Ballonnenvrees: Who's Afraid Of Jan Van Eyck 26 september 2020

In onzekere tijden is het een verademing om af en toe een editie van Ballonnenvrees te kunnen organiseren. Deze keer deden we dat nog eens in het kunstcafé Who's Afraid Of Red, Yellow & Blue op de Antwerpse Koolkaai. We maakten er een namiddag vol poëzie van, met af en toe een knipoog naar de 15e-eeuwse meesterschilder Jan Van Eyck. Zo nam Baalmond diens leuze 'Als ich can' onder handen. Ook Ahab en Orpheus passeerden de intertekstuele revue. De jonge dichter stelde zijn setlist op aan de hand van wat hij en Van Eyck gemeen hebben: arrogantie, een oudere broer, religieuze thema's. Sterke zin: "dooie mannen keren niet meer terug". Tijdens de open mic kwam hij nog eens terug met zijn Russische sprookje 'De Kikker en de Schorpioen'.

 

Rhea Van der Vloet is al ettelijke decennia met poëzie bezig. In haar eerste gedicht verzuchtte ze over hoe we elkaar zonodig steeds opnieuw moeten kloten. Tijdens haar pleidooi om egoïsme om te zetten in altruïsme jongleerde ze vakkundig met metaforen als 'buikspreker' en 'kaleidoscoop'. Volgden nog het spannende kortverhaal 'Neuken' en een handvol grappige klankgedichten in de stijl van Paul van Ostaijen. Daar willen we toch meer van horen. Op de valreep kon de jonge dichter-regisseur-activist Alec Lamberts nog invallen voor enkele afzeggers. Zijn setje in-your-face slam poetry was kort en bondig. Zo riep hij op tot een nieuwe lichting, weg met het oude, en onthouden we de zin: "de dichter is verlamd".

 

Na de pauze had ook Gert Vanlerberghe zelf een Van Eyck-gedicht, over het hyperrealisme in het schilderij Madonna met Kanunnik Joris van der Paele. Ook bracht hij voor het eerst zijn speelse lockdowntekst 'volkswond'. Van Sarah Saiku kregen we een originele performance met een last-minute geschreven Engelse tekst rond het mantra 'Als ich can', verpakt in de vorm van een lezing. Yanni Ratajczyk blijkt dan weer goed in verdwalen. Zijn (ijzersterke!) Van Eyck-gedicht schreef hij bij De Annunciatie, over de engel Gabriël en hoe engelen langzaam vallen. De Klimaatdichter eindigde met 'Synopsis', een gedicht in drie delen - als verpletterende finale kon die tellen.

 

Op de open mic zagen we Baalmond en Rhea even terug, maar ook Ekster Alven: "iedereen gaat door het gaatje van de tijd". Reinier deed een shout-out naar de Fietsenfikser in 'Bedankt/Sorry'. We kregen er een hele performance bij, inclusief confetti! Tot slot was er Berebot, met drie mooie dan weer hilarische liedjes op de gitaar. Zijn cover Dan Auerbachs 'King Of a One Horse Town', omgedoopt tot 'Koning Van een Klotestad', is niet te versmaden.

 

En zo eindigde deze wellicht laatste Ballonnenvrees van het vreemde jaar 2020. Op 10 oktober doen we nog een kleine editie Hedonismuz, met de helft van de oorspronkelijke affiche, in 252 cc. Een select publiek kan onder meer de indieband OPROER en de theater van Studio Bernadette live aan het werk zien. De kans is echter groot dat alles wordt gelivestreamd, voor wie er niet kan bij zijn. En verder zien we graag iedereen terug in 2021!