Ballonnenvrees 13 september 2019

Een zekerheid: na de zomer woedt de ballonnenvrees. Voor onze 70e editie kwamen we samen in Café Boekowski op het Zuid. De kwaliteit en gezelligheid scheerden hoge toppen. Zo stond Margot Proesmans voor de allereerste keer op een podium. Haar ultrakorte fijnzinnige gedichten gingen over sokken, glasblazen, muggenbulten... Ze had versgebakken poëziekoekjes bij. In plaats van een ouwbakken Chinese levenswijsheid troffen we binnenin versregels aan, waarmee we samen poëzie konden maken, tussen pot en pint, zoals het hoort. Dat is nog eens origineel!

Frederik De Cock opende met een stadsgedicht, waarin de stad als een barok openluchttheater voor de dag kwam. Met eigenwijze woorden brak hij de stad open en serveerde een vocabularium voor fijnproevers, liet gans een cinema aan maffe taferelen voor ons geestesoog passeren. En dat allemaal uit het hoofd! In zijn tweede tekst 'Mijn Dochter Wil Naar Pukkelpop' counterde hij haar eloquente vraag aan papa met het Notre-Dame inferno. Geniaal.

Orgeldraaister Vera Steenput draaide lustig woorden tot samenstellingen in een heerlijk  letterspel. Haar sonnet 'Woorden' ging over ruzie maken. 'Waterman' was opgedragen aan Maarten Inghels' tocht op de IJzer. En ook Lucebert en 't Hooft passeerden de revue. En wij? Wij hingen aan haar lippen. De meedogenloze verhaalwereld van Abdul Broekema is niet voor gevoelige zielen. In een poëtisch surrealisme dat tegen de waanzin aanschurkt gooide deze jonge Nederlandse dichter - maar onlangs naar Antwerpen verhuisd - de meest uiteenlopende ingrediënten in zijn poëziesoepje: faraohs, paradijsvogels, jazz, baobabs... Een meestersampler, maar dan met woorden.

Na de pauze trakteerde Kenneth Swaenen op speelse teksten over thermodynamica, Popeye, fotofobie, Atlas, en het einde van de wereld. Zijn hartverwarmende afsluiter 'Kameleon' ging over zijn petekindje. Wanneer we Vanessa Daniëls over de vloer krijgen, moet er een sanseveria op het podium staan. Willen we dat afspreken? We kregen haar klassieker 'Touch & Go': de tristesse van partnerping-pong en het single leven. Ook putte ze rijkelijk uit haar veelbelovende voorstelling Kaffee. Treinen en bars werden als rode draad opgevoerd. Zou ze dichter zijn?

Als afsluiter kregen we Prisca Agnes op visite. In haar bloedmooie set gingen spoken word en elektronica samen in zee. Sociaal geëngageerde teksten, frisse beats, en wat een stem. Een ontspannende trip met weerhaakjes die rafelden aan ons geweten. Verhalen om heel gelukkig van te worden. En de finale, die was intens, zelfs de muren kregen er kippenvel van. Een grote songwriter die we in het oog moeten houden.

Deze keer enkel mannen op onze open mic. Gert Vanlerberghe opende met 'Slaap Nu, Baal Later' en bracht vervolgens een pleidooi om minder vlees te eten, en las uit het nieuwe werk van Jonathan Safran Foer, over het klimaat. Harry Van Bokhoven schrijft gedichten geïnspireerd op de schilderijen van zijn broer. Op het einde kwam er een pittige twist. Lieven Indigne had zijn gitaar bij. We kregen twee geestige sfeervolle nummers: 'Eendagsvlieg' en 'Eenzame Wolf'. Op het einde liet hij ons allemaal huilen als wolven. Gert-Jan Luyckx bracht zijn beproefde recept: gedicht en kortverhaal. Van Mozes was er het absurde verhaal over nougatbollen in het zuiden van Frankrijk. Jirosj is de uitvinder van de saunadans. In badjas en met opblaaseend en snorkel zong hij zijn elektronschlager 'Sauna Van Center Parcs'. Hilarisch. Nu al hét carnavalsnummer van 2020? Tot slot vaste waarde Yanni Ratajczyk, nog steeds wachtend op een nieuwe Tsjernobyl. Straffe afsluiter van een zeer mooie editie.

In het najaar van 2019 staan we elke maand op een andere locatie. Op 23 oktober proeven we het nieuwe podium in De Blauwe Toren. Oldskool locatie 't Werkhuys is voor 27 november. We bollen uit op 11 december in De Kleine Hedonist. Wie mag je zoal verwachten? Wel, wat dacht je van onder meer Jill Marchant, Sanne Huysmans, Bekvegter, Priyam Redican Chakne en Meander. Tot dan!

Foto's: Jan Cuypers en Moomer Foto