Niet dat Ballonnenvrees in de zomer echt stil gaat zitten maar in 2022 kregen we eindelijk nog eens een waardevolle seizoensafsluiter in Café Boekowski. Eerst nam Eva Cabuy ons mee naar de plakkerige dansvloer. We kregen er een kortverhaal 'Industrial Feel' bij, over een baliemedewerkster bij de stadsbibliotheek en ene Andreas, op zoek naar een boek van Bukowski; van een cute meet gesproken. Verder nog de tekst 'Copernicaanse Revolutie' en ook nog haar straffe ruimtegedicht, waarin ze met taal speelt als een kind met een speelgoedraket. Van Lou Mechraoui kregen we poëzie in het West-Vlaams, en evenzeer goudeerlijke gedichten zoals 'Spectrum', over autisme. Uit zijn bundel Het Dichterdier plukte hij een gedicht over kwetsende reacties op zijn trans zijn. Met het korte 'Zout' vierde hij de vrouw.
Met Wim Vandeleene, bekend van het platform Roer, kregen we nog een West-Vlaming over de Antwerpse vloer. Hij opende met een metagedicht over poëzie voordragen op het podium. Soms moet je de thematiek niet te ver gaan zoeken. Volgden nog een bijgelovig gedicht, een verkeersgedicht, en twee klimaatgedichten, waaronder een verbale ark boordevol dieren. Met 'Werf Van Morgen' en 'Brandweerman' sloot hij zijn stoet van fijnzinnig geschreven poëzie af. Always a pleasure. Ook akim a.j. willems was van de partij. We kregen zijn inleidend en afsluitend gedicht uit zijn volgende bundel Schrammenschrift, en enkele liefdevolle in memoriams. Boudewijn Büch en Frank Vandenbroucke passeerden de revue. Zo is 'Een Renner Is een Dichter, Frank' een prachtig eerbetoon aan deze tragische wielrenner. Opnieuw een zegetocht voor de zoveelste passage op Ballonnenvrees van deze Kempenaar. Alweer hing er een heel cafépubliek aan zijn lippen. Die stilte werd ruimschoots goedgemaakt tijdens een haveloze en laveloze pauze, waarna de al lichtjes aangeschoten Kibi Puati Nelen aantrad, de stadsdichter met de langste bindteksten. Hij zette een oude hiphoptekst om in spoken word, bezong de natuur in een gedicht over zijn Kempische roots, en haakte in op de tand van Patrice Lumumba die vorige week weer aan Kongo werd overhandigd. In 'Quarantijden' vatte hij de tijdsgeest van 2020 samen en tot slot was er zijn gedicht over Crystal Palace, het meest notoire bordeel in het Antwerpen van een eeuw geleden. Jessica Bouhez verblufte ons met een woordenwaterval die niet voor haar voorganger moest onderdoen, met expressieve teksten die amuseren dan weer schokken, echter nooit zalven zonder te schoppen. Zo was er het gedicht over de ex met kinderwens. Muziek! Van Jakobistan kregen we een mooie en vrij afwisselende set. Uit zijn meest recente ep Twee Volle Manen Later was er het opgewekte 'Later'. Met het ontroerende 'Onder het Lawaai' raakte hij een gevoelige snaar bij het publiek, en zo ging ook de recente single 'Beter Niet Gezegd' en het bluesy en prettig gestoorde 'Bronstige Beren Dansen Niet Voor Niets' erin als zoete koek. Voor 'Losse Woorden' en 'Fietspad' kwam de organisator mee op het podium. Het zijn de twee teksten uit het ondertussen ruime repertoire waarin de singer-songwriter beroep deed op de poëzie. Dit was een van de weinige keren dat Kobe Ardui en Gert Vanlerberghe het podium delen, want Jakobistan gaat er dit najaar helaas mee stoppen. Tracht hem dit jaar dus zeker nog live te pakken te krijgen.
De open mic werd geopend met een nachtliedje van Traag Verstand. Nachtpoëzie was er ook, van de hand van Jeroen Van Heirzele, in 't Engels. Annika Cannaerts, van Antwerpen Leest, schrijft gedichten om in te gaan wonen. We onthouden: "Ik adem dondervliegjes." Met met de woorden van Anne-Marie Van Wijnsberghe wandelden we door de straten van het vroege Antwerpen. Een persoonlijke favoriet is Antony Samson: 'Koffiebar en enkele huiselijke gedichten die getuigen van de gelaagdheid van een relatie, plus het losbandige gedicht 'Hotelkamer'. Mia Terra las over depressie, een intens Engelstalig gedicht, maar we kregen ook een vrolijker gedicht over aantrekking. Daarna 'Forms Of Decay' van Ann Dupont, plus een gedicht over een mooie avond in Bordeaux, overgoten met wijn. Gust Peeters had enkele naar het Nederlands vertaalde Oekraïense gedichten bij, telkens een heftig oorlogsrelaas. Tot slot Lander Cornelis, over de lieve maan en een zwangerschap op de koop toe.
U was weer een gretig, lief en voltallig publiek. U kreeg waar voor uw nul euro, want de lat lag over het algemeen weer erg hoog. En zo mag Ballonnenvrees weer voorzichtig over de invulling van het najaar beginnen nadenken. Maar eerst nog een editie op de Gentse Feesten. Op 23 juli staan we namelijk in het theater Op de Wolken. En zo reist Ballonnenvrees verder dan ze ooit heeft gereisd. Wie weet tot dan!
Foto's: Jan Cuypers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten