteerde een al te gretige kappersschaar en beschreef een frituuroverval: Je frikandel of je leven! Tim sloot af met een speelse tekst over een parapluutje met wel heel onverwachte eigenschappen. Karl van Gent had enkele beklijvende korte gedichten voor ons bij. Van de Friese Mees kregen we een Belgische primeur. Zijn spoken word was scherpzinnig, geestig en vooral indrukwekkend. Gust Peeters had het vertederende 'Moeder' voor ons bij. Stefanie De Wolf is ook The Art Of Insanity en met Marc op de piano bracht ze een verzengende cover van Jacques Brel. En daarmee was de kous af.
De komende drie edities zijn in Mechelen, te beginnen met nu donderdag 21 november in Het Maanlicht. We verwelkomen jullie daar maar ook op 25 januari in Café Boekowski. Welkom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten