Ballonnenvrees 29 mei 2022

We hebben er twee jaar op moeten wachten, maar eindelijk was er dan de editie van Ballonnenvrees op 't Waait in 't Park, op een zondagnamiddag in het George Van Raemdonckpark in Boechout. In het scoutslokaal hadden enkele dichters, woordliefhebbers en andere nieuwsgierigen postgevat, klaar voor anderhalf uur proza en poëzie.

Gert Vanlerberghe stak zelf van wal met oud en nieuw werk, met enkele uitstapjes naar de Engelse en Franse taal, voornamelijke korte teksten, om dan te eindigen met 'Agorafobie'. Ook Tine Putzeys, halfbloed alien van vaders kant, bracht vooral korte gedichten, mooi verzameld onder de noemer picknickgedichten, aangezien we ons toch in een park bevonden. Ze bracht een Engelstalige tekst op de rand van de afgrond en uitte haar appreciate voor medeklinkers. Er was ook een eerbetoon aan herfstweer - niet compleet ondenkbaar op deze regenachtige meidag - maar ook aan de trage opmars van de slak, en ook een uitgemergelde lapjeskat stal de show.

Eli Elise Hoopman sleutelt al een paar jaar aan haar roman over een jonge vrouw die haar beste vriendin vermoordt; die de toxische stoffen uit haar lichaam danst, waarvan het zweet een beschermlaag vormt tegen uitlaatgassen; die, biddend tot Maria zou willen verdwijnen in het niets. In het fragment wordt het paleis van Sisi een schuiloord voor de regen. Een prachtig gecomponeerd stuk proza dat smaakt naar meer! Van reiziger-filosoof Yanni Ratajczyk kregen we gedichten over Shahrazad, over de man die stiekem een pauw werd, en als afsluiter een cyclus van acht gedichten die, als foto's, een gefragmenteerd beeld scheppen van Salt Lake City, de geïsoleerde stad.

Dichteres Amina Belôrf debuteerde twee jaar geleden met haar bundel Zonder het Licht Te Breken, waaruit ze enkele bloedmooie gedichten voorlas. 'Ontvouwen' gaat over haar overleden vader. Krop in de keel. Haar klassieker 'Madeliefje' is een open brief aan Antwerpen, de stad waar ze woont en met wie ze een haat-liefdeverhouding koestert/verdraagt. Ze sloot af met een gedicht over de heelkracht van bloemen, en daarmee was ook deze mooie namiddag afgelopen. De dichters stortten zich in de overvloedige wereldkeuken van de backstage, of lustten wel een wijntje aan het hoofdpodium, waar de jonge band Club Recup de pannen van het dak rockte op instrumenten die ze uit afval hebben samengesteld. Hoe poëtisch!

Ondertussen had Emilie Pariel haar poëzieraam op 'het festivalwei' geïnstalleerd. Voor haar project Carlotta ging ze in gesprek met de bezoekers van 't Waait in 't Park om zo tot poëtische inzichten - en uiteindelijk ook een gedicht - te komen. Inspirerende randanimatie, dit project, en klaar voor grotere evenementen!

 

Bedankt Boechout. U bezorgde ons een geslaagde namiddag! De laatste editie van het voorjaar vindt plaats op 24 juni, in thuishaven Café Boekowski, met Jakobistan en een indrukwekkende line-up vol poëzie.