Casa Akrasia

Noem hem een krak in het blijven,

hij gaat schuilen in nevels,

zijn koffers gepakt voor een reis

in zijn gruyèrebrein.

 

En kift van de rift krijgt hem niet klein.

 

Een biotoop van spelonken, zijn privé-stalactietenbar,

is snel bedacht. Misantroop spoelt hij mensenvisjes door

op zeldzame excursies weg van zijn matras.

 

Het is zijn bank en banket,

zijn broodplank en belspel,

zijn minnewaterbed.

 

Vastberaden vervellen in Casa Akrasia.

 

Hier staat of valt - maar vooral valt - zijn keizerrijk,

zijn apenrots met slecht bereik.

 

Het avondrot hangt in lellen van het raamkozijn.

Een stofwolkendek berooft hem van zijn maneschijn.

 

Sesam verdwijn!

 

Hij beraamt de rooksignalen in diverse talen

als een droef complot.

 

Et tu Merlijn!

 

Een vogel voor de kat wil hij zijn.

 

Hij rolt zich op in zijn verleden en verzint

een trol die opgaat in de legers van de wind.

 

Rolt nog een tolkien om te tollen door de tijd.

Spreekt geen Arabisch en is al zijn dirhams kwijt.

Zwee(r )t (bij oases) in de zandbak van zijn kussensloop.

Beef t bi j de aa nz e t va n e en han ds ta n d  do o r  d i e    su f  f  e     d o  p    e       .

 

(Zijn waakvlammen doven.

Hij blijft in die spoken geloven,

begrijpt zijn iconisch vermogen

om tot nepconclusies te komen.)

 

Het toverkruid zal spreken:

ook vandaag hoef je geen poot uit te steken.

 

Geen check-out in Casa Akrasia.

Roomservice zolang de verbeelding werkt.