het gebeurde op de dag van de dichtslaande deuren
toen bommen en torpedo's een bres sloegen
in mijn kloeke aanvalsschip
dat als de bliksem water maakte
en wegzonk in een zwarte zee
had ik dat ene woord maar niet geschreven
en leren zwijgen op papier
zoals een massagraf in een woonwijk
of een kudde omstaanders in het metrostation
om 9u20 's morgens
een aanranding? wisten wij veel
wij werden op kantoor verwacht
en waren al aan de late kant
zo'n situatie correct inschatten kan lastig zijn
zo hardnekkig de mond niet openen
of weigeren de pen te hanteren
als een staatshoofd van een rijk land
zwijgt over bommen op Jemen
of bevriende landen die ideeën
bij de nazi's zijn gaan lenen
voor een modelsamenleving
die het ruimen faciliteert
en met de zegen van de wereld
zo had mijn stilte moeten weerklinken
had haast een oorlog kunnen winnen
door ongezien te blijven varen
en niet voor het oog van de wereld
kopje onder te gaan
maar wanneer alle deuren sluiten
gaapt er ergens nog een raam
en dat geeft uit op wie mij
theatraal de das heeft omgedaan
Foto: Eloy Vlaeminck
@ Baime Studio
Geen opmerkingen:
Een reactie posten