Vijf jaar Ballonnenvrees. 56 edities. Dat is er niet naast. Daar moesten we toch op z'n minst een bonte avond van maken. Met twee topbands, heel wat poëtisch talent en een volle Kleine Hedonist werd het een wel héél bonte avond.
Te midden van al dat woord- en muzieklawaai tekende Sara Van Dyck, alias Aras, dat het een lieve lust was. Haar live ontworpen tekeningen, in haar karakteristieke stijl, waren de artistieke samenvatting van een zeer geslaagde avond. Nu nog de woordelijke samenvatting. Het begint altijd bij het begin en het begin was Baalmond, die de spreekwoordelijke lade vol messen weer deed klepperen, na een vreemd verhaal over zwaanmensen die een terrasje doen en een neushoorn die opdient. Op z'n minst origineel te noemen. Wilma Dragonetti serveerde teksten in verschillende talen en smaken: Nederlands, Italiaans, Engels, een snuifje Luxemburgs. Het grootste deel van haar speelse merk van spoken word gaat over de talen zelf, maar we kregen ook wat over blackness, misschien de enige politieke noot op de hele avond, op Gert Vanlerberghe na, die na een sneer aan het adres van Trump haast een halve minuut lang niet op het laatste deel van zijn 'Hades' kon komen, een gedicht dat de beukende gitaren van Lagüna er nochtans hadden ingeramd.
Tijd voor een dialogue intérieur tussen een Hongaarse dichteres die in Antwerpen vertoeft en in het Engels schrijft en een dichter-regisseur uit Roffa, want waarom niet? Adriana Kobor en Von Solo bombardeerden ons een halfuur lang met een indrukwekkend uitgebreide munitievoorraad aan verwijzingen, in een avant-gardistische dialoog die uitpuilt van de spielerei, de woordspelletjes, de referenties. Van Luther tot Wham! Van Orpheus tot Lana Del Rey. Van het geluid van stervende zeesterren tot een coke snuivende Assepoester. Onze volledige cultuur en wereldgeschiedenis versnipperd en vermalen in een groteske dialoog die het liefdeskind leek van William S. Burroughs en Thomas Pynchon. Een dialoog die verwijzingen bevat naar zowel Shakespeare als Will Smith is een dialoog die rijp is voor Ballonnenvrees.
Cult Of Slaves, de achtkoppige Antwerpse folk noir band rond Hades, ook bekend als Jan Van Woensel, herleidde de sfeer tot begravenisstemming, en wij aten uit hun handen. Donkere akoestische gitaar, melancholische strijkers van The Broken Strings Trio, prachtige zang van The Funeral Girls, en wat percussie, de band verscheen wat opeen gepropt op het podium, maar had De Kleine Hedonist al voor zich gewonnen. Hun murder ballads waren niet alleen treurig maar ook wondermooi. Het was kippenvel kweken in groep bij nummers als 'The Devil Walks With Me', liedjes waarbij Edgar Allan Poe met gelukzalige glimlach in slaap zou vallen. Zowel een thuismatch als een overwinning voor deze ravenzwarte cult.
Ook Zool., het intrigerende soloproject van Aroma di Amores Fred Angst - Gerry Vergult voor de vrienden - ging voor de totaalbeleving. Hoewel Zool. ondertussen een meerkoppige band is, treedt de man dus ook nog vaak solo op, gewapend met laptop en gitaren. De prachtige visuals op de achtergrond versterkten de op zich al innemende sfeer die zijn eclectische instrumentale muziek, aangedreven door verschillende lagen gitaar, wist te creëren. We kregen een gul assortiment uit zijn nieuwste plaat Bombykol - de titeltrack, het duizelingwekkend snelle 'Hemp', startschot 'Rhino' - maar ook oud werk voorgeschoteld, zoals het wat droevige 'Erratic Samba'. Een verpletterende sound waar Mogwai, Condor Gruppe en Dans Dans nooit ver weg waren en geestverruimende visuals creëerden zo een eigen droomwereld bij iedereen in het publiek. Chapeau.
Het was een eer om deze twee fascinerende bands, elk op zijn eigen manier, te laten headlinen op deze jubileumeditie van Ballonnenvrees. Dat we nog lang mogen mogen. Op 1 mei bijvoorbeeld, met Feest van den Boom in 't Werkhuys. Of op 16 mei, wanneer Ballonnenvrees voor het eerst een voor 100% muzikale avond organiseert in De Kleine Hedonist, met vier Nederlandstalige bands (Bestaansreden, BIZON, Knalselder, Jakobistan). 1 juni staan we dan weer in Café Boekowski, met de bundelpresentatie van Sven de Swerts en eindelijk nog eens een open mic. Drie keer een heel goed idee dus.
Foto's door verschillende fotografen
Tekening door Aras
Geen opmerkingen:
Een reactie posten